Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędzia WSA Piotr Chybicki Protokolant St. sekretarz sądowy Grażyna Wojtyszek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 stycznia 2017 r. sprawy ze skargi E.S. i D.S. na bezczynność Dyrektora Ochrony Środowiska w sprawie uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy 1) stwierdza, że Dyrektor Ochrony Środowiska dopuścił się bezczynności w postępowaniu w sprawie uzgodnienia decyzji w przedmiocie warunków zabudowy; 2) stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3) oddala wniosek o przyznanie sumy pieniężnej; 4) zasądza od Dyrektora Ochrony Środowiska na rzecz skarżących E. S. i D.S. solidarnie kwotę 580 zł (pięćset osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
W dniu 15 października 2016 r. E. i D. S., reprezentowani przez radcę prawnego, zaskarżyli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie bezczynność Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska (dalej jako: "RDOŚ") w postępowaniu w sprawie uzgodnienie decyzji w przedmiocie warunków zabudowy. Wskazali, że wyrokiem z dnia 6 listopada 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, sygn. akt IV SA/Wa 2573/15, uchylił postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z "[...]" r. oraz utrzymane nim w mocy postanowienie RDOŚ. Podali, że WSA dokonał zwrotu akt administracyjnych organowi około czerwca 2016 r. Jednak do momentu wniesienia skargi RDOŚ nie załatwił sprawy, z naruszeniem art. 36 § 1 i § 2 k.p.a. Skarżący udokumentowali, że w dniu 10 października 2016 r. wnieśli do GDOŚ zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie. Wnieśli o: stwierdzenie, że RDOŚ dopuścił się bezczynności w sprawie; zobowiązanie organu do załatwienia sprawy; stwierdzenie, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; orzeczenie o istnieniu uprawnienia skarżących; przyznanie od organu na rzecz skarżących kwoty 3000 zł tytułem sumy pieniężnej wskazanej w art. 149 § 2 p.p.s.a. oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.
W odpowiedzi na skargę RDOŚ potwierdził okoliczności faktyczne podniesione w skardze. Udokumentował, że po wniesieniu skargi, w dniu "[...]" r., wydał postanowienie znak: "[...]" uzgadniające inwestycję skarżących, które doręczone zostało skarżącym w dniu 26 października 2016 r. Wniósł o stwierdzenie, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa i oddalenie skargi w pozostałym zakresie. Wyjaśniając przyczyny niezałatwienia sprawy w terminie wskazał, że w dniu 20 lipca 2016r. sporządził zawiadomienie o niezałatwieniu sprawy w terminie i przedłużeniu terminu do załatwienia sprawy do dnia 30 października 2016 r. Z uwagi jednak na okres urlopowy i niewielką obsadę kadrową oraz pomyłkę pracownika, zawiadomienie powyższe zostało wpięte do segregatora i nie zostało wysłane stronom. W ocenie organu okoliczności sprawy oraz okres bezczynności nie przemawiają za uznaniem, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, które oznacza wadliwość o szczególnie dużym ciężarze gatunkowym i ma miejsce w razie oczywistego braku podejmowania jakichkolwiek czynności.
Na rozprawie w dniu 12 stycznia 2017 r. pełnomocnik organu wniósł i wywiódł jak w odpowiedzi na skargę. Przyznał, że organ dopuścił się bezczynności, ale nie miała ona charakteru zawinionego i nie było intencją organu celowe zwlekanie w załatwieniu sprawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Sprawowana przez sądy administracyjne kontrola działalności administracji publicznej obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów w przypadkach określonych w art. 3 § 2 pkt 1 - 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718, ze zm.), dalej jako: "p.p.s.a.". Właściwość w powyższym zakresie dotyczy niepodejmowania przez organy administracji nakazanych prawem aktów lub czynności w sprawach indywidualnych. W przypadku skargi na bezczynność organu, przedmiotem sądowej kontroli nie jest określony akt lub czynność organu administracji, lecz ich brak, w sytuacji gdy organ miał obowiązek podjąć działanie w danej formie oraz w określonym przez prawo terminie (Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, komentarz pod redakcją R.Hausera i M.Wierzbowskiego, wydawnictwo C.K. Beck Warszawa 2013 r., str. 77). Dla uznania bezczynności konieczne jest zatem ustalenie, że organ administracyjny zobowiązany był na podstawie przepisów prawa do wydania decyzji lub innego aktu albo do podjęcia określonych czynności i tego zaniechał.