Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Kołodziej, Sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa, Sędzia WSA Iwona Maciejuk (spr.), , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 9 lipca 2019 r. sprawy ze skargi A.K. na bezczynność Ministra Środowiska w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] stycznia 2019 r. o udostępnienie informacji publicznej - oddala skargę -
Pismem z dnia 5 lutego 2019 r. A. K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Środowiska w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia [...] stycznia 2019 r.
o udostępnienie informacji publicznej. Skarżący wniósł o zobowiązanie organu do udzielenia żądanej informacji publicznej w terminie czternastu dni od daty doręczenia akt organowi, orzeczenie, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa, wymierzenie organowi grzywny na postawie art. 149 § 2 P.p.s.a w maksymalnej wysokości określonej w art. 154 § 6 P.p.s.a oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.
W uzasadnieniu skarżący wskazał, że dnia [...] stycznia 2019 r. złożył wniosek o dostęp do informacji publicznej, zgodnie z art. 61 Konstytucji RP oraz na podstawie art. 2 ust. 1 i art. 10 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej o upublicznienie treści wszystkich wytworzonych dokumentów przez Ministerstwo Środowiska i jednostki podległe, w których Ministerstwo Środowiska wytworzyło dokumenty (informację publiczną) w korespondencji z Kurią [...] w [...] oraz odpowiedzi na tę korespondencję z Kurii do Ministerstwa Środowiska w lutym
2018 r., tj. pismo z dnia [...] lutego 2018 r. [...] oraz odpowiedź na to pismo z Kurii z dnia [...] lutego 2018 r.
Skarżący podał, że do dnia złożenia skargi organ administracji publicznej nie udostępnił żądanej informacji ani też nie wydał decyzji odmownej. Podniósł, że organ wystosował do niego pismo, które nie jest odpowiedzią na wniosek, a tym bardziej jego realizacją. Skarżący podał, że organ w przedmiotowym piśmie - [...] z dnia [...] stycznia 2019 r., stwierdza, że: "nawiązując do Pana wniosku z dnia [...] stycznia 2019 r., w sprawie udostępnienia kopi korespondencji pomiędzy Ministerstwem Środowiska i Kurią [...] w [...] (pismo z [...].02.2018 r. sygn. [...] oraz pismo Kurii z dnia [...].02.2018 r.), uprzejmie informuję, iż jest to powielenie prośby o ww. korespondencję zawartej w Pana piśmie z dnia [...] kwietnia 2018 r., na które została już Panu udzielona stosowna odpowiedź w dniu [...] kwietnia 2018 r. sygn. [...]. Stanowisko zawarte w tejże odpowiedzi, w przedmiocie udostępnienia ww. korespondencji, zostało również podtrzymane przez tutejszy organ w piśmie z dnia [...] maja 2018 r. sygn. [...]".
Skarżący wskazał, że dnia [...] kwietnia 2018 r. złożył wniosek o dostęp do informacji publicznej, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Zakres tego wniosku był o wiele szerszy, w porównaniu do wniosku złożonego do Ministerstwa Środowiska w dniu [...] stycznia 2019 r. Ministerstwo w swoim piśmie podtrzymuje swoje stanowisko, że wnioskowane dokumenty nie stanowią informacji publicznej. Jednoznacznie ponownie stwierdza, że wniosek nie będzie zrealizowany. Skarżący podniósł, że z tym stanowiskiem nie może się zgodzić, albowiem narusza ono przepisy prawa. Przywołał wyrok WSA we Wrocławiu sygn. akt. IV SAB/Wr 91/18 z dnia 04 lipca 2018 r., który zapadł w innej sprawie z jego skargi. W końcowej części uzasadnienia skargi wniósł o zobowiązanie organu do ukarania pracownika winnego niezałatwienia sprawy w terminie na podstawie art. 38 k.p.a.