Na uchwałę zarządu gminy /miasta/ w sprawie sprzedaży określonej osobie oznaczonych praw majątkowych gminy, jako nie dotyczącej sprawy z zakresu administracji publicznej nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego w trybie art. 101 ust. 1 wyżej wymienionej ustawy.
Uchwała zarządu gminy regulująca konkretną sprawę, dotycząca imiennie oznaczonego adresata i nie zawierająca powszechnie obowiązujących przepisów gminnych oraz nie mająca charakteru normatywnego, to jest takiego który reguluje nieokreśloną liczbę przypadków i nie ma imiennie oznaczonych adresatów - nie dotyczy spraw z zakresu administracji publicznej.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) na uchwałę Zarządu Miasta (...) w przedmiocie sprzedaży nieruchomości na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Katowicach z dnia 12 marca 1992 r. SA/Ka 92/92
oddala rewizję nadzwyczajną.
Zarządzeniem nr 9 z dnia 29 sierpnia 1990 r. Prezydent Miasta R. wyznaczył do sprzedaży mały dom mieszkalny o 4 lokalach, położony w R. przy ul. L. 19. Zarządzenie to podano do publicznej wiadomości na tablicy ogłoszeń Urzędu Miejskiego w R. Uchwałą Rady Miejskiej w R. nr (...) z dnia 21 marca 1991 r. postanowiono sprzedać szereg nieruchomości, m. in. powyższy obiekt i oddać w użytkowanie wieczyste grunt stanowiący działkę nr 3712/12 o powierzchni 101 m2.
Z kolei uchwałą nr 37 z dnia 1 lipca 1991 r. Zarząd Miasta R. postanowił ustalić cenę i formę sprzedaży tej nieruchomości, określoną w załączniku nr 1 i powierzyć wykonanie tej uchwały Prezydentowi Miasta. Następnie uchwałą nr 63 z dnia 7 października 1991 r. Zarząd Miasta w R. postanowił w związku ze zmianą stanu prawnego /wpisanie decyzją z dnia 26 lipca 1991 r. do rejestru zabytków województwa katowickiego, nr A/1430/91, jako dobro kultury wyżej wymienionego budynku mieszkalnego/ zmienić uchwałę nr 37 w ten sposób, że obniżyć o 50 proc. cenę obiektu i uaktualnić cenę gruntu oraz sprzedać nieruchomość Zdzisławowi M., zam. w R. Ani poprzedzająca uchwałę zmieniającą uchwała nr 37 z dnia 1 lipca 1991 r., ani uchwała Rady Miejskiej w R. nr XII/65/91 z dnia 21 marca 1991 r. nie określały, czy budynek ma być sprzedany w całości, czy jako poszczególne lokale. Dlatego zawiadomiono dotychczasowych najemców o ich pierwszeństwie w nabyciu zajmowanych przez nich lokali. Zdzisław M. złożył ofertę kupna całego budynku, a Jadwiga H. pismem z dnia 15 lipca 1991 r. zrezygnowała z kupna zajmowanego lokalu pod warunkiem przydzielenia innego lokalu. Z pisma Prezydenta Miasta R. z dnia 10 listopada 1992 r. nr (...) wynika, że proponowane Jadwidze H. lokale użytkowe, o nie mniejszym standardzie niż dotychczasowy /w którym prowadzi działalność w zakresie wyrobu wieńców pogrzebowych i nagrobkowych/, nie zostały przez nią przyjęte. Wychodząc z założenia, że Zdzisław M. daje najlepszą rękojmię należytego utrzymania budynku, Zarząd Miasta postanowił sprzedać mu cały budynek, uznając, że art. 23 ust. 3 ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości ma zastosowanie tylko w przypadku sprzedaży lokalu lub poszczególnych lokali w budynku. Uznano, że w razie sprzedaży całego budynku jednej osobie, najemcy nie przysługuje pierwszeństwo w nabyciu zajmowanego lokalu lub budynku i zbędny jest przetarg, przewidziany w art. 4 ust. 8 wymienionej ustawy.
Na uchwałę Zarządu Miasta R. nr 63 z dnia 7 października 1991 r., postanawiającą sprzedanie nieruchomości Zdzisławowi M., Jadwiga H. złożyła skargę.
Naczelny Sąd Administracyjny - Ośrodek Zamiejscowy w Katowicach wyrokiem z dnia 12 marca 1992 r. oddalił skargę, uznając, że zaskarżona uchwała nie dotyczy sprawy z zakresu administracji publicznej w rozumieniu art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95/, gdyż dotyczy powstałego z udziałem gminy stosunku cywilnoprawnego, odnoszącego się do majątku, do którego przysługują jej prawa własności, jako podmiotowi stosunku cywilnoprawnego /art. 45 ust. 1 cyt. ustawy/. Działania wykonawcze organów gminy podejmowane były w sprawie majątkowej gminy, wymienionej w art. 18 ust. 2 pkt 9 cyt. ustawy o samorządzie terytorialnym. Dlatego Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę oddalił.