Legalizacja obiektu budowlanego /budynku mieszkalnego/, wzniesionego bez pozwolenia na budowę na gruncie, który w zatwierdzonym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego nie jest przeznaczony pod zabudowę albo został przeznaczony pod innego rodzaju zabudowę, jest możliwa tylko w razie dokonania odpowiednich odstępstw /zmian/ od tego planu /art. 37 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 28 ust. 1 i art. 40 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane - Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) na decyzję Dyrektora Wydziału Planowania Przestrzennego (...) Urzędu Wojewódzkiego w przedmiocie nakazania rozbiórki obiektu budowlanego na skutek rewizji nadzwyczajnej Prokuratora Generalnego PRL (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku z dnia 2 maja 1985 r. SA/Gd 285/85
uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę.
Nieruchomość oznaczona w ewidencji gruntów jako działka nr 52/1, położona w miejscowości K. M., stanowi własność Bogdana P. W maju 1984 r. rozpoczął on - nie posiadając na to pozwolenia - budowę na tej działce domu bliźniaczego. decyzją z dnia 11 czerwca 1984 r. nr (...) Naczelnik Gminy S. nakazał Bogdanowi P. wstrzymać roboty budowlane oraz dokonać w terminie do dnia 31 lipca 1984 r. rozbiórki domu budowanego na działce nr 52/1, powołując się również na to, że działka ta usytuowana jest na skraju terenu, który zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego gminy S. został przeznaczony pod ośrodek produkcji gospodarki rybackiej. Dyrektor Wydziału Planowania Przestrzennego, urbanistyki, Architektury i nadzoru Budowlanego Urzędu Wojewódzkiego w G. rozpatrzywszy odwołanie Bogdana P. decyzją z dnia 19 grudnia 1984 r. nr (...) utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Gminy S. w części dotyczącej nakazania rozbiórki samowolnie budowanego obiektu, a w pozostałej części uchylił tę decyzję jako bezprzedmiotową i w tym zakresie umorzył postępowanie. Według Naczelnego Sądu Administracyjnego w postępowaniu administracyjnym nie doszło do wyjaśnienia, czy wybudowanie w warunkach samowoli części obiektu pozostaje w kolizji z ustaleniami planistycznymi, jak też, że - wstrzymując roboty - nie wskazano skarżącemu, jakie czynności i zmiany lub przeróbki powinien wykonać w celu uzyskania decyzji zezwalającej na ewentualne wznowienie robót. Dlatego Sąd ten - w uwzględnieniu skargi Bogdana P. - wyrokiem z dnia 2 maja 1985 r. w całości uchylił decyzję obu wymienionych organów.
W rewizji nadzwyczajnej - zarzucającej rażące naruszenie art. 37 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229/ w związku z art. 207 par. 2 Kpa - Prokurator Generalny wnosił o uchylenie tego wyroku i o oddalenie skargi Bogdana P.
Rewizja nadzwyczajna jest uzasadniona.
Trafnie Prokurator Generalny podnosi, że mimo braku ku temu podstaw Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż wznoszenie w warunkach samowoli przez skarżącego na działce nr 52/1 budynku mieszkalnego nie pozostaje w kolizji z ustaleniami planistycznymi. Naczelny Sąd Administracyjny nie neguje w swoim wyroku ustalenia, że w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego /ogólnym/ - zatwierdzonym uchwałą Gminnej Rady Narodowej w S. z dnia 26 maja 1979 r. nr IX/26/79 /ogł. w Dz. Urz. WRN w G. Nr 11 poz. 52/ - została ta działka przeznaczona pod ośrodek produkcji gospodarki rybackiej, prowadzony przez Franciszka B. Pozostawało zaś poza sporem, że następnie nie wprowadzono odstępstw od ustaleń tego planu. To zaś prowadzi do wniosku, że przystępując - bez wymaganego pozwolenia /art. 28 ust. 1 prawa budowlanego/ - do wznoszenia domu bliźniaczego na działce nr 52/1 dopuścił się skarżący naruszenia założeń ukształtowanych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Sankcje tego rodzaju naruszeń określa art. 37 ust. 1 pkt 1 prawa budowlanego. Według tego przepisu, obiekty budowlane lub ich części będące w budowie podlegają przymusowej rozbiórce, gdy terenowy organ administracji państwowej stopnia podstawowego stwierdził, że obiekt budowlany lub jego część znajduje się na terenie, który zgodnie z przepisami o planowaniu przestrzennym nie jest przeznaczony pod zabudowę albo przeznaczony jest pod innego rodzaju zabudowę.