Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Antoniuk, Sędzia WSA Agnieszka Góra-Błaszczykowska (spr.), Sędzia WSA Ewa Marcinkowska, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 24 września 2019 r. sprawy ze skargi F. B. na bezczynność Ministra Energii w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia [...] lutego 2014 r. o udostępnienie informacji publicznej 1. zobowiązuje Ministra Energii do rozpatrzenia wniosku skarżącego F. B. z dnia [...] lutego 2014 r. w zakresie punktu 95 i 96 wyroku Instytutu Arbitrażowego Sztokholmskiej Izby Handlowej z dnia 17 grudnia 2009 r. w terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; 2. stwierdza, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 3. zasądza od Ministra Energii na rzecz skarżącego F. B. kwotę 100 (słownie: sto) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.
F. B. (dalej: Skarżący) dnia [...] lutego 2014 r. złożył do Ministra Energii wniosek o udostępnienie informacji publicznej w zakresie udostępnienia informacji publicznej, dotyczącej wyroku Instytutu Arbitrażowego S. Izby Handlowej z dnia [...] grudnia 2009 r. oraz wyroku z Instytutu Arbitrażowego S. Izby Handlowej z dnia [...] grudnia 2011 r.
W dniu [...] kwietnia 2019r. skarżący wniósł skargę na bezczynność organu do tutejszego Sądu (sprawa została wyłączona ze skargi na odmowę udostępnienia informacji publicznej, której nadano sygnaturę II SA/Wa 832/19), w związku z brakiem rozpoznania jego wniosku o udostępnienie punktu 95 i 96 wyroku Instytutu Arbitrażowego S. Izby Handlowej z dnia [...] grudnia 2009 r. W skardze zarzucił, że stanowi to naruszenie art.2 ust.1, art.3 ust.1 pkt 1, art.13 oraz art.16 ust.1 ustawy o dostępie do informacji publicznej (u.d.i.p.); poprzez brak zastosowania oraz nieudostępnienie informacji publicznej przy jednoczesnym braku wydania decyzji odmawiającej udostępnienia informacji publicznej w tym zakresie.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o oddalenie skargi zarzucając, że brak jest takich jednostek redakcyjnych w tym wyroku. Wyrok jurysdykcyjny zawiera punkt 94, a następnie- zgodnie z numeracją oryginalną oraz tłumaczeniem dokonanym przez tłumacza przysięgłego- punkt 97.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 1647), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę zgodności z prawem działalności administracji publicznej, która w myśl art. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej: "p.p.s.a.", odbywa się na zasadach określonych w przepisach tej ustawy.
Stosownie do art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na bezczynność w przypadkach określonych w pkt 1 - 4, tj. w sprawach skarg na decyzje administracyjne; postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty; postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, z wyłączeniem postanowień wierzyciela o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu oraz postanowień, przedmiotem których jest stanowisko wierzyciela w sprawie zgłoszonego zarzutu; inne niż określone w pkt 1 - 3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, z wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w Kodeksie postępowania administracyjnego oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI Ordynacji podatkowej oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw.