Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Iwona Dąbrowska (sprawozdawca) Sędzia WSA - Ewa Marcinkowska Sędzia WSA - Ewa Grochowska - Jung Protokolant - specjalista Marek Kozłowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 sierpnia 2014 r. sprawy ze skargi K. Z. na bezczynność Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego w przedmiocie rozpoznania wniosku z [...] marca 2014 r. o udostępnienie informacji publicznej - oddala skargę -
K. Z. pismem z dnia [...] marca 2014 r. zwrócił się, w oparciu o przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. 2001 Nr 112, poz. 1198 ze zm.; dalej u.d.i.p.), do Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej w postaci:
- treści wyroku Sądu [...] w D. z [...] kwietnia 2012 r. o sygn. [...], wraz z uzasadnieniem;
- treści kasacji właściwego Prokuratora [...] od wyroku Sądu [...] w K. z [...] kwietnia 2013 r., [...], zmieniającego ww. wyrok Sądu [...] w D.
Pismem z dnia [...] marca 2014 r. wnioskodawcy została udzielona odpowiedź, zgodnie z którą żądana przez niego informacja nie może zostać udostępniona w trybie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej, albowiem zgodnie z treścią uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 grudnia 2013 r., I OPS 7/13, dokumenty z akt sprawy są udostępniane w drodze uregulowań szczególnych, o których mowa w art. 1 ust. 2 u.d.i.p., którymi są przepisy procedury karnej, cywilnej lub administracyjnej. Cytując ww. uchwałę wskazano, że przepisami takimi są np. art. 73 - 74 Kodeksu postępowania administracyjnego, 156 i 321 Kodeksu postepowania karnego, § 94 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 23 lutego 2007 r., Regulamin urzędowania sądów powszechnych (Dz. U. Nr 38, poz. 249 ze zm.), art. 525 Kodeksu postępowania cywilnego, czy też art. 12a § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W oparciu o powyższe, Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego wysnuł tezę, że dostęp do treści wskazywanych przez wnioskodawcę dokumentów może on uzyskać wyłącznie przez odwołanie się do przepisów odpowiednich procedur sądowych, w danym wypadku procedury karnej, lub do przepisów ustrojowych sądownictwa. Zatem powyższy wniosek nie może zostać rozpoznany w trybie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej.
Pismem z dnia [...] marca 2014 r. K. Z. zwrócił się z wnioskiem o ponowne rozpoznanie swojego wniosku z dnia [...] marca 2014 r. w terminie 14 dni.
W swoim piśmie wnioskodawca nie zgodził się ze stanowiskiem prezentowanym przez Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego, podkreślając w pierwszej kolejności, że uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego nie stanowią źródła prawa powszechnie obowiązującego wedle ustalonego w Konstytucji RP katalogu.
Ponadto wskazał na błędną interpretację przez powołaną uchwałę I OPS 7/13 przepisów dotyczących udostępniania dokumentów z akt spraw administracyjnych lub sądowych, poprzez potraktowanie ich jako przepisów szczególnych w stosunku do przepisów u.d.i.p., co w konsekwencji prowadzi do faktycznego uniemożliwienia dostępu do informacji publicznej znacznemu kręgowi obywateli. Ustalenie bowiem, że realizacja prawa do informacji publicznej w postaci przykładowo wyroków sądowych, miałaby dla osób innych niż strony postępowania być dostępna jedynie w drodze zwrócenia się do Prezesa Sądu lub Przewodniczącego Wydziału o zgodę na wgląd do akt, której to zgody - w drodze niezaskarżalnego zarządzenia - ww. podmioty mogą odmówić, wobec braku możliwości skontrolowania prawidłowości takiego zarządzenia, sprowadza prawo obywatela do informacji publicznej do poziomu iluzorycznego. W takiej interpretacji dostęp do informacji publicznej - rozumianej jako informacja o działalności organów władzy publicznej - miałyby jedynie strony postępowań sądowych, a pozostałe osoby jedynie w przypadku wyrażenia zgody przez organ, co zdaniem wnioskodawcy stanowi naruszenie art. 32 ust. 1 Konstytucji RP.