Sprawa ze skargi na decyzję Izby Skarbowej (...) w przedmiocie wymiaru podatku dochodowego za rok 1981 na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości (...) od wyroku NSA w Warszawie III SA 158/85~ uchyla zaskarżony wyrok i
Tezy

Przy ustalaniu wielkości dochodu ze sprzedaży nieruchomości budynkowej, dla celów podatkowych, kosztem budowy domu - w wypadku wzniesienia go systemem gospodarczym - jest suma rzeczywistych wydatków związanych z budową, z wyłączeniem wartości pracy własnej podatnika /art. 13-15 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym - t.j. Dz.U. 1983 nr 43 poz. 192 ze zm./.

Sentencja

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) na decyzję Izby Skarbowej (...) w przedmiocie wymiaru podatku dochodowego za rok 1981 na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 czerwca 1985 r. III SA 158/85

uchyla zaskarżony wyrok i skargę oddala.

Uzasadnienie strona 1/3

Umową z dnia 23 czerwca 1981 r. zawartą w formie aktu notarialnego Marian J. sprzedał Krystynie C. dom mieszkalny wraz z prawem wieczystego użytkowania terenu. Strony podały, że cena nabycia wynosi 394.700 zł, tzn. równa jest sumie ubezpieczenia budynku. Urząd Skarbowy w Ł. dokonał oszacowania nieruchomości i przyjąwszy jej wartość na 963.600 zł, przy kosztach uzyskania /wzniesienia/ 500.000 zł, wymierzył podatek od dochodu ze sprzedaży rzeczy i praw majątkowych w kwocie 259.950 zł /art. 13 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym - Dz.U. nr 53 poz. 339 ze zm. oraz par. 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1976 r. w sprawie podatków obrotowego i dochodowego - Dz.U. nr 42 poz. 255/. Izba Skarbowa w Ł. decyzją z dnia 15 listopada 1984 r. utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego o wymiarze podatku od dochodu ze sprzedaży domu.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Marian J. podniósł, że zaskarżone decyzje zostały wydane z naruszeniem prawa, nie uwzględniono bowiem, iż koszt wzniesienia budynku /koszt uzyskania/ był wyższy o 52.000 zł, niż to przyjął organ podatkowy, a okres użytkowania wynosił nie dwa, lecz trzy lata. W związku z tym skarżący domagał się uchylenia zaskarżonych decyzji w części dotyczącej wymiaru podatku w kwocie 56.470 zł.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 10 czerwca 1985 r. uchylił decyzję Izby Skarbowej w Ł. z dnia 15 listopada 1984 r. i orzekł o kosztach postępowania. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, organy podatkowe miały uzasadnione podstawy do przyjęcia, iż strony umowy o przeniesienie własności nieruchomości podały cenę nieprawdziwą, jako że w toku postępowania zbywca przyznał, iż uzyskał cenę znacznie wyższą i /700.000 zł/. Trafność stanowiska organów podatkowych odnosi się zarówno do wartości nieruchomości /963.000 zł/, jak i okresu użytkowania budynku przez zbywcę /2 lata/. Zarzuty skarżącego dotyczące tych kwestii Naczelny Sąd Administracyjny uznał za chybione. Uchylając zaskarżoną decyzję Naczelny Sąd Administracyjny wziął pod uwagę dwie okoliczności. Pierwsza z nich - nie podnoszona już w skardze, lecz we wcześniejszym postępowaniu - dotyczy zagadnienia kosztów uzyskania /wzniesienia/ budynku, druga - wpływu okresu używania nieruchomości na wysokość podatku.

Co do pierwszej kwestii Naczelny Sąd Administracyjny wyraził pogląd, że do kosztów uzyskania /wzniesienia/ budynku zalicza się także wartość pracy osobistej inwestora /podatnika/ i członków jego rodziny. Jeśli zaś chodzi o drugie zagadnienie - to zużycie /amortyzacja/ budynku wynoszące 1 procent wartości początkowej powinno być dodawane do kosztów uzyskania, nie zaś odejmowane, co ma wpływ na wysokość dochodu i tym samym podatku. Ponieważ organy podatkowe postąpiły odmiennie, przeto zaskarżona decyzja podlega uchyleniu /art. 207 par. 2 i art. 208 Kpa/.

Strona 1/3