Zakres ochrony uzasadnionych interesów osób trzecich w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ obejmuje także pozbawianie lub ograniczanie na sąsiedniej nieruchomości dopływu dziennego światła do znajdujących się na niej upraw.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) na decyzję Wojewody (...) w przedmiocie pozwolenia na budowę ogrodzenia z muru pełnego na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu z dnia 16 maja 1995 r. SA/Po 3507/94
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę NSA OZ w Poznaniu do ponownego rozpoznania.
Kierownik Urzędu Rejonowego w K. decyzją z dnia 14 czerwca 1994 r. na podstawie art. 29 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, par. 43 i par. 44 ust. 1 pkt 3 c rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie nadzoru urbanistyczno-budowlanego /Dz.U. nr 8 poz. 48 ze zm./ oraz par. 278 ust. 2 rozporządzenia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki /Dz.U. nr 17 poz. 62/ udzielił małżonkom Mariannie i Eugeniuszowi S. oraz Aurelii i Stanisławowi C. pozwolenia na budowę ogrodzenia z muru pełnego na działce położonej w S. przy ul. W., przy granicy z działką małżonków Haliny i Tadeusza K.
Od powyższej decyzji odwołali się Halina i Tadeusz K., zarzucając jej niezgodność z art. 5 i 6 Prawa budowlanego oraz par. 278 powołanego w decyzji rozporządzenia z dnia 3 lipca 1980 r., przez naruszenie chronionych tymi przepisami ich interesów. Twierdzili oni, że projektowane ogrodzenie, wobec jego struktury /z muru pełnego/ oraz wysokości /1, 93 m/ spowoduje zacienienie działki odwołujących się i w konsekwencji zniszczenie istniejącej tam roślinności. Nadto w warunkach, w jakich znajduje się ta działka, projektowane ogrodzenie przemieniłoby ją w rodzaj tunelu. Wreszcie nie będzie ono harmonizowało z otoczeniem, skoro zewnętrzne /od ulicy/ ogrodzenia obu posesji są niższe /1,70 m/.
Wojewoda K. decyzją z dnia 24 sierpnia 1994 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu tej decyzji wskazano, że wysokość ogrodzenia i materiał, z którego wolno ogrodzenie wykonać nie są uregulowane prawem. Natomiast określenie w powołanych przez odwołujących się przepisach, że "ogrodzenia nie mogą ograniczać dostępu światła słonecznego do sąsiedniej działki" należy - zdaniem Wojewody - rozumieć w sensie zakazu ograniczenia dostępu światła słonecznego do pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi znajdujących się w budynkach na sąsiedniej działce. Spory powstałe z zaciemnienia terenu przyległego do ogrodzenia, mogą być rozstrzygane na drodze sądowej w trybie przepisów o postępowaniu cywilnym. Projektowane ogrodzenie jest obiektem oddzielnym, prostopadłym do ulicy i usytuowanym poza ciągiem ogrodzeń przy ul. C., co oznacza, że nie jest zasadny zarzut braku harmonizacji tego ogrodzenia z ciągiem ogrodzeń istniejących.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Halina i Tadeusz K. podtrzymali zarzuty przedstawione przez nich w toku postępowania administracyjnego. Skarżący uważają, że sprawa nie została wyjaśniona wobec nieprzeprowadzenia dowodu biegłych do ustalenia, czy projektowane ogrodzenie ograniczy dopływ światła dziennego do ich pomieszczeń mieszkalnych oraz działki i czy zapewni ochronę znajdującej się tam zieleni.