Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora Sędziowie Sędzia WSA Ewa Osipuk (spr.) Sędzia WSA Beata Jezielska Protokolant specjalista Karolina Hrymowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 lutego 2014 r. sprawy ze skargi A. K. na bezczynność Przedsiębiorstwa A w udzieleniu informacji publicznej I. zobowiązuje Przedsiębiorstwo A do rozpoznania wniosku skarżącego A. K. z dnia "[...]" w zakresie punktu 1) i 3) oraz punktu 2) w części dotyczącej pytania pierwszego - w terminie 14 dni; II. oddala skargę w pozostałym zakresie; III. stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; IV. zasądza od Przedsiębiorstwa A na rzecz skarżącego A. K. kwotę 200 zł (słownie: dwieście złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wnioskiem z dnia 8 listopada 2012 r., A.K., powołując się na art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 z późn. zm.), dalej zwanej również jako u.d.i.p., wystąpił do "[...]" o udostępnienie informacji dotyczących organizacji kontroli biletów prowadzonej w komunikacji autobusowej realizowanej przez Spółkę, w tym: liczby osób upoważnionych do kontroli biletów; informacji czy kontrolą biletów zajmują się kontrolerzy zatrudnieni bezpośrednio w Spółce, czy też dokonuje tego firma zewnętrzna, w tym przypadku wnioskodawca wniósł o podanie nazwy i adresu tego podmiotu, okresu, na jaki zawarto umowę i zasad wynagradzania za usługi kontroli biletów oraz wniósł o przesłanie wzoru identyfikatora upoważniającego do kontroli.
Pismem z dnia 13 listopada 2012 r. Prezes Zarządu Spółki odmówił udzielenia żądanej informacji, podając, że Przedsiębiorstwo nie jest zobowiązane do udostępnienia informacji publicznej w myśl art. 4 ust. 1 u.d.i.p.
W skardze, złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, A.K. zarzucił Przedsiębiorstwu "[...]" bezczynność i wniósł o zobowiązanie tego podmiotu do udostępnienia żądanej informacji. Skarżący wywiódł, że "[...]" jest podmiotem wykonującym zadania publiczne z zakresu transportu zbiorowego i dysponuje majątkiem publicznym. Przedsiębiorstwo świadczy bowiem usługi dowozu dzieci do szkół na zlecenie i ze środków miast "[...]", a ponadto otrzymuje za pośrednictwem Marszałka Województwa W. dopłaty z budżetu Państwa do biletów z ulgą ustawową. Skarżący podał też, że 15% akcji Spółki posiada Skarb Państwa. Z uwagi na powyższe, zdaniem skarżącego, jest ono zobligowane do udostępnienia żądanej informacji publicznej na zasadzie art. 4 ust. 1 u.d.i.p.
W odpowiedzi na skargę, Spółka wniosła o jej oddalenie jako niezasadnej. Podała, że skarżącemu udzielono pisemnej odpowiedzi, którą należy uznać za decyzję o odmowie udostępnienia informacji publicznej. Ponadto wywiodła, że nie jest podmiotem określonym w art. 4 ust. 1 pkt 1-4 u.d.i.p. i nie spełnia kryteriów określonych w art. 4 ust. 1 pkt 5 tej ustawy. Przedsiębiorstwo wykonuje bowiem przewóz w trybie ustawy z dnia
16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2011 r., Nr 5, poz. 13 z późn. zm.), na podstawie umowy o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, potwierdzenia zgłoszenia przewozu lub decyzji o przyznaniu otwartego dostępu. Spółka wyjaśniła, że udzielanie przez Marszałka Województwa W. dopłat do biletów następuje na podstawie przedstawionego przez przewoźnika udokumentowanego wykazu poniesionych kosztów lub utraconych korzyści w związku ze stosowaniem uprawnień do ulgowych przejazdów w publicznym transporcie zbiorowym. Wykonywanie zaś zadań przewozowych, polegających na dowożeniu dzieci do szkół ze środków jednostek samorządu terytorialnego, realizowane jest w trybie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (Dz. U. Nr 113, poz. 759 z późn. zm.). Zdaniem Spółki, w tych przypadkach nie można mówić o wykonywaniu zadań publicznych lub dysponowaniu majątkiem publicznym. Okoliczność, że Skarb Państwa posiada w "[...]" 15 % akcji również nie może stanowić podstawy do udzielenia informacji, gdyż taki udział nie jest rozumiany jako pozycja dominująca w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej. Zauważyła ponadto, że udzielenie żądanych informacji doprowadziłoby do ujawnienia tajemnicy przedsiębiorstwa i podmiotów współpracujących ze Spółką.