Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Eugeniusz Wasilewski Sędziowie WSA Andrzej Góraj Ewa Pisula-Dąbrowska (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Dorota Kwiatkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 lutego 2015 r. sprawy ze skargi M. L. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w [...] w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1. zobowiązuje Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w [...] do rozpoznania wniosku skarżącej M. L. z dnia [...] marca 2014 r. o udzielenie informacji publicznej, w terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; 2. stwierdza, że przewlekłość organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. zasądza od Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w [...] na rzecz skarżącej M. L. kwotę 357 (słownie: trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Wnioskodawczyni M.L. zwróciła się do Państwowej Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w [...], w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej, o wskazanie, czy były wydawane jakiekolwiek decyzje, zgody na produkcję dla firmy [...] z siedzibą w L., Oddział produkcyjny w [...], kiedy te decyzje zostały wydane i na jakiej podstawie.
Wobec nieudzielenia wnioskowanych informacji, M.L. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w [...] w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej. Zażądała zobowiązania organu do udostępnienia informacji, stwierdzenia, że przewlekłe prowadzenia postępowania nastąpiło z rażącym naruszeniem prawa i zasądzenia kosztów postępowania. Zarzuciła naruszenie art. 4 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 2 ust. 1 w zw. z art. 13 ust. 1 i 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej.
W motywach uzasadnienia wskazała, że wzywała organ do rozpatrzenia wniosku pismami z dnia 25 marca 2014 r., z dnia 28 marca 2014 r., z dnia 29 kwietnia 2014 r., z dnia 13 maja 2014 r., z dnia 27 czerwca 2014 r. Stwierdziła też, że żądanie organu z dnia 8 lipca 2014 r. do udokumentowania interesu w uzyskaniu decyzji pozostaje w sprzeczności z art. 2 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, bowiem organ nie posiada legitymacji do weryfikacji interesu faktycznego i prawnego w żądaniu udostępnienia objętych wnioskiem informacji.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie. Wyjaśnił, że w części spełnił żądania skarżącej, albowiem wskazał podstawę prawną wydanych przez siebie decyzji. Wskazał też przepisy prawa, które jego zdaniem przeciwstawiają się udzieleniu żądanych informacji.
Stwierdził również, że informacje objęte wnioskiem nie stanowią informacji publicznej, a zatem organ nie miał obowiązku wydania decyzji administracyjnej w przedmiocie odmowy jej udzielenia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 149 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), sąd, uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa.
W orzecznictwie i piśmiennictwie przyjmuje się, że o przewlekłości postępowania można mówić, gdy czas jego trwania przekracza rozsądne granice, przy uwzględnieniu terminowości i prawidłowości czynności podjętych przez organ, a także stopnia zawiłości sprawy i postawy samej strony. Przewlekłość w prowadzeniu postępowania wystąpi zatem wówczas, gdy organ nie załatwia sprawy w terminie, nie pozostając jednocześnie w bezczynności, a podejmowane przez niego czynności procesowe nie charakteryzują się koncentracją niezbędną w świetle zasady szybkości postępowania (art. 12 k.p.a.), względnie mają charakter czynności pozornych, nie istotnych dla merytorycznego załatwienia sprawy. Przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ zaistnieje zatem wówczas, gdy będzie mu można skutecznie przedstawić zarzut niedochowania należytej staranności w takim zorganizowaniu postępowania administracyjnego, aby zakończyło się ono w rozsądnym terminie, względnie zarzut prowadzenia czynności (w tym dowodowych) pozbawionych dla sprawy jakiegokolwiek znaczenia (por. wyrok NSA z dnia 26 października 2012 r., sygn. II OSK 1956/12, LEX nr 1233717; wyrok WSA w Poznaniu z dnia 25 sierpnia 2011 r., sygn. akt II SAB/Po 42/11, w CBOSA).