W odpowiedzi na skargę Stowarzyszenie wniosło o jej oddalenie. W ocenie Stowarzyszenia nie jest ono podmiotem zobowiązanym na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej do udzielenia informacji publicznej. Działa bowiem na podstawie ustawy Prawo o stowarzyszeniach i reprezentuje jedynie interes indywidualny nie występując w imieniu państwa. Nie stanowi przy tym samorządu ani gospodarczego, ani zawodowego, gdyż te mogą powstać jedynie na podstawie ustawy. Żadna zaś ustawa nie przewiduje takiego w przypadku rzeczoznawców majątkowych. Stowarzyszenie jest dobrowolnym zrzeszeniem osób wykonujących ten zawód. Stowarzyszenie nie wykonuje też zadań publicznych. Zadaniem takim nie jest uprawnienie wynikające dla niego z art. 157 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Ocen takich dokonuje się na podstawie umów cywilnoprawnych zgodnie z zasadą swobody kontraktowania. Zleceniodawcą mogą być zarówno podmioty publiczne jak i prywatne. Ocena nie jest przy tym kolejnym operatem szacunkowym, nie poprawia oceny dokonywanej przez rzeczoznawcę. Weryfikuje jedynie formalną zgodność z regułami sporządzania operatów. Na mocy art. 157 ust. 1a ustawy o gospodarce nieruchomościami Stowarzyszenie miało jedynie obowiązek publikacji informacji o negatywnej ocenie. Przyjąć zatem należy, że intencją Ustawodawcy było to, iż w przypadku, o którym stanowi art. 157 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami nie ma zastosowania ustawa o dostępie do informacji publicznej. Po derogacji ustępu 1a art. 157 ustawy o gospodarce nieruchomościami Stowarzyszenie nie ma też obowiązku informowania o treści oceny. Ustawodawca zrezygnował więc z przypisania ocenie prawidłowości sporządzenia operatu szacunkowego skutku pozbawienia operatu szacunkowego charakteru opinii. W tych okolicznościach Stowarzyszenie skargę uznało za bezzasadną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
W ocenie Sądu nie ma racji Stowarzyszenie twierdząc, że nie jest podmiotem, który można zobowiązać do udostępnienia informacji publicznej. Stosownie do art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej ( Dz. U z 2016r. poz. 1764 zwana dalej udip ) obowiązane do udostępniania informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności: organy władzy publicznej (pkt. 1), organy samorządów gospodarczych i zawodowych (pkt. 2), podmioty reprezentujące zgodnie z odrębnymi przepisami Skarb Państwa (pkt. 3), podmioty reprezentujące państwowe osoby prawne albo osoby prawne samorządu terytorialnego oraz podmioty reprezentujące inne państwowe jednostki organizacyjne albo jednostki organizacyjne samorządu terytorialnego (pkt. 4), podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów (pkt. 5). Stosownie do punktu piątego cytowanego przepisu obowiązany do udostępnienia informacji publicznej w rozumieniu ustawy jest każdy podmiot, który wykonuje zadania publiczne lub dysponuje majątkiem publicznym. Przepis ten posługuje się alternatywą rozłączną, zatem wystarczy, że podmiot wykonuje zadanie publiczne (nawet jeśli nie dysponuje majątkiem publicznym) czy dysponuje majątkiem publicznym (nawet jeśli nie wykonuje zadań publicznych) - aby uznać go za zobowiązany do udostępniania informacji publicznej (por. wyrok NSA z dnia 3 czerwca 2015 r., I OSK 1603/14 - Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych). Użyty w art. 4 ust. 1 pkt 5 termin "zadania publiczne" jest pojęciem szerszym od terminu "zadań władzy publicznej", którym posłużono się w art. 61 Konstytucji RP. Pojęcia te różnią się przede wszystkim zakresem podmiotowym bowiem zadania władzy publicznej mogą być realizowane przez organy tej władzy lub podmioty, którym zadania te zostały powierzone w oparciu o konkretne i wyrażone unormowania ustawowe. Pojęcie "zadanie