Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, pismo strony postępowania administracyjnego wniesione do organu odwoławczego w ustawowym terminie do złożenia odwołania, wyrażające niezadowolenie z decyzji nieostatecznej, podlega rozpatrzeniu jako odwołanie od decyzji.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) na decyzję Kolegium Odwoławczego (...) w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego na skutek rewizji nadzwyczajnej Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Rzeszowie z dnia 12 maja 1995 r. SA/Rz 559/94
oddala rewizję nadzwyczajną.
Zofia F. zwróciła się pismami z dnia 4 stycznia 1994 r. do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w L. z prośbami o przyznanie jej comiesięcznej pomocy finansowej dla dwuletniego dziecka Pameli F. oraz zasiłku na zapłacenie zaległego czynszu za mieszkanie.
Kierownik powyższego Miejskiego Ośrodka decyzją z dnia 4 lutego 1994 r. (...) z urzędu przyznał Zofii F. zasiłek celowy w kwocie 1.200.000 zł. z przeznaczeniem na zakup żywności dla jej wnuczki Pameli F. W uzasadnieniu decyzji Kierownik stwierdził trudną sytuację materialno-bytową Zofii F. W związku z tym w celu zaspokojenia niezbędnych potrzeb życiowych postanowił przyznać jej wymienioną w sentencji decyzji pomoc na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /t.j. Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/.
Od decyzji tej odwołała się Zofia F. podnosząc w swym piśmie z dnia 15 lutego 1994 r., że domaga się przyznania zasiłku płaconego co miesiąc, którego wypłata została wstrzymana od miesiąca stycznia 1994 r. Ograniczenie pomocy do jednorazowego świadczenia jest - zdaniem odwołującej się - krzywdzące. Ponadto Zofia F. wskazała, że domaga się również przyznania pomocy finansowej na pokrycie zaległego czynszu.
Kolegium Odwoławcze przy Sejmiku Samorządowym Województwa R. po rozpatrzeniu odwołania Zofii F. decyzją z dnia 17 marca 1994 r. (...) utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu decyzji Kolegium stwierdziło, że organ I instancji podjął decyzję po przeprowadzeniu w dniu 3 lutego 1994 r. wywiadu środowiskowo-kontrolnego. Z treści wywiadu wynika, że rodzina wnioskodawczyni składa się z czterech osób, które utrzymują się z renty inwalidzkiej Władysława F., wynoszącej miesięcznie 3.102.608 zł brutto. Przeciętny dochód przypadający na jedną osobę wynosi 775.502 zł. brutto.
Kolegium Odwoławcze stwierdziło, że stosownie do przepisu art. 4 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej bezzwrotne świadczenia pieniężne z pomocy społecznej, przewidziane ustawą może otrzymać osoba lub rodzina, która nie ma żadnych źródeł utrzymania lub znalazła się w sytuacji, w której dochód na osobę w rodzinie nie przekracza kwoty najniższej emerytury i jednocześnie występuje jedna z okoliczności wymienionych w art. 3 pkt 2-11 ustawy o pomocy społecznej, to jest sieroctwo, długotrwała choroba, bezrobocie itp. Organ odwoławczy zgodził się ze stanowiskiem organu I instancji, że spełniony został przewidziany ustawą warunek /tj. najniższa emerytura/ do przyznania pomocy społecznej w formie zasiłku celowego, który może być przyznany na zaspokojenie niezbędnych potrzeb bytowych, zdrowotnych, mieszkaniowych i innych.
Organ II instancji zauważył, że Zofia F. niewątpliwie złożyła wnioski: o zasiłek stały bądź okresowy oraz o zasiłek celowy na pokrycie zaległości czynszowych i w dalszym ciągu domaga się ich przyznania. Jednakże organ I instancji nie ustosunkował się do tych konkretnych próśb zainteresowanej. W związku z tym Kolegium Odwoławcze wskazało, że niezależnie od decyzji przyznającej zasiłek celowy na zakup żywności dla wnuczki Pameli, organ I instancji winien wydać odrębne decyzje dotyczące przyznania bądź odmowy przyznania zasiłku okresowego lub stałego oraz zasiłku celowego na pokrycie zaległości czynszowych. Przyznanie zasiłku celowego nie wyklucza przyznania zasiłku okresowego lub stałego oraz kolejnego zasiłku celowego na inną potrzebę.