Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Arkadiusz Windak (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz, Sędzia NSA Stefan Kłosowski, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 1 lutego 2018 r. sprawy ze skargi W S. na bezczynność Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych w S. w przedmiocie podjęcia uchwały I. zobowiązuje Radę Okręgową Izby Radców Prawnych w S. do rozpoznania wniosku skarżącego z dnia 4 sierpnia 2017 r. w terminie 30 dni od dnia doręczenia prawomocnego wyroku, II. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, III. oddala wnioski o wymierzenie organowi grzywny oraz o przyznaniu sumy pieniężnej.
Pismem z dnia 4 sierpnia 2017 r., nadesłanym drogą internetową i uzupełnionym o podpis w dniu 4 października 2017 r., W. S., powołując się na § 1 ust. 1 uchwały Nr 43/VIII/2011 Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 21 maja 2011 r., zwrócił się do Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych w S.
o zwolnienie w całości z opłaty rocznej za szkolenie, ewentualnie o zwolnienie z części tej opłaty w stopniu najwyższym z możliwych.
W dniu 6 listopada 2017 r. W. S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie skargę na bezczynność Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych w S. w zakresie podjęcia uchwały w sprawie złożonego przezeń wniosku o zwolnienie z opłaty rocznej. W przypadku braku uwzględnienia skargi przez organ w terminie 30 dni od dnia jej otrzymania wniósł o:
1) orzeczenie o istnieniu uprawnienia, gdyż pozwala na to charakter sprawy oraz niebudzące uzasadnionych wątpliwości okoliczności jej stanu faktycznego i prawnego;
2) stwierdzenie, że Rada Okręgowa Izby Radców Prawnych w S. dopuściła się bezczynności z rażącym naruszeniem prawa;
3) wymierzenie Radzie Okręgowej Izby Radców Prawnych w S. grzywny w maksymalnej wysokości przewidzianej prawem;
4) przyznanie na jego rzecz od Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych w S. sumy pieniężnej w maksymalnej wysokości przewidzianej prawem.
W uzasadnieniu skargi wskazano m.in., że wobec braku reakcji organu na złożony wniosek o zwolnienie z opłaty rocznej za aplikację, w dniu 2 października 2017 r. skarżący wezwał Radę Okręgowej Izby Radców Prawnych w S. do usunięcia naruszenia prawa jakim jest pozostawanie w bezczynności w zakresie podjęcia uchwały. W dniu 3 listopada 2017 r. skarżący ponownie ponaglił Radę do załatwienia sprawy.
Odpowiadając na skargę Rada Okręgowej Izby Radców Prawnych w S. wniosła o jej oddalenie. Organ wyjaśnił, że dopiero z dniem 4 października 2017 r. doszło do skutecznego złożenia wniosku, bowiem wniosek został przez skarżącego podpisany i jego skan przesłany w formie korespondencji elektronicznej. Wniosek został rozpoznany na najbliższym posiedzeniu po skutecznym złożeniu wniosku, tj. [...] r. W tym celu przeprowadzono dwa głosowania. W pierwszej kolejności poddano pod głosowanie uchwałę w przedmiocie zwolnienia skarżącego z obowiązku uiszczenia opłaty za aplikację. Uchwała ta nie uzyskała wymaganej większości głosów. Wobec tego organ przystąpił do rozpatrywania uchwały negatywnej, tj. o odmowie udzielenia zwolnienia. Wynik głosowania przedstawiał się następująco: 0 głosów za, 8 głosów przeciwko, 3 głosy wstrzymujące. Wobec takiego wyniku głosowania prowadzący obrady Dziekan Rady stwierdził, że uchwała nie została podjęta.
Następnie organ wyjaśnił, że Rada, jako organ kolegialny samorządu zawodowego, podejmuje swoje rozstrzygnięcia w formie uchwał. Taka też forma załatwienia sprawy została przewidziana dla rozpoznania wniosku o zwolnienie z obowiązku ponoszenia opłaty za aplikację. Przepisy samorządowe nie przewidują rozstrzygnięcia zastępczego organu w sytuacji, gdy nie ma możności podjęcia uchwały w sprawie. Nie ma zatem innej, zgodnej z prawem formy załatwienia sprawy niż przeprowadzenie głosowania nad zawnioskowaną uchwałą. Wynik głosowania jest jednak wypadkową oświadczeń woli poszczególnych członków organu. Są oni w swej decyzji nieskrępowani, wobec czego możliwym jest, jak to się stało w niniejszej sprawie, niepodjęcie ostatecznie uchwały zarówno zgodnej z wnioskiem skarżącego jak i uchwały negatywnej. Biorąc powyższe pod uwagę organ stwierdził, że w toczącym się postępowaniu wyczerpano wszelkie możliwości działania w zakresie wywołanym złożonym przez skarżącego wnioskiem. Organ nie pozostaje zatem w bezczynności, konsekwencją czego powinno być oddalenie skargi.