Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Maciejuk, Sędzia WSA Danuta Kania (spr.), Sędzia WSA Ewa Kwiecińska, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 16 kwietnia 2021 r. sprawy ze skargi K. D. na bezczynność Dyrektora Generalnego Służby Więziennej w przedmiocie rozpoznania wniosku o przydział lokalu mieszkalnego oddala skargę.
Przedmiotem skargi w niniejszej sprawie jest bezczynność Dyrektora Generalnego Służby Więziennej (dalej: "Dyrektor Generalny SW", "organ") w rozpatrzeniu wniosku K. D. (dalej: "skarżący") o przydział lokalu mieszkalnego.
W skardze złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w dniu 23 listopada 2020 r. K. D. wniósł o:
1) zobowiązanie Dyrektora Generalnego SW do rozpatrzenia wniosku, przeprowadzenie postępowania administracyjnego i wydanie decyzji w sprawie przydziału lokalu mieszkalnego w określonym terminie,
2) wymierzenie organowi grzywny, o której mowa w art. 154 § 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325), dalej: "p.p.s.a.", w wysokości adekwatnej do powagi sprawy,
3) stwierdzenie, że do bezczynności doszło z rażącym naruszeniem prawa.
W uzasadnieniu skargi skarżący podał, że w marcu 2016 r. jako emerytowany funkcjonariusz Służby Więziennej złożył do Dyrektora Generalnego SW wniosek o przydział lokalu mieszkalnego. Postępowanie wszczęte w niniejszej sprawie zostało przez organ zawieszone i pomimo upływu 4 lat od daty złożenia wniosku nie zostało zakończone. Na ponaglenie złożone w dniu [...] lipca 2020 r. organ nie udzielił odpowiedzi.
Zdaniem skarżącego, na gruncie przepisów postępowania administracyjnego brak jest okoliczności usprawiedliwiających zaniechanie organu w rozpatrzeniu ww. wniosku. W sytuacji bowiem, gdy organ nie znajduje podstaw do pozytywnego załatwienia sprawy, winien wydać decyzję odmowną. Celem skargi na bezczynność jest właśnie zwalczanie zwłoki w załatwieniu sprawy.
W dalszej części uzasadnienia skargi skarżący powołał m.in. art. 54 § 1 - 3 i art. 55 § 1 p.p.s.a. wskazując na obowiązki organu administracji wynikające z ww. przepisów.
Odwołując się do treści uzasadnienia do projektu ustawy o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (druk sejmowy Nr 1633 i 2538, VII kadencja, s. 19), skarżący wskazał również na uprawnienia sądów administracyjnych wynikające z art. 149 p.p.s.a. podkreślając, że nawet w sytuacji, gdy organ załatwi sprawę po wniesieniu skargi na bezczynność, sąd ma kompetencje do stwierdzenia, czy w danej sprawie wystąpiła bezczynność lub przewlekłość, jeżeli z uwagi na zakończenie postępowania nie ma już potrzeby zobowiązywania do wydania aktu lub dokonania czynności. Podkreślił, że w niniejszej sprawie zwłoka organu w rozpatrzeniu wniosku uzasadnia stwierdzenie, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa oraz wymierzenie organowi grzywny.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Generalny Służby Więziennej wniósł o oddalenie skargi.
W uzasadnieniu organ wskazał, że K. D. decyzją Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] sierpnia 2010 r. otrzymał przydział lokalu mieszkalnego przy ul. [...] w [...].
Decyzją z dnia [...] listopada 2012 r., utrzymaną następnie w mocy decyzją z dnia [...] grudnia 2012 r., Minister Sprawiedliwości stwierdził nieważność ww. decyzji jako wydanej z rażącym naruszeniem art. 91 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 oraz art. 92 ust. 2 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761 ze zm.).