Sprawa ze skargi na decyzję Kolegium Odwoławczego (...) w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości (...) od wyroku NSA Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie SA/Kr 295/94~ oddala rewizję nadzwyczajną.
Tezy

Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji nie może być uznana za naruszającą uzasadnione interesy osób trzecich w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1989 nr 17 poz. 99 ze zm./ jeżeli odpowiada wymaganiom określonym w par. 13 rozporządzenia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki /Dz.U. nr 17 poz. 62 ze zm./.

Sentencja

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) na decyzję Kolegium Odwoławczego (...) w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie z dnia 14 października 1994 r. SA/Kr 295/94

oddala rewizję nadzwyczajną.

Uzasadnienie strona 1/2

Działający z upoważnienia Prezydenta Miasta K. Naczelnik Wydziału Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia 15 września 1993 r. (...), wydaną na wniosek Ryszarda Z., ustalił lokalizację inwestycji polegającej na rozbudowie istniejącego pawilonu handlowego na nieruchomości położonej przy ulicy Ś. w K. Kolegium Odwoławcze przy Sejmiku Samorządowym Województwa K. po rozpatrzeniu odwołania Jadwigi K. (...), decyzją z dnia 25 listopada 1993 r. (...) utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. W ocenie organu odwoławczego decyzja organu pierwszej instancji nie narusza prawa, bowiem ogólny plan zagospodarowania przestrzennego miasta K. dopuszcza lokalizację funkcji uzupełniającej /usługi/ na terenie, na którym jest położona przedmiotowa nieruchomość. Ponadto zarzut strony odwołującej się, że decyzja o ustaleniu lokalizacji narusza warunki, jakim powinny odpowiadać budynki nie jest trafny, ponieważ kwestia ta będzie rozstrzygana na etapie postępowania w sprawie udzielenia pozwolenia budowlanego.

Skarga Jadwigi K. na powyższą decyzję została oddalona wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie z dnia 14 października 1994 r. (...). W ocenie Sądu wyrażonej w uzasadnieniu wyroku zaskarżona decyzja jest zgodna z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, odpowiada wymaganiom określonym w art. 43 ustawy z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1989 nr 17 poz. 99 ze zm./ i nie narusza interesu skarżącej, skoro rozbudowa obejmuje odcinek nieprzekraczający 3 metrów i tylko nieznaczny jej fragment zachodzić będzie na gabaryt domu skarżącej.

Powyższy wyrok zaskarżył rewizją nadzwyczajną Minister Sprawiedliwości zarzucając temu wyrokowi rażące naruszenie art. 7, art. 77 par. 1 i art. 80 Kpa, art. 43 ust. 1 pkt 4 ustawy o planowaniu przestrzennym w związku z par. 12 ust. 2 rozporządzenia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki /Dz.U. nr 17 poz. 62/ i wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu do ponownego rozpoznania.

W ocenie Ministra Sprawiedliwości Fundamentalna dla rozstrzygnięcia sprawy kwestia zgodności projektowanej inwestycji z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego nie została należycie wyjaśniona. Na podstawie zawartego w aktach administracyjnych załącznika nie można nie tylko ustalić przeznaczenia terenu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, ale także istnienia ważnego pod względem formalnoprawnym planu zagospodarowania przestrzennego odnoszącego się do terenu objętego postępowania w sprawie. Ponadto nie jest zasadne stanowisko wyrażone w zaskarżonym wyroku, że decyzja nie narusza uzasadnionego interesu skarżącej w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 4 ustawy o planowaniu przestrzennym, bowiem zdaniem Ministra Sprawiedliwości, decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji musi opowiadać nie tylko wymaganiom określonym w ustawie o planowaniu przestrzennym, lecz także nie może być sprzeczna z przepisami prawa budowlanego. Oczywista kolizja inwestycji z powyższymi wymaganiami, bez możliwości jej usunięcia, czynić musi niedopuszczalna lokalizację inwestycji.

Strona 1/2