Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak, Sędziowie Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca), Asesor WSA Jerzy Parchomiuk, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 10 czerwca 2020 r. sprawy ze skargi A. G. na bezczynność Wójta Gminy w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej I. zobowiązuje Wójta Gminy do załatwienia wniosku A. G. z dnia r. o udostępnienie informacji publicznej, w terminie 14 dni od daty doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; II. stwierdza, że bezczynność Wójta Gminy nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; III. zasądza od Wójta Gminy na rzecz A.G. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
We wniosku z dnia [...] stycznia 2020r. A. G. domagał się od Wójta Gminy udostępnienia informacji publicznej w postaci kserokopii pisma z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w L., dotyczącego pobierania diety, wynagrodzenia z tytułu wykonywania obowiązków radnej i sołtysa Z. S. oraz kserokopii odpowiedzi do ZUS w L. dotyczącej tej sprawy. Wniósł o udostępnienie informacji poprzez odbiór osobisty w Urzędzie Gminy O..
Pismem z dnia [...] lutego 2020r., podtrzymanym kolejnym pismem z dnia [...] lutego 2020r., Wójt Gminy poinformował wnioskodawcę, że wspomniane kserokopie dokumentów nie stanowią informacji publicznej.
W tej sytuacji A. G. złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na bezczynność Wójta [...] w udostępnieniu informacji i wniósł o zobowiązanie organu do ich udostępnienia zgodnie z wnioskiem. W jego mniemaniu stanowią one informacje publiczną. Natomiast odmowa udostępnienia informacji publicznej oraz umorzenie postępowania o udostępnianie informacji następują w drodze decyzji. Zatem Wójt uznając, że żądane dokumenty nie stanowią informacji publicznej powinien wydać decyzję o odmowie ich udostępnienia.
Odpowiadając na skargę Wójt Gminy wniósł o jej oddalenie w całości. Stwierdził, że zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej za informacje publiczną uznaje się "każdą informację o sprawach publicznych", co oznacza każdą wiadomość wytworzoną lub odnoszoną do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej (zob. M. Jaśkowska, Dostęp do informacji publicznych w świetle orzecznictwa NSA, Toruń 2002, s. 28-29). Do wskazanego powyżej zakresu nie można jednak zaliczyć korespondencji prowadzonej z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych w sprawie dotyczącej weryfikacji uprawnień osoby fizycznej do świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, gdyż wskazana sprawa nie dotyczy wykonywania zadań władzy publicznej. Organ wskazał, że tylko podmioty wskazane w art. 50 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2020r. poz. 266 ze zm.) mogą się zapoznać bez zgody ubezpieczonego i płatnika składek z informacjami dotyczącymi konta ubezpieczeniowego indywidualnego podmiotu (ubezpieczonego, płatnika składek), będącymi w posiadaniu ZUS. Przepisy ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wprowadzają bowiem odmienne zasady i tryb dostępu do informacji publicznych, o czym mowa w art. 1 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Przepisy art. 50 ust. 3, 4 i 9 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych w sposób wyczerpujący określają katalog podmiotów, którym mogą być udostępniane dane zgromadzone na koncie ubezpieczonego, o których mowa w art. 40, i na koncie płatnika składek, o których mowa w art. 45 tej ustawy. A contrario, w braku przepisów szczególnych, inne podmioty nie mogą uzyskać rzeczonych danych. Ma to istotne znaczenie z perspektywy ochrony prywatności oraz danych osobowych, gwarantowanej konstytucyjnie (art. 47 oraz art. 51 ust. 1, 3 i 5 Konstytucji RP). Tak więc do kręgu podmiotów uprawnionych do uzyskania danych zgromadzonych na koncie ubezpieczonego, czy płatnika składek nie włączono osób postronnych, czy podmiotów realizujących uprawnienia na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej. Oznacza to, że podmioty te nie są upoważnione do uzyskania danych wynikających z tych kont, zaś kompetencji do zapoznania się z takimi danymi z uwagi na wskazane wartości konstytucyjne nie wolno domniemać. Zdaniem Wójta w uzyskaniu informacji w sprawie dotyczącej weryfikacji uprawnień osoby fizycznej do świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia społecznego trudno dopatrzeć się realizacji celu w postaci troski o dobro publiczne, jakim jest prawo do przejrzystego państwa, jego struktur, przestrzeganie prawa przez podmioty życia publicznego, jawność administracji i innych organów itp. Powołując piśmiennictwo organ wywodził, że celem ustawy o dostępie do informacji publicznej nie jest zaspokajanie indywidualnych (prywatnych) potrzeb w postaci pozyskiwania informacji przeznaczonych dla celów innych, niż wyżej wymienione. Takie informacje mogą być uzyskiwane na zasadach przyjętych dla danego rodzaju stosunków. W ocenie Wójta treść i ilość złożonych przez skarżącego wniosków, a także koincydencja czasowa między odwołaniem skarżącego z funkcji przewodniczącego gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych ( [...] stycznia 2020 ) , a przystąpieniem do składania wniosków o udzielenie informacji publicznej, z których prawie każdy wymagał informacji obszernej i szczegółowej, wskazuje na to, że skarżący próbuje wykorzystać instytucję prawa do informacji publicznej dla osiągnięcia celu innego, niż troska o dobro publiczne, jakim jest prawo do przejrzystego państwa, jego struktur, przestrzeganie prawa przez podmioty życia publicznego i jawność organów administracji. Złożony wniosek ma na celu wywołanie dolegliwości u adresata i utrudnienie funkcjonowania Urzędu Gminy O.. Zdaniem organu nie budzi wątpliwości, że przedmiotowy wniosek obiektywnie nie służy jakiemukolwiek dobru powszechnemu, nie tylko nie prowadzi do poprawy funkcjonowania urzędu, wręcz przeciwnie, ma stanowić dla niego dokuczliwość. W istocie więc wniosek nie służy usprawnieniu realizacji przez organ zadań publicznych, a godzi w realizację tych zadań. Postępowanie skarżącego prowadzi wręcz do zagrożenia wynikającego z art. 61 ust. 1 Konstytucji RP prawa do informacji osób, które chcą je realizować zgodnie z jego istotą. Opisane nadużycie absorbuje bowiem organ, jego siły i środki, co opóźnia realizację wniosków niestanowiących nadużycia prawa. W ocenie Wójta realizacja prawa do informacji publicznej nie może służyć zaspokojeniu indywidualnych potrzeb wnioskodawcy. Stosowanie trybu ustawy o dostępie do informacji publicznej dla realizacji takiego celu nie było zamierzeniem ustawodawcy i nie podlega ochronie prawnej, również w postępowaniu sądowoadministracyjnym (por. wyrok NSA z dnia 11 maja 2017 r., sygn. I OSK 2777/16).