Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) na decyzję Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług (...) w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 listopada 1984 r. I SA 949/84
uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę.
Przepis art. 17 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o zasadach prowadzenia na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne /Dz.U. nr 19 poz. 146/ nie uzależnia uprawnienia do cofnięcia zezwolenia od stopnia, czy rodzaju naruszenia warunków ustalonych w zezwoleniu i ocenę, czy w konkretnym przypadku cofnięcie zezwolenia jest celowe pozostawia organom administracji państwowej.
Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że Przedsiębiorstwo Zagraniczne naruszyło warunki zezwolenia poprzez prowadzenie działalności produkcyjnej w innym lokalu niż to wynikało z zezwolenia oraz zatrudniało pracowników bez dopełnienia wymogu uzgodnienia z terenową stacją sanitarno-epidemiologiczną.
Gdyby zatem wszystkie pozostałe zarzuty okazały się nieuzasadnione to okoliczność ta nie pozbawiłaby organów administracji państwowej uprawnienia do wydania zaskarżonej decyzji.
W tych warunkach nie można zgodzić się ze stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego, że brak ustaleń co do zasadności pozostałych zarzutów uniemożliwia kontrolę legalności decyzji organu odwoławczego. Powołany w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego przepis art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa, jako podstawa uchylenia decyzji organów administracji państwowej obu instancji, wymaga stwierdzenia takiego naruszenia przepisów postępowania administracyjnego, które miały istotny wpływ na wynik sprawy.
W zaskarżonym wyroku Naczelny Sąd Administracyjny wykroczył poza zakres swej kognicji, określony w art. 196 par. 1 Kpa zajmując się celowością cofnięcia decyzji i dokonując oceny ciężaru gatunkowego uchybień skarżącego pod kątem zasadności dalszego prowadzenia przez niego działalności gospodarczej.