Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Wydziału Ochrony Środowiska (...) Urzędu Wojewódzkiego (...) w przedmiocie przywrócenia stosunków wodnych na gruncie na skutek rewizji nadzwyczajnej Prokuratora Generalnego (...) od wyroku NSA Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie SA/Lu 896/88~ uchyla zaskarżony wyrok oraz decyzję Dyrektora Wydziału Ochrony Środowiska (...) Urzędu Wojewódzkiego (...).
Tezy

Naczelny Sąd Administracyjny ma obowiązek kontrolowania zgodności z prawem, a więc z całym zespołem przepisów prawnych, które dają podstawę do ingerencji władczej i jednostronnej, w drodze decyzji administracyjnej, w sferę działania jednostki, w życiowe sprawy obywatela, czy w działalność jednostek organizacyjnych o rozmaitym statusie.

Ten zespół, czy kompleks przepisów tworzących prawo, z którym powinna być zgodna decyzja administracyjna stanowią w określonych sprawach przepisy Konstytucji, przepisy aktów ustawowych o charakterze materialnym oraz przepisy proceduralne.

Sentencja

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) na decyzję Dyrektora Wydziału Ochrony Środowiska (...) Urzędu Wojewódzkiego (...) w przedmiocie przywrócenia stosunków wodnych na gruncie na skutek rewizji nadzwyczajnej Prokuratora Generalnego (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie z dnia 16 grudnia 1988 r. SA/Lu 896/88

uchyla zaskarżony wyrok oraz decyzję Dyrektora Wydziału Ochrony Środowiska (...) Urzędu Wojewódzkiego (...).

Inne orzeczenia z hasłem:
Wodne prawo
Ochrona środowiska
Inne orzeczenia sądu:
Sąd Najwyższy
Uzasadnienie

W rozpoznawanej sprawie trzeba było wziąć pod uwagę przepis art. 71 Konstytucji zapewniający prawo obywateli do korzystania z wartości środowiska naturalnego i obciążający ich obowiązkiem ochrony tego środowiska.

Konieczne było spojrzenie na Prawo wodne jako akt ustawowy regulujący w szeregu przepisów prawnych zagadnienie zachowania prawidłowych stosunków wodnych, ochrony ludzi i mienia przed wodami oraz podejmowania działań zmierzających do poprawienia stosunków wodnych. A istotne jest również to, że w miejsce kazuistycznych przepisów ustawy z 1962 r., w ustawie z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./ wprowadzono generalniejsze uregulowania prawne i tym samym otwarto szersze możliwości poszukiwania należytych proporcji pomiędzy wymaganiami interesu publicznego a interesu jednostkowego. Nie tylko więc często konserwatorski stosunek do istniejących na gruntach stosunków wodnych powinien być podstawą rozstrzygania, ale również nieodzowne jest podejmowanie takich rozstrzygnięć, które przez ulepszenie stosunków wodnych zapewnią zwiększoną ochronę ludzi i mienia przed wodami, pozwolą na lepsze użytkowanie gruntów, a w sumie zagwarantują indywidualnym osobom i społeczności lokalnej dostęp do wartości środowiska naturalnego wolnego od skażeń i uciążliwości.

Strona 1/1
Inne orzeczenia z hasłem:
Wodne prawo
Ochrona środowiska
Inne orzeczenia sądu:
Sąd Najwyższy