Sprawa ze skargi na bezczynność Dziekana Wydziału w udzieleniu informacji publicznej I. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; II. umarza postępowanie sądowe w pozostałym zakresie; III. zasądza od Dziekana Wydziału na rzecz skarżącego kwotę 357 zł (trzysta pięćdziesiąt siedem złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Sentencja

Dnia 26 listopada 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędziowie Sędzia WSA Ewa Osipuk (spr.) Sędzia WSA Beata Jezielska Protokolant Specjalista Małgorzata Krajewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 listopada 2013 roku sprawy ze skargi P. B. na bezczynność Dziekana Wydziału w udzieleniu informacji publicznej I. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; II. umarza postępowanie sądowe w pozostałym zakresie; III. zasądza od Dziekana Wydziału na rzecz skarżącego kwotę 357 zł (trzysta pięćdziesiąt siedem złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/4

Wnioskiem z dnia 20 grudnia 2012 r., P.B. wystąpił drogą elektroniczną do Dziekana Wydziału "[...]" o udostępnienie, po zanonimizowianiu, treści dwóch losowo wybranych decyzji administracyjnych, doręczonych za pokwitowaniem do imiennie oznaczonego kandydata o przyjęciu lub nieprzyjęciu na studia stacjonarne kierunek pedagogika w roku akademickim 2010/2011.

Następnie, dnia 11 stycznia 2013 r. wnioskodawca wniósł skargę na bezczynność Dziekana "[...]" w załatwieniu powyższego wniosku, wnosząc o zobowiązanie Dziekana do załatwienia sprawy z wniosku w terminie 14 dni od dnia doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy, zasądzenie kosztów postępowania na rzecz skarżącego, stwierdzenie, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa oraz o niewymierzanie organowi grzywny z urzędu.

W odpowiedzi na skargę, Dziekan "[...]" wniosła o odrzucenie skargi, a w przypadku uzupełnienia jej braków formalnych - o umorzenie postępowania z uwagi na podjęcie odpowiedniego stanowiska w dniu 14 stycznia 2013 r., co spowodowało bezprzedmiotowość postępowania sądowoadministracyjnego.

Pismem procesowym z dnia 1 lutego 2013 r. skarżący wniósł o umorzenie postępowania co do bezczynności organu i zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, postanowieniem z dnia 19 marca 2013 r., sygn.. akt II SAB/Ol 11/13, umorzył postępowanie sądowe i zasądził od Dziekana "[...]" na rzecz skarżącego kwotę 357 zł, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Od tego postanowienia skarżący wniósł skargą kasacyjną, po rozpoznaniu której Naczelny Sąd Administracyjny, postanowieniem z dnia 11 czerwca 2013 r., sygn. akt

I OSK 1106/13, uchylił powyższe postanowienie i przekazał sprawę tut. Sądowi do ponownego rozpoznania. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, wyrażone w zaskarżonym postanowieniu stanowisko Sądu nie uwzględniało bowiem pełnej treści art. 149 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.)., powoływanej dalej jako p.p.s.a. W uzasadnieniu tego postanowienia Naczelny Sąd Administracyjny podzielił pogląd wyrażony w postanowieniu NSA z dnia 26 lipca 2012 r., sygn. akt II OSK 1360/12, że wydanie w toku postępowania sądowego po wniesieniu skargi, przez organ administracyjny decyzji, nie zwalnia wojewódzkiego sądu administracyjnego z obowiązku rozpoznania skargi wniesionej na podstawie art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. w zakresie orzekania w przedmiocie stwierdzenia czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa (art. 149 § 1 zdanie drugie p.p.s.a.) oraz w zakresie wymierzenia organowi grzywny z tego tytułu (art. 149 § 2 p.p.s.a.). Uwzględnieniem skargi, w rozumieniu art. 149 p.p.s.a., jest również stwierdzenie, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa oraz wymierzenie organowi grzywny. W konsekwencji NSA uznał, że wydanie przez organ decyzji po wniesieniu do sądu skargi na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania administracyjnego nie powoduje, że w zakresie dotyczącym rozstrzygnięcia o tym, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa, postępowanie sądowe stało się bezprzedmiotowe i podlega umorzeniu na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. Mając powyższe na względzie, NSA zobowiązał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie do rozstrzygnięcia, czy bezczynność miała miejsce z naruszeniem prawa i czy naruszenie to nie było rażące oraz do rozważenia kwestii wymierzenia organowi grzywny.

Strona 1/4