publiczne" ignoruje element podmiotowy i oznacza, że zadania publiczne mogą być wykonywane przez różne podmioty niebędące organami władzy i bez konieczności przekazywania tych zadań. Tak rozumiane "zadanie publiczne" cechuje powszechność i użyteczność dla ogółu a także sprzyjanie osiąganiu celów określonych w Konstytucji lub ustawie. Wykonywanie zadań publicznych zawsze wiąże się z realizacją podstawowych publicznych praw podmiotowych obywateli (por. wyrok NSA z dnia 18 sierpnia 2010 r., sygn. akt I OSK 851/10 - Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych). Podmiotem zobowiązanym do udostępnienia informacji publicznej może być więc i stowarzyszenie o ile wykonuje zadania publiczne (zob. wyrok NSA z dnia 8 lipca 2015 r., I OSK 1514/14 - Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych). Przenosząc powyższe rozważania na grunt sprawy niniejszej należy stwierdzić, że Stowarzyszenie dokonując oceny prawidłowości sporządzenia operatu szacunkowego na podstawie art. 157 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jednolity: Dz.U. z 2016 r., poz. 2147 ze zm., dalej zwanej "u.g.n.") wykonuje zadania publicznej. Ma to przede wszystkim miejsce, gdy następuje w związku z toczącym się postępowaniem dotyczący wysokości odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość (art. 130 ust. 2 u.g.n.), wysokości opłaty adiacenckiej (art. 146 ust. 1a u.g.n.), aktualizacji opłaty rocznej za wieczyste użytkowanie (art. 77 ust. 3 u.g.n.), czy ustalenia wysokości opłaty planistycznej (art. 37 ust. 11 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w zw. z art. 149 u.g.n.). W każdym z tych przypadków operat szacunkowy sporządzony zostaje dla ustalenia wartości nieruchomości i w związku z realizacją ustawowych zadań podmiotu zlecającego sporządzenie operatu szacunkowego. W każdym z powyższych przypadków operat szacunkowy stanowi dowód na okoliczność wartości nieruchomości. Jego negatywna ocena ma zatem wpływ na jego moc dowodową, co przekłada się na działanie podmiotu zlecającego jego sporządzenie w związku z realizacją swoich ustawowych zadań. Zarazem też ocena ma wpływ na określenie wysokości odszkodowania, renty planistycznej czy opłaty. Tym samym sprzyja osiągnięciu celu jakim jest ustalenie wysokości odszkodowania, opłaty planistycznej, renty planistycznej czy opłaty aktualizacyjnej za wieczyste użytkowanie. Taka sama sytuacja będzie miała też miejsce w przypadku oceny operatów sporządzonych dla oszacowania wartości nieruchomości będących własnością Skarbu Państwa bądź jednostki samorządu terytorialnego, nawet, jeżeli sporządzenie operatu nie ma związku z toczącymi się wyżej wskazanymi postępowaniami. Negatywna ocena operatu rzutuje bowiem wówczas na możliwość dokładnej oceny wartości nieruchomości, a tym samym i wielkości zasobów Skarbu Państwa czy składniku mienia komunalnego, co uniemożliwia prawidłowe gospodarowanie nim (art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2016 r. o zasadach zarządzania mieniem państwowym - Dz.U. z 2016 r., poz. 2259). W takim przypadku ocena operatu sprzyjać będzie możliwości prawidłowej gospodarki mieniem państwowym i mieniem komunalnym. Zatem Stowarzyszenie w zakresie, w jakim wydaje ocenę na podstawie art. 157 ust. 1 dotyczącą operatu sporządzonego dla ustalenia wysokości odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość, wysokości opłaty adiacenckiej, aktualizacji opłaty rocznej za wieczyste użytkowanie, czy ustalenia wysokości opłaty planistycznej oraz sporządzonego dla oceny wartości nieruchomości należącej do Skarbu Państwa bądź jednostki samorządu terytorialnego, wykonuje zadania publiczne i na mocy art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p. jest podmiotem zobowiązanym do udostępnienia informacji publicznej.