Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi Zakładów Azotowych (...) na decyzję Naczelnego Dyrektora Lasów Państwowych w przedmiocie przekazania gruntów leśnych na cele nieleśne, ustalenia należności i opłat rocznych z tytułu wyłączenia gruntów z produkcji oraz odszkodowania za przedwczesny wyrąb drzewostanu na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 listopada 1983 r. II SA 1303/83
uchyla zaskarżony wyrok.
Decyzja dotycząca ustalenia wysokości tzw. opłat prohibicyjnych /należności i stałej opłaty rocznej/ i odszkodowanie za przedwczesny wyrąb drzewostanu została wydana na podstawie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 1982 r. w sprawie wykonania ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 20 poz. 149/.
Od tej tylko decyzji Zakłady Azotowe wniosły skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Zaskarżona decyzja jest konsekwencją poprzedniej decyzji o wyłączeniu z produkcji gruntów leśnych przeznaczonych na cele nieleśne.
Stwierdzenie nieważności tej decyzji bez wzruszenia decyzji o wyłączeniu gruntów leśnych z produkcji z przeznaczeniem ich na cele nieleśne wydaje się nieporozumieniem. Już z tej przyczyny zaskarżony wyrok nie może się ostać.
W samej rzeczy, trafne jest stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego, że nie mogą mieć w sprawie zastosowania przepisy ustawy z dnia 26 października 1971 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych oraz rekultywacji gruntów /Dz.U. nr 27 poz. 249/, jak również przepisy wykonawcze do tej ustawy.
Nie można natomiast podzielić stanowiska tego Sądu, że zaskarżona decyzja została wydana bez podstawy prawnej, gdyż nie mają w sprawie zastosowania również przepisy ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/, a tym samym przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 1982 r. w sprawie wykonania ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 20 poz. 149/.