Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Hanna Raszkowska Sędzia WSA Ewa Osipuk Protokolant Referent-Stażysta Marta Kudła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi M. S. na bezczynność Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w rozpatrzeniu wniosku o podjęcie działań w zakresie ochrony przyrody I. zobowiązuje Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska do rozpoznania wniosku skarżącego z dnia "[...]" w terminie 30 dni; II. stwierdza, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; III. zasądza od Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska na rzecz skarżącego kwotę 100 złotych (słownie: sto złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że wnioskiem z dnia 25 października 2010r. M. S., K. S., A. L. oraz I. i J. K. zwrócili się do Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska o bezzwłoczne ustalenie czy na ich nieruchomościach rolnych stanowiących działki nr "[...]", położonych w obrębie geodezyjnym A, Gmina A, Powiat A, nadal przebywają bobry. Jednocześnie zwrócili uwagę na uszkodzona tamę. Wnieśli o wyjaśnienie okoliczności faktycznych wskazanych we wniosku wraz z wydaniem zgody na rozbiórkę tamy i osuszenie terenu.
W odpowiedzi Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w piśmie z dnia 27 grudnia 2010r. stwierdził, że z wizji terenowej przeprowadzonej w dniu 15 listopada 2010r. wynika, że nie stwierdzono śladów bytowania bobrów. Natomiast tama bobrowa zlokalizowana na odpływie ze zbiornika i piętrząca wodę nie jest wykorzystywana i odbudowywana przez zwierzęta. W dniu oględzin odpływ z rozlewiska blokowany był workami jutowymi z piaskiem, które powodowały piętrzenie wody i zalewanie działek o nr "[...]", obręb ew. A, gmina A.
W piśmie z dnia 10 stycznia 2011r. M. S., K. S. i A. L. stwierdzili, że odpowiedź organu na ich wniosek nie jest decyzją, która formalnie zezwala na rozebranie tamy i osuszenie terenu ich działek, a jedynie stwierdzeniem stanu faktycznego.
Następnie Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w piśmie z dnia 21 lutego 2011r. poinformował M. S., K. S. i A. L., że w toku rozpatrywania ich sprawy ustalono, że przedmiotowa tama (pozostałości po nieczynnej tamie bobrowej), usytuowane są poza terenem ich działek. W związku z tym wniosek o wydanie zezwolenia jest bezprzedmiotowy. Wszelkie zaś ustalenia w sprawie rozebrania tam należy uzgodnić z właścicielem terenu, na którym jest ona zlokalizowana. Wskazano również, że fragmenty rzeczonych działek od kilku lat nie są użytkowane rolniczo, z powodu zalania ich części, w wyniku działalności bobrów.
Z pisma Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia "[...]" skierowanego do Nadleśniczego Nadleśnictwa A wynika, że w dniu 1 września 2011r. w trakcie wizji terenowej przeprowadzonej przez pracowników Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska w obrębie A, gmina A, uzyskano informację, że M. S., właściciel działek nr "[...]" wystąpił do Nadleśnictwa A o rozebranie tamy na rowie melioracyjnym położonym na gruntach Skarbu Państwa, administrowanym przez Nadleśnictwo A.
Z pisma zaś Nadleśniczego Nadleśnictwa A z dnia 19 marca 2012r. skierowanego do M. S., wynika, że Nadleśniczy wyraził zgodę na wejście na teren działki nr "[...]", leśnictwa A w celu usunięcia worków jutowych.
Następnie pismem z dnia 3 lipca 2012r. Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska poinformował M. S., że ze względu na pojawienie się wątpliwości co do konsekwencji prawnych związanych z trwałym osuszeniem powierzchni działek o nr "[...]" obręb A, gmina A, pokrytych wodą, wystąpiono do radcy prawnego o wydanie opinii prawnej, czy w świetle obowiązujących na ww. terenie przepisów, tj. rozporządzenia Nr 160 Wojewody z dnia 19 grudnia 2008r. w sprawie Obszaru Chronionego Krajobrazu Doliny Środkowej Łyny, możliwe jest spuszczenie wody z rozlewiska. Podano, że z otrzymanego stanowiska wynika, iż jego osuszenie nie jest możliwe ponieważ będzie wiązało się z naruszeniem zakazu, o którym mowa w § 4 ust. 7 wspomnianego rozporządzenia, tj. zakazu likwidowania naturalnych zbiorników wodnych, starorzeczy i obszarów wodno błotnych. Próby likwidacji rozlewiska, w tym poza okresem lęgowym ptaków, będą zatem skutkowały powiadamianiem organów ścigania.