Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Gebel (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder,, Sędzia NSA Stefan Kłosowski, Protokolant starszy sekretarz sądowy Joanna Białas-Gołąb, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 27 lutego 2014r. sprawy ze skargi M. B. na bezczynność Prezydenta Miasta w przedmiocie specjalnego zasiłku opiekuńczego I. umarza postępowanie sądowe, II. stwierdza, że przewlekłe prowadzenie postępowania miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa.
M. B. złożył w dniu [...]r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na bezczynność Centrum Świadczeń, zwanego dalej "CŚ", działającego z upoważnienia Prezydenta Miasta , zarzucając naruszenie art. 8, art. 12,art. 35 i art. 36 § 1 ustawy z dnia 16 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. Nr 98,poz 1071 ze zm.), zwanej dalej "K.p.a", przez rażące przekroczenie terminów do załatwienia sprawy i wniósł o:
1. Zobowiązanie - Centrum Świadczeń do wydania odpowiedniego aktu administracyjnego w terminie czternastu dni od daty doręczenia akt organowi.
2. Zobowiązanie - Centrum Świadczeń do ukarania dyscyplinarnego pracownika winnego niezałatwienia sprawy w terminie.
3. Zasądzenie kosztów postępowania.
Skarżący podał, że w toku postępowania administracyjnego miał miejsce następujący przebieg zdarzeń;
1. Dnia [...] r. złożył wniosek w CŚ o przyznanie "specjalnego zasiłku opiekuńczego, z powodu opieki nad matką A. B.;
2. Pismem z dnia [...] r., nr [...] pozostawiło sprawę bez rozpatrzenia;
3. Dnia [...] r. złożył zażalenie na podstawie art.37 K.p.a. na niezałatwienie sprawy do Samorządowego Kolegium Odwoławczego;
4. Kolegium wydało postanowienie z dnia [...] r., w którym zobowiązało CŚ do wydania decyzji w sprawie przyznania specjalnego zasiłku opiekuńczego i wyznaczyło termin 14 dni;
5. Do dnia wniesienia skargi decyzja taka nie została wydana, CŚ pozostaje dalej bezczynny.
Tym samym, zdaniem skarżącego, organ naruszył art. 35 § 3 K.p.a., który określa maksymalny termin załatwienia sprawy, a także zasadę zaufania do organów administracji, zawartą w art.8 oraz art.12 § 1 K.p.a. Za zasadne więc należy także uznać zobowiązanie CŚ do ukarania pracownika winnego niezałatwienia sprawy w terminie na podstawie art.38 K.p.a.
W odpowiedzi na skargę Prezydent Miasta wniósł o jej oddalenie. Organ wyjaśnił, że po złożeniu przez M. B. wniosku o specjalny zasiłek opiekuńczy z tytułu sprawowania opieki nad niepełnosprawną matką A. B., w dniu 02.07.2013 r., wykonując ustawowy obowiązek wynikający z art. 23 ust. 4e ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992 ze zm.), organ wystąpił z wnioskiem o przeprowadzenie rodzinnego wywiadu środowiskowego do Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie. Zgodnie bowiem z ww. przepisem, ustalając prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego, organ właściwy zwraca się do kierownika ośrodka pomocy społecznej o przeprowadzenie rodzinnego wywiadu środowiskowego, o którym mowa w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, w celu weryfikacji okoliczności dotyczących spełniania warunków, o których mowa w art. 16a ustawy o świadczeniach rodzinnych.
W dniu [...] r. do tutejszego organu wpłynął wywiad środowiskowy z MOPR, z treści którego wynikało, iż ww. wywiad nie został przeprowadzony u wnioskodawcy, tj. przy ulicy [...] tylko w Rejonowym Ośrodku Pomocy Rodzinie przy ul. [...] , w dniu [...] r. pracownik socjalny nie został bowiem wpuszczony do domu M. B. w celu przeprowadzenia wywiadu. Ponadto w dniu [...] r. strona zgłosiła się do Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie bardzo agresywna, udzielając lakonicznie informacji na zadawane pytania. W związku z powyższym pracownik socjalny nie był w stanie ustalić w jaki sposób M. B. sprawuje opiekę nad matką A. B.