Sprawa ze skargi na bezczynność Kierownika Środowiskowego Domu Samopomocy dla Osób z Zaburzeniami Psychicznymi i Niepełnosprawnych Intelektualnie w N. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej
Sentencja

Dnia 13 czerwca 2017 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski Sędziowie Sędzia WSA Barbara Rymaszewska Sędzia WSA Renata Kubot - Szustowska (spr.) Protokolant Specjalista Anna Kośka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 czerwca 2017 roku sprawy ze skargi J. J. na bezczynność Kierownika Środowiskowego Domu Samopomocy dla Osób z Zaburzeniami Psychicznymi i Niepełnosprawnych Intelektualnie w N. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1) zobowiązuje Kierownika Środowiskowego Domu Samopomocy dla Osób z Zaburzeniami Psychicznymi i Niepełnosprawnych Intelektualnie w N. do załatwienia wniosku J. J. z dnia 27 grudnia 2016 roku w terminie 14 dni od dnia uprawomocnienia się wyroku; 2) stwierdza, że bezczynność organu nie miała charakteru rażącego naruszenia prawa; 3) zasądza od Kierownika Środowiskowego Domu Samopomocy dla Osób z Zaburzeniami Psychicznymi i Niepełnosprawnych Intelektualnie w N. na rzecz J. J. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania. a.bł.

Inne orzeczenia o symbolu:
6480
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Dostęp do informacji publicznej
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
Inne orzeczenia ze skargą na:
Kierownik Domu Pomocy Społecznej
Uzasadnienie strona 1/6

J. J. zaskarżył do sądu administracyjnego bezczynność Kierownika Środowiskowego Domu Samopomocy dla Osób z Zaburzeniami Psychicznymi i Niepełnosprawnymi Intelektualnie w N. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej.

W uzasadnieniu skargi J. J. wyjaśnił, że w grudniu 2016r. prowadzone było postępowanie w sprawie udzielenia zamówienia publicznego w trybie zapytania ofertowego na przewóz osób niepełnosprawnych z gminy D. do Środowiskowego Domu Samopomocy w N., w którym to skarżący brał udział. Ostatecznie wygrała firma, wobec której skarżący ma podejrzenia, że nie spełniała warunków zamieszczonych w zapytaniu jak i również w przepisach o transporcie drogowym i wymogów co do pojazdów specjalnych.

Dalej skarżący wskazał, że od grudnia ubiegłego roku kilkukrotnie prosił, zgodnie z ustawą z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej (tekst jednolity Dz.U. z 2016r., poz. 1764), powoływanej dalej jako u.d.i.p. o kserokopie dokumentów jakie złożyła wygrywająca firma do tego zapytania ofertowego. Dwukrotnie otrzymał odpowiedź pocztą na piśmie, że ośrodek nie ma możliwości technicznych ani czasowych wysłania skarżącemu żądanych dokumentów pocztą. Na trzecie pismo, w którym skarżący zażądał, żeby w ciągu 7 dni przygotowano mu dokumenty i powiadomiono go kiedy będzie możliwy ich odbiór, po dwóch tygodniach dostał e-maila, że ŚDS w N. nie posiada osoby wykwalifikowanej, która potrafiłaby zrobić kserokopię dokumentów. Poinformowano również skarżącego, że nie odmówiono mu dostępu do informacji publicznej choć w żadnym z pism nie określono, w jakim czasie te dokumenty skarżący otrzyma.

W ocenie skarżącego jest to utrudnianie dostępu do informacji publicznych i działanie na szkodę urzędu i osoby prywatnej co jest przestępstwem z art. 231 Kodeksu karnego.

Skarżący dodał, że dokumenty te są mu potrzebne do dalszych działań celem wyjaśnienia nieprawidłowości przy udzielaniu zamówienia publicznego.

