Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kwiecińska, Sędzia WSA Ewa Marcinkowska (spr.), Sędzia WSA Konrad Łukaszewicz, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 20 marca 2019 r. sprawy ze skargi E. A. na bezczynność Ministra Sprawiedliwości w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia [...] września 2018 r. o udostępnienie informacji publicznej oddala skargę.
Pismem z dnia [...] września 2018 r. E. A. zwróciła się do Ministra Sprawiedliwości z prośbą o przesłanie jej (najprościej pocztą mailową) kserokopii lub scanu pisma skierowanego do Ministra Sprawiedliwości przez członków [...], które stało się podstawą do odwołania jej i wykluczenia z działalności przy Komisji [...].
W piśmie podniosła, iż nie przedstawiono jej żadnych zarzutów, ale rozumie, że skoro 7 osób z 8-osobowego zespołu powołanego na mocy ustawy nie chce współpracować z jedną, to dla dobra sprawy tę jedną należy usunąć, co przyjmuje z pokorą, a nawet ulgą.
Zaznaczyła też, iż przez ostatnie półtora roku stała się głosem i twarzą nie tylko tej rady, która w jej odczuciu jest antyspołeczna, ale też Komisji [...]. Dla wielu ludzi jest symbolem niezłomnej walki ze złodziejską mafią. Jej odejście odbyło się po cichu, niemniej docierają do niej sygnały, że minister [...] wyrzucił ją, bo wzięła łapówkę od firmy [...] i wynosiła dokumenty z Ministerstwa. To są poważne oskarżenia, podlegające kodeksowi karnemu i jeśli byłyby prawdziwe, powinny zostać zgłoszone prokuraturze.
Podkreśliła, że ma prawo bronić swojego dobrego imienia. Nie jest natomiast w stanie tego zrobić, nie znając zarzutów, które, jak się domyśla, zostały umieszczone w skierowanym do Ministra wniosku. Jeśli okaże się, że pokrywają się one z rozpowszechnianymi fałszywymi oskarżeniami, będzie znała ich źródło i znajdzie sposób, by je radykalnie ukrócić. Stąd prośba o udostępnienie pisma, które jej dotyczyło, lecz nie dane jej było zapoznać się z jego treścią.
W dniu [...] października 2018 r. E. A., reprezentowana przez pełnomocnika, wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na bezczynność Ministra Sprawiedliwości w udostępnianiu informacji publicznej w związku z jej wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej z dnia [...] września 2018 r.
W skardze zarzuciła organowi naruszenie art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, poprzez nieudostępnienie informacji publicznej pomimo upływu ustawowego terminu.
W związku z powyższym wniosła o stwierdzenie, iż organ dopuścił się bezczynności, rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, wedle norm przepisanych.
W uzasadnieniu skargi podniosła, iż zarówno Minister Sprawiedliwości, jak i tzw. Komisja [...] i jej organ jakim jest [...], są podmiotami wykonującymi funkcje publiczne, a co za tym idzie podmiotami zobowiązanymi do udostępniania informacji publicznej. Podobnie pisma wymieniane pomiędzy tymi podmiotami dotyczą spraw publicznych, a więc stanowią informację publiczną. Fakt natomiast, iż określony dokument, którego udostępnienia domaga się skarżąca, dotyczy jej samej, nie pozbawia go statusu informacji publicznej ani wniosku o jego udostępnienie charakteru wniosku w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej. Z tych względów milczenie organu trwające ponad miesiąc należy uznać za bezczynność, co dostatecznie uzasadnia wniesienie skargi.