Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Batorowicz (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Barbara Drzazga Sędzia WSA Edyta Podrazik Protokolant st. sekr. sąd. Monika Pancewicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 kwietnia 2018 r. sprawy ze skargi K. G. na na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia I. zobowiązuje Dyrektora Izby Administracji Skarbowej do wydania decyzji określającej stosunek służbowy K. G. terminie 14 (czternastu) dni od otrzymania przez organ odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami, II. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa.
K. G. pełniący służbę na stanowisku starszego specjalisty Służby Celnej w stopniu starszego aspiranta celnego pismem z dnia [...] lutego 2017 r. znak: [...] został poinformowany, że z dniem [...] marca 2017 r. będzie pełnił służbę w W. Urzędzie Celno-Skarbowym Delegatura K. i staje się z mocy prawa funkcjonariuszem służby Celno - Skarbowej.
Pismem z dnia 31 maja 2017 r. K. G. zwrócił się do Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z wezwaniem do przedstawienia mu jako funkcjonariuszowi, propozycji służby w Służbie Celno-Skarbowej, a wobec braku odpowiedz, pismem z dnia [...] lipca 2017 r. złożył ponaglenie do Szefa Administracji Skarbowej na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej.
W dniu 16 października 2017 r. K. G. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Poznaniu skargę na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. w związku z brakiem realizacji ustawowego obowiązku przedstawienia mu propozycji służby w Służbie Celno-Skarbowej w Krajowej Administracji Skarbowej na podstawie art. 165 ust. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. poz. 1948 ze zm., dalej jako: "p.w.u. KAS"). W skardze wniósł o stwierdzenie bezczynności organu i zobowiązanie organu do zaprzestania bezczynności oraz niezwłocznego złożenia skarżącemu propozycji służby w Izbie Celno-Skarbowej uwzględniającej posiadane przez skarżącego kwalifikacje, przebieg służby oraz dotychczasowe miejsce jego zamieszkania.
W uzasadnieniu skargi jej autor podniósł, że istotą sprawy jest twierdzenie, iż Dyrektor Izby Administracji Skarbowej miał do dnia [...] maja 2017 r. obowiązek prawny wręczenia skarżącemu propozycji służby na podstawie ustawy wprowadzającej KAS, a brak realizacji tego obowiązku jest trwaniem w prawnie nieuzasadnionej i niepożądanej bezczynności.
Stan bezczynności organu administracji publicznej, w opinii skarżącego, stanowi zaprzeczenie prawa do dobrej administracji i łamie jedno z podstawowych praw jednostki, którym jest prawo do rozpatrzenia sprawy w rozsądnym terminie wynikające bezpośrednio z prawa polskiego (strona wskazała na art. 45 ust. 1 Konstytucji RP), jak i z prawa europejskiego (art. 6 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, rekomendacji nr R(80)2 Komitetu Ministrów Rady Europy z dnia 11 marca 1980 r. dotyczącej wykonywania dyskrecjonalnych kompetencji administracji, art. 17 Europejskiego Kodeksu Dobrej Administracji przyjętego przez Parlament Europejski w dniu 6 września 2001 r., art. 41 ust. 1 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej przyjętej dnia 07 grudnia 2000 r. w Nicei).
Skarżący przedstawił dotychczasowy przebieg swojej służby oraz wymiany z organem korespondencji poprzedzającej złożenie skargi.
Następnie, odwołując się do brzmienia art. 165 ust. 3, art. 165 ust. 7 i art. 170 ust. 1 p.w.u. KAS skarżący wskazał, że organ winien był złożyć wszystkim pracownikom propozycję pracy, a wszystkim funkcjonariuszom propozycję służby.