W rozpoznawanej sprawie wskazać należy, że wprawdzie Biblioteka w piśmie z 6 maja 2019r. udzieliła Skarżącej, w stosownym terminie, przewidzianym w ww. przepisie art. 13 u.d.i.p., odpowiedzi, że żądane przez Skarżącą dokumenty w postaci zestawień czynności do faktur udostępnionych w ramach rozpatrzenia poprzedniego wniosku, nie stanowią informacji publicznej, tym niemniej w kolejnym piśmie z 27 maja 2019r. podała, że nie posiada wnioskowanych informacji.
Jeszcze raz należy podkreślić, że z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie - ale mimo zaistnienia ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub innego aktu lub nie podjął stosownych czynności. Dla dopuszczalności skargi na bezczynność organu nie ma znaczenia okoliczność, z jakich powodów określona decyzja, postanowienie lub inny akt nie zostały dokonane, a w szczególności czy bezczynność została spowodowana zawinioną lub niezawinioną opieszałością organu.
Warto też wyjaśnić, że w orzecznictwie przyjmuje się, że nie jest odmową udzielenia informacji publicznej wskazanie, że się jej nie posiada. Jednakże o tym fakcie organ winien powiadomić wnioskodawcę pisemnie, wskazując, jeśli posiada taką wiedzę, gdzie zainteresowany żądaną informację może uzyskać. Organ nie ma natomiast obowiązku wydawania w takiej sytuacji decyzji administracyjnej (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 września 2002r. sygn. akt II SAB 289/02; prawomocne wyroki WSA w Warszawie z: 12 lipca 2017r. sygn. akt II SAB/Wa 781/16 i z 14 stycznia 2019r. sygn. akt II SAB/Wa 503/18, dostępne na www.nsa.gov.pl).
Również w sytuacji, gdy wnioskodawca żąda udzielenia informacji, które nie są informacjami publicznymi, lub takich informacji publicznych, w stosunku do których tryb dostępu odbywa się na odrębnych zasadach, organ nie ma obowiązku wydawania decyzji o odmowie udzielenia informacji, lecz zawiadamia jedynie wnoszącego, że żądane dane nie mieszczą się w pojęciu objętym przedmiotową ustawą (por. wyrok NSA Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie z 20 czerwca 2002r. sygn. akt II SA/Lu 507/02).
W ocenie Sądu, bezspornym w sprawie jest, że podmiot zobowiązany do udzielenia informacji publicznej - Biblioteka - pismem z 6 maja 2019r. udzieliła Skarżącej, w stosownym terminie, przewidzianym w ww. przepisie art. 13 u.d.i.p., odpowiedzi co do żądanych przez Skarżącą dokumentów w postaci zestawień czynności do faktur udostępnionych w ramach rozpatrzenia wniosku. Jakkolwiek odpowiedź ta nie mogła być uznana za wyczerpującą, stwierdzić należy, że skoro Biblioteka w kolejnym piśmie z 27 maja 2019r. poinformowała Skarżącą, że nie dysponuje informacją publiczną, o której udzielenie wnoszono, to należało uznać, że Biblioteka nie miała obowiązku wydawania decyzji administracyjnej. W tym kontekście argumentacja skargi nie mogła być uznana za zasadną. W świetle bowiem powołanych wyżej poglądów, które Sąd podziela, wystarczające było poinformowanie Skarżącej przez Bibliotekę, na piśmie o tym fakcie, choć nastąpiło to po 14-dniowym terminie.
Sąd stwierdza w związku z tym, że skoro Biblioteka nie posiadała żądanych przez Skarżącą informacji, nie była zobowiązana do wydawania decyzji odmownej, i w związku z tym należało uznać, że w tym zakresie nie pozostawała w bezczynności.
Stwierdzić ponadto należy, że Sąd administracyjny w zakresie kontroli legalności działań Biblioteki w zakresie u.d.i.p. nie ma kompetencji do czynienia ustaleń, z jakich powodów Biblioteka nie przechowuje żądanych przez Skarżącą dokumentów, ani dokonywania ustaleń czy dkumenty te wypełniają kryteria z zakresu ustawy o rachunkowości. Sąd uznaje natomiast, o czym mowa wyżej, że zestawienia czynności stanowiące załączniki do faktur VAT, jeśli umożliwiają weryfikację prawidłowości kalkulacji kosztów (również wydatków), związanych ze świadczeniem obsługi prawnej, co do zasady, podlegają udostępnieniu jako informacje publiczne w rozumieniu art. 1 ust. 1 w związku z art. 6 ust. 5 u.d.i.p., chyba, że zachodzi przypadek z art. 5 ust. 1 u.d.i.p.
3. Sąd, biorąc powyższe pod uwagę, na podstawie art. 151 P.p.s.a. skargę oddalił. Sąd wyjaśnia ponadto, że sprawę rozpoznano na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym, stosownie do art. 119 pkt 4 P.p.s.a.