Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Krupiński Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz - spr. Sędzia WSA Daria Sachanbińska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 28 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi R. P. na bezczynność Opolskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Opolu w przedmiocie informacji publicznej 1) umarza postępowanie, 2) stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności, 3) stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, 4) w pozostałym zakresie skargę oddala, 5) zasądza od Opolskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Opolu na rzecz skarżącego R. P. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
R. P. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, za pośrednictwem Opolskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Opolu, skargę na bezczynność tegoż organu w sprawie o udostępnienie informacji publicznej, wywołanej wnioskiem skarżącego z dnia 29 lutego 2016 r.
W uzasadnieniu skarżący wskazał, że w dniu 29 lutego 2016 r. złożył wniosek o udostępnienie informacji statystycznych w sprawie zgłaszanych niepożądanych odczynów poszczepiennych oraz sposobu zgłaszania niepożądanych odczynów poszczepiennych w sytuacji odmowy zgłoszenia przez lekarza wykonującego szczepienie. Wyjaśnił, że wniosek ten został przesłany na adres mailowy organu, na dowód czego dołączył urzędowe poświadczenie przedłożenia z portalu e-PUAP, jednak do dnia 16 marca 2016 r., tj. do czasu wniesienia skargi, żądana informacja nie została udostępniona przez organ, który nie wydał też decyzji odmownej zgodnie z art. 16 ustawy o dostępie do informacji publicznej, czym naruszony został 14-dniowy termin określony w art. 13 ust. 1 tej ustawy.
Skarżący domagał się zobowiązania organu do udzielenia żądanej informacji w terminie 14 dni od daty doręczenia akt organowi; orzeczenia, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa, wymierzenia organowi grzywny na podstawie art. 149 § 2 P.p.s.a. w maksymalnej wysokości określonej w art. 153 § 6 P.p.s.a., a także zasądzenia kosztów postępowania. Powołując się na orzecznictwo sądowoadministracyjne wywiódł, że podjęcie przez organ czynności procesowych powoduje ustanie ewentualnej bezczynności organu, co uzasadnia umorzenie postępowania w zakresie skargi na bezczynność organu, ale nie stanowi podstawy do umorzenia postępowania sądowego dotyczącego skargi strony na przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ, co uzasadnia zobowiązanie organu do ukarania pracownika winnego niezałatwienia sprawy w terminie na podstawie art. 38 K.p.a.
W odpowiedzi na skargę Opolski Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w Opolu, reprezentowany przez pełnomocnika, wniósł o odrzucenie skargi z uwagi na niewyczerpanie przed jej wniesieniem środków zaskarżenia w postaci wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Alternatywnie organ wniósł o umorzenie postępowania i stwierdzenie, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa. W uzasadnieniu wskazał, że w piśmie z dnia 16 marca 2016 r. udzielił skarżącemu żądanej informacji i jednocześnie wyjaśnił, iż przyczyną kilkudniowego opóźnienia w jej udostępnieniu była konieczność zebrania wielu danych oraz wykonania szczegółowej analizy wnioskowanych informacji. Ostatecznie korespondencja ta została nadana do wnioskodawcy w dniu 17 marca 2016 r. drogą elektroniczną przez ePUAP, tj. w formie, w jakiej wniesiony został wniosek, pomimo zawartej we wniosku informacji o rezygnacji z doręczenia pism za pomocą poczty elektronicznej. Organ wskazał, że takie działanie miało na celu przyspieszenie doręczenia i uniknięcie konieczności powiadomienia wnioskodawcy o wysokości należnej opłaty związanej ze wskazanym we wniosku sposobem udostępnienia informacji. Żądanie wyjaśnień w tym zakresie i skorzystanie z usług operatora pocztowego, przedłużyłoby czas trwania postępowania. Organ stwierdził, że fakt potwierdzenia przez skarżącego odbioru korespondencji w wersji elektronicznej uzasadniał uznanie, że żądana informacja została doręczona w sposób skuteczny, stąd postępowanie powinno podlegać umorzeniu. Ponadto, jako niezasadny ocenił organ wniosek skarżącego o wymierzenie grzywny, argumentując, że nie doszło do rażącego naruszenia prawa, gdyż nie miało miejsca przewlekanie załatwienia sprawy przez organ, stosowne czynności nie zostały podjęte dopiero po złożeniu skargi, a zaistniała zwłoka jest usprawiedliwiona koniecznością podjęcia licznych czynności mających na celu zebranie i opracowanie żądanych informacji. Organ wprawdzie nie zastosował procedury określonej w art. 13 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej i nie informował o powodach opóźnienia i o nowym terminie załatwienia sprawy, gdyż przewidywał jedynie nieznaczne opóźnienie, którego powody szczegółowo wyjaśnił w piśmie merytorycznym.