Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz WSA Andrzej Niezgoda (sprawozdawca) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 13 października 2021 r. sprawy ze skargi R. S. na bezczynność D. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej I. stwierdza, że D. dopuścił się bezczynności w sprawie wniosku z 12 maja 2021 r. o udzielenia informacji publicznej, II. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, III. zobowiązuje D. do rozpatrzenia wniosku R. S. z dnia 12 maja 2021 r. o udzielenie informacji publicznej w terminie 14 dni od dnia zwrotu akt sprawy po uprawomocnieniu się wyroku, IV. przyznaje radcy prawnemu P. M. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie kwotę [...] zł (słownie: [...] groszy), w tym 23 % VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu sądowym.
We wniosku z dnia 12 maja 2021 r. R. S., dalej: "skarżący", zwrócił się do Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w Lublinie: "Dyrektor Okręgowy", "organ", o udzielenie informacji publicznej w postaci "kopii wszystkich odpowiedzi na skargi osadzonych uznane za zasadne lub częściowo zasadne w styczniu 2021 r."
W odpowiedzi na wniosek Dyrektor Okręgowy, w treści pisma z dnia 31 maja 2021 r. wyraził stanowisko, że wniosek skarżącego stanowi nadużycie prawa do dostępu do informacji publicznej, przez co organ nie znajduje podstaw do jego uwzględnienia. Organ poinformował, że jakkolwiek ma na względzie konstytucyjne prawo każdego obywatela do uzyskania informacji o działalności organów władzy publicznej (art. 61 ust. 1 i 4 Konstytucji), to w jego ocenie, organ każdorazowo uprawniony jest do oceny okoliczności związanych z wnioskiem o udzielenie informacji publicznej. Przy tym ocena powinna uwzględniać szerszy kontekst sytuacyjny, a nie tylko samo uprawnienie do uzyskania informacji publicznej. Organ, odnosząc do indywidualnej sytuacji związanej z wnioskiem o udzielenie informacji publicznej wskazał, że wnioskodawca od 2007 r. przebywa w różnych zakładach karnych i aresztach śledczych (koniec wykonywania kar przypada na 2028 r.). W związku tym prezentuje on w różny sposób niezadowoleniem z zaistniałej sytuacji. Między innymi prowadzi "ponadprzeciętną liczebnie korespondencję" z organami składając liczne prośby, skargi i wnioski. Charakter składanych wniosków i próśb skarżącego wskazuje w sposób ewidentny na wykorzystywanie prawa do informacji w celu zakłócenia funkcjonowania Okręgowego Inspektoratu Służby Więziennej. Organ działanie wnioskodawcy ocenił jako nadużycie prawa dostępu do informacji publicznej i stwierdził, że jego wniosek "nie znajduje podstaw w przepisach ustawy o dostępie do informacji publicznej".
W skardze datowanej na 21 czerwca 2021 r. skarżący wnosząc o stwierdzenie bezczynności organu w sprawie o udzielenie informacji publicznej podnosił, że żądane przez niego informacje są informacjami publicznymi oraz, że Dyrektor Okręgowy posiada dostęp do ogólnopolskiej Centralnej Bazy Danych Osób Pozbawionych Wolności. Może zatem żądaną informację wygenerować.
W odpowiedzi na skargę, wnosząc o jej oddalenie, Dyrektor Okręgowy wyjaśnił, że ma dostęp do Ogólnopolskiej Centralnej Bazy Danych Osób Pozbawionych Wolności. Nie posiada jednak informacji, o udzielenie których wnosi wnioskodawca, tj. zanonimizowanych kopii odpowiedzi na skargi osadzonych, uznane za zasadne lub częściowo zasadne w styczniu 2021 r. Organ podtrzymał zasadność udzielonej skarżącemu odpowiedzi, zawartej w piśmie z 31 maja 2021 r., wskazując, iż mimo powoływania się przez wnioskodawcę na art. 61 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, tryb udzielania tych informacji faktycznie reguluje ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. z 2020 r. poz. 2176). Celem ustawy o dostępie do informacji publicznej jest przy tym troska o dobro publiczne jakim jest prawo do przejrzystego państwa i jego struktur, przestrzeganie prawa przez podmioty życia publicznego, jawność działania administracji i innych organów władzy publicznej. Organ podkreślił, że celem powołanej ustawy nie jest zaspokajanie indywidualnych (prywatnych) potrzeb wprawdzie publicznych, lecz przeznaczonych dla celów innych niż wyżej wymienione. Dlatego ocena wniosku o udzielenie informacji publicznej powinna uwzględniać szerszy kontekst sytuacyjny, poza samym uprawnieniem do uzyskania takiej informacji.