Sprawa ze skargi na bezczynność Krajowej Komisji Nadzoru Krajowej Izby Biegłych Rewidentów w przedmiocie dostępu do informacji publicznej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Kołodziej Asesorzy WSA Przemysław Szustakiewicz Jacek Fronczyk (spr.) Protokolant Beata Gibzińska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 8 czerwca 2006 r. sprawy ze skargi J. F. na bezczynność Krajowej Komisji Nadzoru Krajowej Izby Biegłych Rewidentów w przedmiocie dostępu do informacji publicznej 1) zobowiązuje Krajową Komisję Nadzoru Krajowej Izby Biegłych Rewidentów do rozpatrzenia wniosku J. F. o udostępnienie informacji publicznej z dnia 15 czerwca 2005 r., w terminie 14 dni od daty uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 2) zasądza od Krajowej Komisji Nadzoru Krajowej Izby Biegłych Rewidentów na rzecz skarżącego J. F. kwotę 355 zł (trzysta pięćdziesiąt pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/6

W dniu 6 czerwca 2005r. J. F. złożył do Krajowej Komisji Nadzoru Krajowej Izby Biegłych Rewidentów wniosek o ustalenie i zawiadomienie go o terminach posiedzeń Krajowej Komisji Nadzoru w III i IV kwartale 2005r. oraz umożliwienie mu wstępu na jej posiedzenia.

W swoim wniosku J. F. powoływał się na przepis art. 61 Konstytucji RP oraz przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej.

W dniu 14 czerwca 2005r. Przewodnicząca Krajowej Komisji Nadzoru udzieliła J. F. odpowiedzi, w której poinformowała, że przepisy art. 61 Konstytucji RP nie mają w tym konkretnym przypadku zastosowania do samorządu zawodowego biegłych rewidentów, ponieważ samorząd nie wykonuje zadań władzy publicznej i nie gospodaruje mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa.

Krajowa Izba Biegłych Rewidentów, zgodnie z przepisami ustawy o biegłych rewidentach i ich samorządzie, utrzymuje się wyłącznie ze składek członkowskich biegłych rewidentów i opłat z tytułu nadzoru, wnoszonych przez podmioty uprawnione do badania sprawozdań finansowych.

Samorząd zawodowy nigdy nie otrzymywał i nie otrzymuje jakichkolwiek środków pochodzących z majątku Skarbu Państwa, nie gospodaruje również mieniem komunalnym.

Krajowa Komisji Nadzoru jest organem Krajowej Izby Biegłych Rewidentów wybieranym przez Krajowy Zjazd Biegłych Rewidentów i nie jest na pewno organem władzy publicznej, pochodzącym z powszechnych wyborów.

Jednocześnie Przewodnicząca wyraziła zaniepokojenie, że wieloletni członek samorządu zawodowego, jakim jest J. F., nie zna podstawowych przepisów dotyczących działalności swojej korporacji zawodowej.

W dniu 15 czerwca 2005r. J. F. wystąpił z wnioskiem, w którym - na podstawie art. 61 Konstytucji RP i w trybie dostępu do informacji publicznej - zwrócił się do Przewodniczącej Krajowej Komisji Nadzoru KIBR o udostępnienie "Kryteriów naboru biegłych rewidentów na wizytatorów przeprowadzających kontrolę w podmiotach uprawnionych do badania sprawozdań finansowych..." i "Zasad wynagradzania wizytatorów ustalonych przez Krajową Radę Biegłych Rewidentów", będących załącznikami do Regulaminu działania Krajowej Komisji Nadzoru KIBR, jednocześnie informując, iż czyni to wobec odmowy udzielenia mu informacji o terminie posiedzenia Krajowej Komisji Nadzoru KIBR i zwracając przy tym uwagę na niewłaściwą interpretację przepisów prawa przez pracownika KIBR.

W dniu 17 czerwca 2005r. J. F. wystąpił z pismem, w którym zażądał wydania decyzji administracyjnej w sprawie odmowy udostępnienia żądanej informacji publicznej.

W dniu 5 lipca 2005r. Przewodnicząca Krajowej Komisji Nadzoru KIBR podtrzymała swoje stanowisko w sprawie, a mianowicie, że informacja o terminach posiedzeń oraz dokumenty, których wnioskodawca zażądał ("Kryteria naboru biegłych rewidentów na wizytatorów przeprowadzających kontrolę w podmiotach uprawnionych do badania sprawozdań finansowych..." i "Uchwała nr 125/9/2004 Krajowej Rady Biegłych Rewidentów z w sprawie stawek wynagradzania za prace związane z zadaniami Krajowej Komisji Nadzoru") nie stanowią informacji publicznej, w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej, dlatego nie widzi podstaw do wydawania decyzji w tej sprawie.

Strona 1/6