Spełnienie wynikającego z art. 8 Kpa wymagania prowadzenia postępowania administracyjnego w taki sposób, aby pogłębić zaufanie obywateli do organów Państwa, jest szczególnie istotne w sprawie, w której uczestnicy postępowania reprezentują rozbieżne lub sprzeczne ze sobą interesy.
W takich sprawach szczególna rola uzasadnienia decyzji administracyjnej i wyroku sądu administracyjnego polega na tym, by przekonać stronę, że jej stanowisko zostało poważnie wzięte pod uwagę, a jeżeli zapadło inne rozstrzygnięcie, to przyczyną tego są istotne powody.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) na decyzję Kolegium Odwoławczego (...) w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji sklepu motoryzacyjnego z częścią socjalną na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie z dnia 23 września 1993 r. SA/Lu 92/93
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania NSA OZ w Lublinie.
Minister Sprawiedliwości wniósł w dniu 5 stycznia 1994 r. rewizję nadzwyczajną od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego-Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie z dnia 23 września 1993 r. (...), wydanego w sprawie ze skargi Kazimiery P. na decyzję Kolegium Odwoławczego przy (...) Sejmiku Samorządowym w Z. z dnia 23 września 1992 r. (...) w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji. Wyrokowi powyższemu zarzucił rażące naruszenie prawa, w szczególności art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1989 nr 17 poz. 99 ze zm./ oraz par. 13 ust. 2 rozporządzenia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki /Dz.U. nr 17 poz. 62/. W rezultacie wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i o przekazanie sprawy Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu-Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie do ponownego rozpoznania.
Stan faktyczny sprawy przedstawiał się następująco:
Zaskarżonym wyrokiem Naczelny Sąd Administracyjny-Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie oddalił skargę Kazimiery P. na decyzję Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym z dnia 23 września 1992 r. (...) w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji - sklepu motoryzacyjnego z częścią socjalną na działce (...) w B.
Skarżąca utrzymywała, iż jej działka znajduje się obok działki, na której jest zaprojektowana realizacja inwestycji objętej zaskarżoną decyzją. Wskazywała, że w następstwie projektowanego wzniesienia przedmiotowego sklepu przy granicy działek, zabudowa jej działki powinna nastąpić w formie dobudowania budynku do budynku projektowanego po drugiej stronie granicy działek. Tymczasem przepis par. 13 ust. 2 rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki, nie dopuszcza możliwości przylegania przy zabudowie bliźniaczej budynku mieszkalnego do budynku gospodarczego, a taka sytuacja powstałaby po zrealizowaniu przez sąsiada przy granicy działek budynku o mieszanej funkcji gospodarczej i mieszkalnej.
Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku oddalającego skargę stwierdził, że zaskarżona decyzja jest zgodna z prawem, gdyż projektowana inwestycja w świetle ustaleń planu miejscowego może być usytuowana na działce (...) w B.
Zgodnie z poglądem rewidującego, podstawą orzeczenia Sądu była błędna wykładnia przepisu art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1989 nr 17 poz. 99 ze zm./, zastosowana przy ocenie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji obejmującej sklep motoryzacyjny wraz z częścią socjalną. Decyzją tą usytuowano sklep z powołaniem się na par. 13 ust. 1 rozporządzenia z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki /Dz.U. nr 17 poz. 62 ze zm./, czyli przy granicy działek.
Zdaniem Ministra Sprawiedliwości Sąd nie wziął pod uwagę, iż przepis art. 43 ust. 1 ustawy o planowaniu przestrzennym wymaga nie tylko zapewnienia w decyzji lokalizacyjnej zgodności z obowiązującym planem miejscowym, lecz także określenia: