Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Bogusz Sędzia WSA Daria Sachanbińska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 8 grudnia 2022 r. sprawy ze skargi T. D. na bezczynność Okręgowego Inspektora Pracy w Opolu w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1) zobowiązuje Okręgowego Inspektora Pracy w Opolu do załatwienia punktu 2 wniosku skarżącego T. D. z dnia 8 sierpnia 2022 r., w terminie 14 dni od dnia otrzymania odpisu prawomocnego wyroku, 2) stwierdza, że bezczynność Okręgowego Inspektora Pracy w Opolu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa.
Przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu przez T. D. (zwanego dalej wnioskodawcą lub skarżącym) jest bezczynność Okręgowego Inspektora Pracy w Opolu (dalej zwanego również organem lub Inspektorem) w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej.
Skarga wniesiona została w następującym stanie faktycznym:
Wnioskiem z dnia 8 sierpnia 2022 r. (data wpływu do organu), złożonym za pośrednictwem ePUAP, skarżący zwrócił się do organu o udostępnienie następujących informacji:
"1. na jakiej podstawie prawnej/faktycznej została wszczęta kontrola Państwowej Inspekcji Pracy w [...] spółce W. w przedmiocie zarzutów domniemanego mobbingu. Skarżący wniósł również o wskazanie jakie okoliczności sprawiły - jeżeli do stwierdzenia mobbingu jest wyłącznie sąd powszechny - sąd pracy - że urzędnik Państwowej Inspekcji Pracy uznał się za kompetentnego do rozpoznania zarzutów domniemanego mobbingu;
2. udostępnienie wewnętrznych wytycznych/regulaminu (o ile je organ posiada) w zakresie, które regulują kwestie i zakres kontroli u pracodawcy w przypadku zarzutów domniemanego lobbingu".
Jako podstawę wniosku skarżący wskazał art. 2 ust. 1 i art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2022 r. poz. 902 - dopisek Sądu), zwanej dalej ustawą lub w skrócie u.d.i.p.
Wnioskodawca wniósł o udostępnienie żądanych informacji pocztą elektroniczną na podany przez niego adres e-mail.
W odpowiedzi na wniosek, w piśmie z dnia 22 sierpnia 2022 r., nr [...], organ poinformował skarżącego (drogą elektroniczną), że podstawę działania organów kontrolnych Państwowej Inspekcji Pracy stanowią przepisy ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz. U. z 2022 r. poz. 1614), zwanej dalej w skrócie ustawą. Organ wyjaśnił też, że w ramach zadań określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy, kontroli podlega nie tylko przestrzeganie przez pracodawcę przepisów powszechnie obowiązującego prawa pracy, ale również wewnątrzzakładowych źródeł prawa, w tym opracowanych procedur związanych z zapobieganiem mobbingowi i dyskryminacji w miejscu pracy. Zgodnie bowiem z art. 16 Konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy nr 81 dotyczącej inspekcji pracy w przemyśle i handlu, przyjętej w Genewie dnia 11 lipca 1947 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 72, poz. 450) przedsiębiorstwa będą kontrolowane tak często i starannie, jak to jest konieczne dla zapewnienia skutecznego stosowania odpowiednich przepisów prawnych. Natomiast organy kontroli Państwowej Inspekcji Pracy nie są uprawnione do stwierdzania, czy też rozstrzygania o występowaniu bądź niewystępowaniu mobbingu w stosunku do konkretnej osoby, gdyż uprawnienie to posiada jednie sąd pracy. Z tego względu - jak podał organ - podjęta kontrola w Spółce W. z siedzibą w O. nie ma na celu "rozpoznania zarzutów domniemanego mobbingu", gdyż przedmiotem zainteresowania inspektora pracy pozostają okoliczności obiektywne, związane bezpośrednio z naruszeniem przepisów prawa pracy. Odnośnie do drugiej części wniosku organ poinformował skarżącego, że opracowany na użytek wewnętrzny dokument dotyczący metodyki poradnictwa i kontroli w zakresie postępowania inspektora pracy związanego z informacją o mobbingu stanowi dokument wewnętrzny, który nie jest skierowany do podmiotów zewnętrznych. Nie stanowi zatem informacji publicznej odnoszącej się do konkretnej sprawy publicznej. Dalej organ, odwołując się do poglądów orzecznictwa i piśmiennictwa, dowodził, że dokument wewnętrzny może służyć wymianie informacji między pracownikami danego podmiotu, może określać zasady ich działania w określonych sytuacjach, może też być fragmentem przygotowań do powstania aktu będąc formą działalności danego podmiotu. Dokument wewnętrzny jest zatem wytworzony na potrzeby danego podmiotu i zawiera tylko dane związane z funkcjonowaniem danego podmiotu, niewykorzystane w stosunku do podmiotów spoza administracji publicznej. Natomiast dokumentem urzędowym - w rozumieniu art. 6 ust. 2 u.d.i.p. - jest treść oświadczenia woli lub wiedzy, utrwalona i podpisana w dowolnej formie przez funkcjonariusza publicznego w rozumieniu przepisów Kodeksu karnego, w ramach jego kompetencji, skierowana do innego podmiotu lub złożona do akt sprawy. Ich zasadniczą cechą, odróżniającą je od dokumentów wewnętrznych, jest nade wszystko ich zewnętrzny charakter, prezentujący innym podmiotom wiążące stanowisko organu je wyrażającego.