Zgoda strony na wzruszenie w całości lub w części decyzji, z której strona czerpie swe prawa, nie może być ani dorozumiana, ani domniemana.
Tylko i wyłącznie zgoda udzielona wprost i wyraźnie, przez stosowne oświadczenie złożone organowi administracji państwowej, może stanowić jedną z przesłanek zmiany lub uchylenia ostatecznej decyzji na podstawie art. 155 Kpa.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu skargi Spółdzielni Mieszkaniowej (...) na decyzję Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa (...) w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji na skutek rewizji nadzwyczajnej Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 lutego 1990 r. IV SA 1144/89
oddala rewizję nadzwyczajną.
Decyzją z dnia 10 czerwca 1986 r., wydaną przez Prezydenta m.st. Warszawy, Spółdzielnia Mieszkaniowa Budowy Domów Jednorodzinnych (...) w W. uzyskała ustalenie lokalizacji inwestycji /budownictwo mieszkaniowe/ w rejonie ulic D. i B. w W., zgodnie z wnioskiem wniesionym w 1985 r. Spółdzielnia uzyskała tę lokalizację na terenie obejmującym, między innymi, fragmenty dwóch działek budowlanych o nr 1260 i 1266, które to działki były przedmiotem postępowania zmierzającego do ustanowienia użytkowania wieczystego na rzecz Wojciecha i Henryki S. - sukcesorów Michała S.
Z wnioskiem o ustanowienie własności czasowej działki - przejętych na własność gminy m.st. Warszawy - wystąpił dnia 3 sierpnia 1948 r. Michał S., wniosek podtrzymał jego następca prawny, występujący dalej w postępowaniu wraz z Henryką S. Decyzją Kierownika Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Dzielnicowego w W. z dnia 19 kwietnia 1989 r. oddano działki w użytkowanie wieczyste. Decyzja ta stała się ostateczna, gdyż została utrzymana w mocy przez organ odwoławczy. W uzasadnieniu prawnym decyzji powołano się na uprawnienia stron wynikające z art. 89 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /t.j. Dz.U. 1989 nr 14 poz. 74/. Na skutek wniosku Wojciecha S. Prezydent m.st. Warszawy decyzją z dnia 3 czerwca 1987 r., wydaną na podstawie art. 155 Kpa, zmienił decyzję z dnia 10 czerwca 1986 r., skierowaną do SMBDJ (...), w ten sposób, że zmienił granice terenu inwestycji Spółdzielni, wyłączając z niego fragmenty działek służące korzystaniu z budynku należącego do małżonków S. Od decyzji wniósł odwołanie Wojciech S., domagając się wyłączenia w ogóle obu działek z terenu inwestycji. Odwołującego się powiadomiono, że odwołanie jego uwzględniono w decyzji Naczelnego Architekta W. z dnia 28 października 1987 r. o zatwierdzeniu planu realizacji inwestycji, bo wyłączono w całości działki nr 1260 i 1266 z terenu inwestycji Spółdzielni (...) Decyzją z dnia 11 maja 1989 r. Prezydent m.st. Warszawy, ponownie działając na podstawie art. 155 Kpa, zmienił decyzję o lokalizacji inwestycji dla Spółdzielni (...), wyłączając z terenów jej inwestycji wspomniane działki /stosownie do decyzji Naczelnego Architekta W./. Od tej decyzji Prezydenta wniosła odwołanie Spółdzielnia (...), wskazując na to, że nie wyrażała zgody na zmianę wcześniejszych decyzji, Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa decyzją z dnia 8 sierpnia 1989 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję, uznając, że jako zgodę należało potraktować to, iż Spółdzielnia (...) nie odwołała się od wcześniejszej decyzji Naczelnego Architekta W. o zatwierdzeniu planu realizacyjnego inwestycji /decyzja z dnia 28 października 1987 r./.
Spółdzielnia (...) złożyła skargę do NSA, wnosząc o uchylenie decyzji Ministra i poprzedzającej ją decyzji Prezydenta m.st. Warszawy, albowiem decyzja z dnia 3 czerwca 1987 r. Prezydenta m.st. Warszawy, korygująca po raz pierwszy granice terenu inwestycji Spółdzielni (...), stała się ostateczna i otrzymała klauzulę wykonalności, a wobec tego bez wznowienia postępowania nie można było jej zmienić. Wśród uchybień procesowych wskazano również na to, że wniosek Spółdzielni z dnia 18 kwietnia 1989 r. w sprawie korekty granic lokalizacji inwestycji w ogóle nie został rozpatrzony, a decyzja Prezydenta m.st. Warszawy z dnia 11 maja 1989 r. /ponownie wydana na podstawie art. 155 Kpa/ jest sprzeczna z tym wnioskiem. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 12 lutego 1990 r. uchylił zaskarżoną decyzję ministerialną z dnia 8 sierpnia 1989 r. oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta m.st. Warszawy z dnia 11 maja 1989 r., wskazując w uzasadnieniu na naruszenie art. 155 Kpa, który wymaga zgody strony, która nabyła prawo na podstawie decyzji, na zmianę lub uchylenie tej decyzji. Stroną, która prawa nabyła i której zgodę należało uzyskać, była Spółdzielnia (...). Z powodu błędnej wykładni art. 155 Kpa organy obu instancji dopuściły się naruszenia prawa procesowego, które miało wpływ na wynik sprawy. Wprawdzie naruszenie art. 155 Kpa prowadziło do podważenia trwałości decyzji administracyjnej, ale ponieważ było ono wynikiem błędnej wykładni tego przepisu, sąd administracyjny nie stwierdził nieważności decyzji na podstawie art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa, lecz ograniczył się do uchylenia decyzji.