1. W sprawach wymienionych w art. 196 Kpa rewizją nadzwyczajną może być zaskarżony wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego wydany na skutek skargi na bezczynność organu administracji państwowej.
2. Właściwym do wydawania pozwoleń wodnoprawnych w pierwszej instancji jest nie wojewoda, lecz rzeczowo właściwy organ o właściwości szczególnej stopnia wojewódzkiego.
Naczelnik gminy nie jest władny orzekać w tego rodzaju sprawach /art. 37 ustawy z dnia 28 maja 1975 r. o dwustopniowym podziale administracyjnym Państwa oraz o zmianie ustawy o radach narodowych - Dz.U. nr 16 poz. 91 i par. 2 pkt 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 maja 1975 r. w sprawie określenia zadań i uprawnień należących do powiatowych rad narodowych i naczelników powiatów, które przejmują wojewódzkie rady narodowe i wojewodowie - Dz.U. nr 17 poz. 95 i nr 31 poz. 165 w związku z art. 186 i art. 138 ustawy z dnia 20 lipca 1983 r. o systemie rad narodowych i samorządu terytorialnego - Dz.U. nr 41 poz. 185 ze zm./.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi Spółki Wodno-Wodociągowej (...) na bezczynność organów administracji państwowej w przedmiocie udzielenia pozwolenia wodnoprawnego na skutek rewizji nadzwyczajnej Prokuratora Generalnego PRL (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie z dnia 11 października 1985 r. SAB/Kr 11/85
uchyla zaskarżony wyrok w punkcie pierwszym, zobowiązuje dyrektora Wydziału Ochrony Środowiska (...) Urzędu Wojewódzkiego (...) do wydania decyzji w przedmiocie pozwolenia wodnoprawnego na pobór wody przez Spółkę (...) w terminie 1 miesiąca, w pozostałym zakresie oddala rewizję nadzwyczajną.
Spółka Wodno-Wodociągowa w T. zwróciła się do Wydziału Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej Urzędu Wojewódzkiego w N.S. o wydanie pozwolenia wodnoprawnego na szczególne korzystanie z wody ze źródła na gruncie Stefanii B.
Analogiczny wniosek złożyła Stefania B. i 19 innych osób, przy czym ta grupa mieszkańców przystąpiła też do budowy wodociągu, nie czekając na uzyskanie formalnego zezwolenia. Wywołało to nieporozumienie obu zainteresowanych grup mieszkańców, a Urząd Wojewódzki Wydział Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w N.S. decyzją z dnia 24 stycznia 1983 r. nakazał wstrzymanie wszelkich robót służących do ujęcia i poboru wody. W decyzji tej wskazano też, że decyzja w sprawie poboru wody zostanie podjęta po przedstawieniu operatu wodnoprawnego. Taki operat Spółka Wodno-Wodociągowa przedstawiła Wydziałowi Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej Urzędu Wojewódzkiego w N.S. przy piśmie z dnia 18 lipca 1983 r.
W następnym okresie obie zainteresowane grupy mieszkańców skierowały do różnych organów szereg pism i skarg dotyczących zarówno kontynuowania robót wodociągowych, jak i przewlekłości postępowania w sprawie wydania zezwolenia wodnoprawnego. Odbyło się też wiele spotkań z udziałem zainteresowanych, przy obecności przedstawicieli różnych organów, w tym także szczebla centralnego. Spotkanie takie miało m.in. miejsce w dniu 13 grudnia 1983 r. /protokół/, w dniu 23 marca 1984 r. /notatka/, w dniu 18 lipca 1984 r. /notatka/. Spotkania te kończyły się ustaleniami co do dalszego postępowania, przy czym kolejne spotkania podważały ustalenia wcześniejsze.
W dniu 25 stycznia 1985 r. Spółka Wodno-Wodociągowa w T. wniosła do Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie skargę na bezczynność Wydziału Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej Urzędu Wojewódzkiego w N.S., jako że organ ten nie wydał decyzji w przedmiocie zezwolenia wodnoprawnego do czasu wniesienia skargi.
Naczelny Sąd Administracyjny - Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie wyrokiem z dnia 11 października 1985 r. zobowiązał naczelnika Gminy Ł.D. do wydania decyzji w przedmiocie pozwolenia wodnoprawnego na pobór wody przez Spółkę Wodno-Wodociągową w T. w terminie 1 miesiąca od doręczenia wyroku /art. 216 Kpa/.
Wyrok ten został zaskarżony rewizją nadzwyczajną wniesioną przez Prokuratora Generalnego PRL. Rewizja nadzwyczajna oparta na zarzucie rażącego naruszenia prawa, a w szczególności art. 55 ust. 1 prawa wodnego - ustawy z dnia 24 października 1974 r. /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./ w związku z art. 37 ust. 4 ustawy z dnia 28 maja 1975 r. o dwustopniowym podziale administracyjnym Państwa oraz o zmianie ustawy o radach narodowych /Dz.U. nr 16 poz. 91 ze zm./, a ponadto par. 2 pkt 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 maja 1975 r. w sprawie określenia zadań i uprawnień należących do powiatowych rad narodowych i naczelników powiatów, które przejmują wojewódzkie rady narodowe i wojewodowie /Dz.U. nr 17 poz. 94 ze zm./ - zawiera wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i oddalenie skargi.