1. Jeżeli rozpoznanie sprawy administracyjnej zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia sprawy o dział spadku, należy przez to rozumieć nie tylko sądowy, ale także umowny dział spadku.
2. Przez "odpowiednie" stosowanie przepisów kodeksu postępowania administracyjnego w postępowaniu przed sądem administracyjnym /art. 211 Kpa/ należy rozumieć, że sąd ten bierze m.in. pod uwagę stan sprawy w chwili wyrokowania /art. 385 w związku z art. 316 Kpc/.
3. Na zamianę lokalu, zasiedlonego wprawdzie na podstawie decyzji administracyjnej o przydziale, lecz znajdującego się w małym domu mieszkalnym lub stanowiącym odrębną własność, wymagana jest także zgoda właściciela domu lub lokalu.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) na decyzję Wojewody (...) w przedmiocie zamiany lokali mieszkalnych na skutek rewizji nadzwyczajnej Prokuratora Generalnego PRL (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku z dnia 28 marca 1984 r. SA/Gd 126/84
uchyla zaskarżony wyrok oraz poprzedzającą go decyzję (...).
Współwłaścicielami nieruchomości położonej w G. przy ul. M. nr 5, składającej się z działki i małego domu mieszkalnego obejmującego 3 samodzielne lokale mieszkalne byli spadkobiercy małżonkowie Józefa i Heleny G., a w tym Aleksandra W. Lokal nr 2 położony na I piętrze, składający się z dwóch pokoi /każdy o powierzchni przekraczającej 20 m2/, kuchni i łazienki o powierzchni użytkowej 73,2 m2, zajmowali na podstawie decyzji o przydziale małżonkowie Brunon i Alicja Z. Lokal ten został im przydzielony w czasie, gdy ich rodzina była liczniejsza. Córka małżonków Brunona i Alicji Z. - Joanna H. wraz z mężem i 2 dzieci posiadała mieszkanie spółdzielcze w budynku Robotniczej Spółdzielni Mieszkaniowej w G. przy ul. G. 41/3. Było to mieszkanie typu M-2. Na wniosek Brunona Z. Biuro Pośrednictwa Zamiany Mieszkań i Garaży w G. działające z upoważnienia Prezydenta Miasta G. decyzją z dnia 20 września 1983 r. udzieliło zezwolenia na dokonanie zamiany mieszkań między małżonkami Brunonem i Alicją Z. i małżeństwem H. w ten sposób, że mieszkanie nr 2 w małym domu mieszkalnym położonym przy ul. M. nr 5 zostało przydzielone Joannie H. i jej rodzinie. Decyzja ta była poprzedzona zgodą zarządu Spółdzielni Mieszkaniowej na dokonanie zamiany i została wydana mimo licznych pism Aleksandry W., która sprzeciwiała się zamianie, podnosząc, iż w ten sposób uniemożliwi się jej zamieszkanie w tym lokalu, jako że toczy się postępowanie o dział spadku, a między spadkobiercami zostało uzgodnione, że ten właśnie lokal zostanie właśnie jej przyznany - jako odrębna własność. Wojewoda G. decyzją z dnia 21 listopada 1983 r. nie uwzględnił odwołania Aleksandry W., utrzymując w mocy zaskarżoną decyzję o zamianie. W uzasadnieniu decyzji podniesiono, że w domu tym mieszka już dwóch współwłaścicieli nieruchomości, zajmując lokal nr 1, a tym samym interesy współwłaścicieli nieruchomości są dostatecznie zabezpieczone /art. 30 ust. 1 prawa lokalowego/. Poza tym podniesiono, że lokal nr 2 zajmują dwie osoby, tym samym nie występuje tam nadwyżka powierzchni, którą mógłby przejąć właściciel lokalu, a który o to ubiega się z powołaniem na dyspozycję art. 39 prawa lokalowego. Przez zamianę obie zainteresowane rodziny poprawiają swoją sytuację mieszkaniową.
Wyrokiem z dnia 28 marca 1984 r. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę Aleksandry W., wniesioną na decyzje Wojewody i Prezydenta, o których mowa. W uzasadnieniu wyroku zostało podniesione, że nie było podstaw do zawieszenia postępowania administracyjnego, skoro nie toczyło się postępowanie o dział spadku. Okoliczność, że w tym czasie doszło do działu spadku w drodze umowy notarialnej, nie może mieć wpływu na sposób rozpoznania skargi, jako że sąd administracyjny bada legalność decyzji administracyjnej - ta zaś nie narusza prawa.
Wyrok ten został zaskarżony rewizją nadzwyczajną Prokuratora Generalnego PRL z powodu rażącego naruszenia prawa i interesu PRL. Rewizja nadzwyczajna zawiera wniosek o uchylenie zaskarżonego orzeczenia oraz poprzedzających go decyzji organów administracji państwowej i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania organowi pierwszej instancji.