Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) na decyzję Izby Skarbowej (...) w przedmiocie odmowy zwolnienia od podatku obrotowego i dochodowego z tytułu nowo uruchomionej działalności - wytwarzanie wyrobów ceramiki budowlanej na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie z dnia 14 lutego 1986 r. SA/Lu 17/86
uchyla zaskarżony wyrok oraz poprzedzające go decyzje (...).
Zakres dzierżawy, wykraczający poza hipotezę ustępu 2 zdanie pierwsze par. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 kwietnia 1984 r. w sprawie zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego lub opłaty skarbowej podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności wytwórczej i usługowej /Dz.U. nr 24 poz. 122/ w związku z ustępem 1 tego paragrafu nie może mieć wpływu na zastosowanie wymienionego przepisu.
Do odmiennego wniosku prowadzi wprawdzie wykładnia logiczna tego przepisu, dokonana w drodze wnioskowania z przeciwieństwa /argumentum a contrario/, mogłaby ona jednak być zastosowana tylko wówczas, gdyby hipoteza przepisu, którego dotyczy, wymieniała wszystkie wypadki, kiedy uruchomienie działalności gospodarczej może /bądź nie może/ być uważane za uruchomienie nowej działalności.
Tak jednak nie jest.
Także okoliczność, iż w par. 3 ust. 3 rozporządzenia mowa jest o uruchomieniu działalności w zakładzie rzemieślniczym, która w sytuacji w tym przepisie określoną uważana jest za uruchomienie nowej działalności, nie uzasadnia wniosku, że hipoteza ustępu 2 zdanie pierwsze par. 3 rozporządzenia w związku z ustępem 1 tego paragrafu, dotycząca innej przecież sytuacji, wyklucza możliwość uznania za nowo uruchomioną działalność podjętą w sytuacji nią określonej, gdy przedmiotem nabycia, wydzierżawienia albo przyjęcia w użytkowanie na podstawie innego tytułu poza terenem niezabudowanym lub lokalem /budynkiem/ jest cały zakład rzemieślniczy.