Sąd Najwyższy po rozpoznaniu (...) ze skargi (...) na decyzję Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska (...) w przedmiocie lokalizacji budynku mieszkalnego na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 sierpnia 1983 r. I SA 316/83
uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę.
Przyjęcie przez Naczelny Sąd Administracyjny - co było w sprawie sporne - że zarządzenie nr 9 Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 29 stycznia 1974 r. w sprawie wskaźników i wytycznych dla terenów mieszkaniowych w miastach /Dz.Urz. Bud. nr 2 poz. 2/ obowiązuje nadal, uzasadniałoby uznanie, iż pozwolenie na budowę budynku zostało wydane z naruszeniem przepisów tego zarządzenia, tylko w razie wykazania, jakie warunki przewidziane w zarządzeniu nie zostały spełnione przy wydawaniu pozwolenia na budowę. Wskazując, że chodzi tu o nie zachowanie odpowiedniej odległości między budynkiem, którego dotyczy pozwolenie, a krawężnikiem jezdni oraz budynku sąsiedniego, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdzenia tego nie oparł na żadnych konkretnych danych.
Przy ocenie czy odstępstwo od normatywów urbanistycznych określonych w załączniku do zarządzenia nr 9 jest uzasadnione, a także przy ocenie, czy naruszenie tych normatywów w ogóle może być uznane za istotne, nie mogą być pominięte inne przepisy określające warunki techniczne budynków.
W tej zaś materii obowiązuje rozporządzenie Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki /Dz.U. nr 17 poz. 62/.