Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi Redakcji Śląskiego Kwartalnika Historycznego (...) na decyzję Głównego Urzędu Kontroli Publikacji i Widowisk w przedmiocie zakazu rozpowszechniania artykułu (...) na skutek rewizji nadzwyczajnej Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 marca 1984 r. II SA 333/84 uchyla zaskarżony wyrok i skargę Redakcji Śląskiego Kwartalnika Historycznego (...) na decyzję Głównego Urzędu Kontroli Publikacji i Widowisk (...) oddala.
Już więc to, iż materiały z przygotowań i negocjacji poprzedzających zawarcie umowy międzynarodowej stanowią tajemnicę państwową /art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o ochronie tajemnicy państwowej i służbowej - Dz.U. nr 40 poz. 271/ było dostateczną podstawą do odmowy udzielenia zezwolenia na druk artykułu (...).
Skoro zaś Główny Urząd Kontroli Publikacji i Widowisk m.in. z tej właśnie przyczyny odmówił zezwolenia na druk tego artykułu to nie naruszył prawa i nie było podstaw do uchylenia zaskarżonych decyzji.
Ważny interes Państwa /art. 2 ustawy o ochronie tajemnicy/ przemawia więc za tym by nie ujawniać szczegółów o konfliktach granicznych mających miejsce w nieodległej przecież przeszłości i tym samym by pamięci o nich nie utrwalać. I w tym też sensie artykuł (...) narusza ustawę o tajemnicy państwowej.
Zasadności rewizji nadzwyczajnej nie podważa też okoliczność, iż w Czechosłowacji ukazała się praca (...) dotycząca tego samego zagadnienia. Przede wszystkim strona Polska ma obowiązek prowadzić własną politykę wydawniczą, uwzględniającą zarówno uzasadnione interesy państwowe jak i sojusznicze oraz zgodną z wewnętrznymi przepisami.
Dla rozstrzygnięcia sprawy nie było istotne - wbrew odmiennemu poglądowi Naczelnego Sądu Administracyjnego - wielkość nakładu kwartalnika oraz krąg czytelników.
Z punktu widzenia kontroli wstępnej sprawowanej przez Główny Urząd Kontroli Publikacji i Widowisk znaczenie ma okoliczność, czy publikacja narusza tajemnicę państwową, nie zaś wielkość nakładu wydawnictwa. Trzeba poza tym podnieść, iż zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o kontroli publikacji i widowisk /Dz.U. nr 20 poz. 99 ze zm./ wznowienia publikacji naukowych i dydaktycznych, które poddane były wstępnej kontroli /pkt 8/ nie podlegają powtórnej kontroli wstępnej. Oznacza to, że wznowienie mogłoby się ukazać już w nieograniczonym nakładzie.
Nie są trafne zarzuty zawarte w skardze Towarzystwa Miłośników Historii dotyczące kwestii kontroli wstępnej opracowań mających charakter publikacji naukowych i dydaktycznych.
Zgodnie z treścią art. 4 ust. 1 pkt 8 ustawy o kontroli publikacji w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 28 lipca 1983 r. także te publikacje objęte są kontrolą wstępną organów kontroli w zakresie wynikającym z art. 2 pkt 5 ustawy. Należy się poza tym zgodzić z poglądem Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażonym w zaskarżonym wyroku, a dotyczącym zakresu kontroli i charakteru pisma przewodniego, o którym mowa w par. 12 regulaminu sprawowania kontroli publikacji i widowisk /Dz.U. 1981 nr 24 poz. 126/ - wprowadzonego uchwałą Rady Państwa z dnia 17 września 1981 r.