Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Dudek, Sędziowie Sędzia WSA Joanna Cylc - Malec, Sędzia WSA Marta Laskowska - Pietrzak (sprawozdawca), po rozpoznaniu w Wydziale II w dniu 18 czerwca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi A. K. na bezczynność Prezydenta Miasta w przedmiocie wypłaty zasiłku stałego I. zobowiązuje Prezydenta Miasta do załatwienia wniosku A. K. z dnia [...] w terminie 14 dni od daty doręczenia odpisu prawomocnego wyroku; II. stwierdza, że bezczynność Prezydenta Miasta nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa.
A. K. wniósł w dniu [...] kwietnia 2018 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na bezczynność Prezydenta Miasta L. (Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie Filia nr [...] w L.) polegającą na niedopełnieniu czynności wypłaty zasiłku stałego.
W uzasadnieniu skargi skarżący wyjaśnił, że decyzją z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr MOPR. [...] został mu przyznany zasiłek stały na okres od [...] sierpnia 2014 r. do dnia [...] sierpnia 2017 r. w kwocie [...]zł miesięcznie, jednak skarżący otrzymał tylko jedną wypłatę tego zasiłku, gdyż decyzją z dnia [...] września 2014 r., utrzymaną w mocy przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L. decyzją z dnia [...] grudnia 2014 r. wstrzymano dalszą wypłatę zasiłku. Wyrokiem z dnia [...] listopada 2015 r sygn. akt. II SA/Lu [...] Wojewódzki Sad Administracyjny orzekł jednak o uchyleniu decyzji organów obu instancji.
Po uprawomocnieniu się tego wyroku skarżący wielokrotnie tj. po raz pierwszy [...] lutego 2016 r., następnie [...] kwietnia 2016 r., [...] maja 2016 r., [...] lipca 2016 r., [...] sierpnia 2016 r., zwracał się bezskutecznie do organu administracji o wypłatę zaległych świadczeń, dlatego obecnie wniósł skargę na bezczynność, podnosząc, że w świetle orzecznictwa sądowoadministracyjnego, w sytuacji, gdy organ nie wypłaca zasiłku, strona może szukać ochrony przed sądem administracyjnym wnosząc skargę na bezczynność organu, przejawiającą się w niepodejmowaniu czynności wypłaty zasiłku, domagając się zobowiązania właściwego organu do dokonania wypłaty zasiłku (wyrok WSA w Gdańsku z dnia 22 listopada 2017 r., III SAB/Gd 159/17; wyrok NSA z dnia 14 sierpnia 2002 r., II SA/Gd 4182/01).
Zdaniem skarżącego, decyzja z dnia [...] sierpnia 2014 r. przyznająca mu zasiłek pozostawała cały czas "w obiegu", gdyż na jej podstawie były opłacane składki na ubezpieczenie zdrowotne, co oznacza, że była realizowana częściowo, a więc organ powinien ją zrealizować w całości i wypłacić zasiłek.
Skarżący podniósł również, że decyzja uchylająca tę decyzję została wydana na podstawie art. 106 ust. 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2015 r., poz.163 ze zm.), dalej jako "u.p.s.", a więc ma ona charakter konstytutywny i wywiera tylko skutki ex nunc tj. na przyszłość, dlatego brak podstaw, aby uchylić lub zmienić decyzję przyznającą świadczenia z mocą wsteczną - ex tunc.
Dodatkowo skarżący wskazał, że organ nie wypłacając zasiłku nie tylko naruszył przepisy, ale również skazał go na "niebyt egzystencjalny" i pozbawił możliwości leczenia neurologicznego, gdyż skarżący jest inwalidą I grupy z niezdolnością do samodzielnej egzystencji po operacji (trepanacja czaszki).
W związku z powyższym skarżący wniósł o zobowiązanie organu administracji do dokonania wypłaty zasiłku stałego przyznanego decyzją ostateczną z dnia [...] sierpnia 2014 r. i nadanie wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności.
W odpowiedzi na skargę Kierownik Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie F. N. 4, działający z upoważnienia Prezydenta Miasta L. wniósł o jej oddalenie.