Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Glabas (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędzia WSA Piotr Chybicki Protokolant Specjalista Małgorzata Krajewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi R. P. na bezczynność Starosty w udostępnieniu informacji publicznej I. stwierdza, że Starosta dopuścił się bezczynności w rozpoznaniu wniosku skarżącej z dnia "[...]"; II. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; III. zasądza od Starosty na rzecz skarżącej kwotę 597 zł (pięćset dziewięćdziesiąt siedem złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Z przekazanych Sądowi akt sprawy wynika, że R. P. wnioskiem z dnia 11 lutego 2016 r. zwróciła się do Starosty o przesłanie na adres mailowy umów cywilnych zawartych przez powiat z adwokatem lub radcą prawnym albo kancelarią adwokatów, radców prawnych albo adwokatów i radców prawnych dotyczących stałej obsługo prawnej powiatu w okresie obowiązywania rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Realizacja wniosku powinna nastąpić w formie skanów.
Tego samego dnia z Sekretariatu Starostwa do wnioskodawczyni przesłana została pocztą elektroniczną informacja, że wnioskowi nie może zostać nadany bieg urzędowy, ponieważ nie spełnia on wymogów art. 63 k.p.a., regulującego między innymi wymogi i formę podań kierowanych drogą komunikacji elektronicznej do organów administracji publicznej. Podania w tej formie winny być opatrzone podpisem elektronicznym lub składane przez elektroniczną skrzynkę podawczą na wskazany adres.
W dniu 26 lutego 2016 r. R. P., reprezentowana przez adwokata, wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie na bezczynność Starosty w udostępnieniu informacji publicznej obejmującej dane wskazane w jej piśmie z dnia 11 lutego 2016 r. Wniosła także o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego w kwocie 2880 zł, zgodnie z pkt 3 załączonej do skargi umowy.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, ewentualnie o umorzenie postępowania. W uzasadnieniu wskazał, że dopiero w chwili wpływu do Starostwa Powiatowego skargi okazało się, że doszło do omyłki związanej z wcześniejszym błędnym zakwalifikowaniem wniosku skarżącej jako podania w rozumieniu art. 63 k.p.a. W związku z tym, pismem z dnia 2 marca 2016 r. poinformowano skarżącą, że we wskazanym we wniosku okresie nie były zawierane umowy cywilnoprawne dotyczące obsługi prawnej powiatu a obsługa ta zapewniana była przez radców prawnych zatrudnionych w starostwie na podstawie umów o pracę. Jednocześnie organ podniósł, że domaganie się przez skarżącą zawyżonych kosztów zastępstwa prawnego w wysokości 2880 zł jest nieadekwatne do charakteru sprawy i rzeczywistego nakładu pracy pełnomocnika. Zarówno charakter oraz zawiłość sprawy jak i niezbędny nakład pracy pełnomocnika, nie dają podstaw do żądania zasądzenia od organu kosztów zastępstwa procesowego w wysokości sześciokrotnej stawki minimalnej. Organ z ostrożności procesowej wniósł o ewentualne przyznanie wynagrodzenia w wysokości stawki minimalnej. Na poparcie zasadności tego stanowiska przywołał poglądy prezentowane w orzecznictwie.
W piśmie procesowym z dnia 24 marca 2016 r. pełnomocnik skarżącej wskazał, że w sytuacji czyniącej możliwym umorzenie postępowania, o jego kosztach orzeka się na podstawie art. 201 p.p.s.a. Wskazał, że organ udzielił informacji dopiero po otrzymaniu skargi, co czyni ją na dzień wniesienia zasadną. Odnosząc się do kosztów zastępstwa prawnego podniósł, że w związku z oświadczeniem złożonym w sprawie, nie jest możliwe na zasadzie § 16 rozporządzenia w sprawie opłat za czynności adwokackie, zastosowanie zarówno stawki minimalnej, jak i miarkowanie tych kosztów na podstawie § 15 rozporządzenia.