Sprawa ze skargi S. H. na przewlekłość i bezczynność Wojewody w przedmiocie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Zieliński Sędziowie Sędzia WSA Aleksandra Kiersnowska-Tylewicz Sędzia WSA Jan Szuma (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 27 stycznia 2022 r. sprawy ze skargi S. H. na przewlekłość i bezczynność Wojewody w przedmiocie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę I. umarza postępowanie sądowoadministracyjne w zakresie zobowiązania organu do załatwienia wniosku skarżącej datowanego na [...] listopada 2020 r. o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę, II. stwierdza, że organ rozpoznając powyższy wniosek dopuścił się bezczynności oraz przewlekłego prowadzenia postępowania, III. stwierdza, że bezczynność oraz przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa, IV. przyznaje skarżącej S. H. sumę pieniężną w kwocie [...]zł (słownie: [...]) zł, V. zasądza od Wojewody na rzecz skarżącej kwotę [...](słownie: [...]) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/10

Przedmiotem skargi jest przewlekłość i bezczynność Wojewody (zwanego dalej "Wojewodą") w zakresie rozpoznania wniosku S. H. o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę w Rzeczypospolitej Polskiej.

Do złożenia skargi doszło w następujących okolicznościach, które można ustalić na podstawie akt sprawy.

Wnioskiem z dnia [...] listopada 2020 r., który wpłynął do organu tego samego dnia, S. H. wystąpiła o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę w Rzeczypospolitej Polskiej. Do wypełnionego formularza dołączono informację o podmiocie powierzającym wykonywanie pracy cudzoziemcowi, oświadczenie pracodawcy o zapewnieniu cudzoziemcowi miejsca zamieszkania, kopię paszportu ważnego do [...] lutego 2021 r. oraz kopię wiz wydanych na okres od [...] października 2018 r. do [...] kwietnia 2019 r., następnie od [...] maja 2019 r. do [...] maja 2020 r. i od [...] października 2020 r. do [...] października 2021 r.

Pismem z dnia [...] listopada 2020 r., [...] Wojewoda zawiadomił S. H. o wszczęciu postępowania w sprawie udzielenia pozwolenia na pobyt czasowy i pracę informując, że decyzja zostanie podjęta do dnia [...] maja 2021 r. Wskazał, że termin został przedłużony ze względu na konieczność zgromadzenia materiału dowodowego w sprawie oraz z powodu dużej liczby prowadzonych jednocześnie postępowań dotyczących cudzoziemców.

Pismem z dnia [...] lipca 2021 r. pełnomocnik S. H. złożył ponaglenie na bezczynność organu. Wskazał, że wniosek nie zawierał braków formalnych, a wskutek jego złożenia organ wszczął postępowanie. Jednak do chwili wniesienia ponaglenia nie wykonał żadnych czynności zmierzających do podjęcia rozstrzygnięcia w sprawie. Jednocześnie Wojewoda nie dochował wyznaczonego w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania terminu rozstrzygnięcia.

Postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2021 r. Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców, [...] uznał ponaglenie za uzasadnione i wyznaczył termin rozpatrzenia wniosku do dnia [...] listopada 2021 r. oraz zarządził wyjaśnienie przyczyn i ustalenie osób winnych niezałatwienia sprawy w terminie oraz stwierdził, że niezałatwienie sprawy w terminie nie miało miejsca z rażącym naruszeniem prawa. Wyjaśnił, że kwestia udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy i pracę w Rzeczypospolitej Polskiej wymaga przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego. Zgodnie z art. 35 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2021 r., poz. 735 z późn. zm., dalej "K.p.a.") postępowanie administracyjne powinno się zakończyć nie później niż w terminie miesiąca, a sprawy szczególnie skomplikowanej - nie później niż w ciągu dwóch miesięcy od dnia wszczęcia postępowania. Organ uwzględniając argumentację Wojewody dotyczącą skali napływu wniosków cudzoziemców uznał, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa.

Pismem z dnia [...] sierpnia 2021 r. S. H., reprezentowana przez radcę prawnego M. M., złożyła skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania z wniosku o zezwolenie na pobyt czasowy i pracę (k. 3-6 akt sądowych). Wniosła też o stwierdzenie, że Wojewoda dopuścił się bezczynności, co miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa, zobowiązanie organu do wydania decyzji w określonym terminie, przyznanie od organu na rzecz skarżącej kwoty [...]zł na podstawie art. 149 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm., dalej "P.p.s.a."), zasądzenie od organu na rzecz skarżącej kosztów postępowania oraz rozpoznanie sprawy w trybie uproszczonym. Wojewodzie zarzucono naruszenie art. 7, art. 8, art. 12 i art. 35 w zw. z art. 37 § 1 K.p.a. W uzasadnieniu wskazano, że od dnia złożenia wniosku w sprawie minęło blisko 10 miesięcy, w czasie których organ nie rozstrzygnął wniosku S. H., co należy uznać za rażące naruszenie prawa. Wzrost liczby wniosków cudzoziemców oraz problemy kadrowe nie usprawiedliwiają przedłużającego się postępowania, zwłaszcza że ta sytuacja jest niezmienna od kilku lat. Mając powyższe na uwadze wskazano, że postępowanie Wojewody należy ocenić jako przewlekłe i naruszające terminy zastrzeżone dla rozpoznania sprawy w sposób rażący, nadzwyczajny i niemający uzasadnienia w okolicznościach rozpoznawanej sprawy. W zakresie żądania dotyczącego zasądzenia sumy pieniężnej od organu na rzecz skarżącej wskazano, że wielomiesięczne oczekiwanie na rozpoznanie sprawy, które wiąże się dla S. H. z brakiem stabilnej sytuacji na rynku pracy i uniemożliwieniem podjęcia wielu atrakcyjnych ofert zatrudnienia, powinno skutkować przyznaniem rekompensaty pieniężnej.

Strona 1/10