Sprawa ze skargi na bezczynność Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego w przedmiocie wniosku o udostępnienie informacji publicznej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Mierzejewska (spr.), Sędziowie WSA Iwona Dąbrowska, Ewa Marcinkowska, Protokolant Sekretarz sądowy Sylwia Mikuła, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 stycznia 2013 r. sprawy ze skargi Fundacji [...] na bezczynność Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego w przedmiocie wniosku z dnia [...] czerwca 2011 r. o udostępnienie informacji publicznej 1. stwierdza, że bezczynność organu w zakresie rozpoznania wniosku o udostępnienie informacji publicznej nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, 2. umarza postępowanie w pozostałym zakresie, 3. zasądza od Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego na rzecz skarżącej Fundacji [...] kwotę 100 zł (słownie: sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Inne orzeczenia z hasłem:
Umorzenie postępowania
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezes Sądu
Uzasadnienie strona 1/3

Prezes Fundacji [...], powołując się na art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. nr 112, poz. 1198 ze zm.), w dniu [...] czerwca 2011 r. złożył do Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego wniosek o udostępnienie następujących informacji:

1) dlaczego i na jakiej podstawie prawnej, Sąd Najwyższy w decyzji nr [...] zamieścił referencje do programu [...] wydawnictwa [...] w sytuacji, gdy:

- dane będące przedmiotem referencji są dostępne w publicznych i bezpłatnych repozytoriach prowadzonych przez Naczelny Sąd Administracyjny,

- na rynku komercyjnych systemów dostępu do informacji prawnych działa wiele innych podmiotów,

2) czy Sąd Najwyższy jest właścicielem licencji programu [...] wydawnictwa [...]? Jeśli tak, prosił o udzielenie informacji:

- kiedy, w jakim trybie, w jakiej ilości oraz za jaką kwotę zostały one zakupione,

- jakie były kryteria doboru akurat tego programu,

- dlaczego Sąd Najwyższy korzysta z tego programu, a nie z publicznych i darmowych źródeł, takich jak repozytoria orzeczeń sądów administracyjnych, Sądu Najwyższego i dzienniki urzędowe wydawane przez Rządowe Centrum Legislacyjne,

3) czy Sąd Najwyższy współpracuje z przedsiębiorstwem [...] w sprawach innych niż kupowanie przez Sąd Najwyższy licencji programu [...]?

Pismem z dnia [...] lipca 2011 r. Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego częściowo udzielił informacji na wniosek z dnia [...] czerwca 2011 r.

Następnie Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego, działając na podstawie art. 61a § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071 ze zm.) oraz art. 11 § 1 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. nr 240, poz. 2052 ze zm.) w zw. z art. 5 § 2 pkt 3 i 4 Kpa, w zw. z art. 1 ust. 1, art. 6 ust. 1 i 2 oraz art. 16 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, w dniu [...] sierpnia 2011 r. wydał postanowienie, którym odmówił wszczęcia postępowania w sprawie udostępnienia informacji mającej stanowić odpowiedź na pytanie, kiedy, w jakim trybie, w jakiej ilości oraz za jaką kwotę zostały zakupione przez Sąd Najwyższy od wydawnictwa [...] Sp. z o.o. uprawnienia do korzystania z programu [...].

W uzasadnieniu postanowienia Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego podał m.in., że umowy prawa cywilnego łączące organy władzy publicznej z podmiotami trzecimi, działającymi w sferze prawa prywatnego, nie należą do kategorii informacji publicznych w rozumieniu art. 1 ust. 1 i art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej, a w konsekwencji nie mogą zostać udostępniane każdemu zainteresowanemu na zasadach i w trybie określonym w powołanej ustawie. Takie umowy nie należą bowiem do kategorii "dane publiczne" w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Umowa prawa cywilnego, w której tylko jedną stroną jest organ władzy publicznej, nie ma cech dokumentu urzędowego w rozumieniu art. 6 ust. 2 powyżej określonej ustawy, albowiem nie zawiera jedynie oświadczenia woli lub wiedzy funkcjonariusza publicznego, lecz także oświadczenie woli przedstawiciela drugiej strony, niebędącej w danym przypadku żadnym z podmiotów wymienionych w art. 4 ust. 1 lub ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Strona 1/3
Inne orzeczenia z hasłem:
Umorzenie postępowania
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezes Sądu