W odpowiedzi na skargę Kierownik Środowiskowego Domu Samopomocy dla Osób z Zaburzeniami Psychicznymi i Niepełnosprawnych Intelektualnie w N. stwierdził, że nie znalazł podstaw do uwzględnienia skargi, albowiem opiera się ona jedynie na okolicznościach stanowiących niezadowolenie skarżącego z wyniku zamówienia publicznego, a to wobec faktu wyboru oferty złożonej przez innego oferenta, zawierającej treść znacznie korzystniejszą pod względem finansów publicznych, niż oferta J. J., co też finalnie nie miało żadnego znaczenia dla wyniku przeprowadzonego zamówienia publicznego.

Abstrahując jednak od powyższego Kierownik ŚDS podkreślił, że reprezentowana przez niego jednostka nigdy nie odmawiała skarżącemu dostępu do informacji publicznej, a proponowała wręcz inne alternatywne rozwiązania przewidziane ustawą, których skarżący nie potrafił, bądź też nawet nie chciał zaakceptować. Jak zostało wyjaśnione skarżącemu w kierowanych do niego pismach, udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje w sposób i w formie zgodnych z wnioskiem, chyba że środki techniczne, którymi dysponuje podmiot obowiązany do udostępnienia, uniemożliwiają udostępnienia informacji w sposób i w formie określonych we wniosku. Jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w sposób lub w formie określonych we wniosku, podmiot obowiązany do udostępnienia powiadamia pisemnie wnioskodawcę o przyczynach braku możliwości udostępnienia informacji zgodnie z wnioskiem i wskazuje, w jaki sposób lub w jakiej formie informacja może być udostępniona niezwłocznie (...) (art. 14 u.d.i.p.). Ponadto, zgodnie z treścią art. 12 u.d.i.p., podmiot udostępniający informację publiczną jest obowiązany zapewnić możliwość, np. kopiowania informacji publicznej, przez co należy także rozumieć możliwość wykonania przez żądającego informacji fotokopii własnym urządzeniem technicznym umożliwiającej dokonanie odzwierciedlenia zapisów znajdujących się na dokumentacji stricte papierowej. Regulacja art. 14 ust. 1 u.d.i.p. nakłada na podmioty udostępniające informacje publiczne obowiązek zastosowania sposobu i formy jej udzielenia zgodnie z żądaniem podmiotu zainteresowanego zawartym we wniosku. Oznacza to, iż przepis ten będzie się odnosił wyłącznie do sposobu udostępniania informacji określonego w art. 10 u.d.i.p. Unormowanie to stanowi realizację koncepcji prawa do informacji publicznej, zgodnie z którą to podmiot uprawniony decyduje, jaki sposób uzyskania informacji publicznej jest dla niego najbardziej pożądany. Pozwala to także na uniknięcie sytuacji, w której dysponent informacji publicznej udzieli jej w formie uniemożliwiającej podmiotowi zainteresowanemu zapoznanie się z jej treścią (np. zapis informacji na dyskietce komputerowej w przypadku, gdy podmiot zainteresowany nie posiada komputera i nie potrafi się nim posługiwać). Należy podkreślić, iż regulacja art. 14 u.d.i.p. wiąże się z określonymi w art. 12 ust. 2 u.d.i.p. obowiązkami w zakresie udostępniania informacji publicznych. Oznacza to, iż wnioskodawcy nie pozostawiono w tej kwestii całkowitej dowolności - może on w istocie domagać się udostępnienia informacji publicznej w sposób określony w art. 12 ust. 2 u.d.i.p. Podmiot zobowiązany do udzielenia informacji musi bowiem zapewnić możliwość utrwalenia informacji jedynie przy pomocy alternatywnie określonych środków w art. 12 ust. 2 pkt 1 i pkt 2 u.d.i.p. Dopuszczalne odstępstwo od zasady sformułowanej w art. 14 ust. 1 u.d.i.p. zawiera przepis art. 14 ust. 2 u.d.i.p. Jest ono uzasadnione brakiem po stronie podmiotu zobowiązanego do udzielenia informacji publicznej możliwości technicznych pozwalających na udostępnienie danej informacji w sposób określony we wniosku. W takim przypadku podmiot ten jest zobligowany do powiadomienia wnioskodawcy o przyczynach niemożności udzielenia informacji we wskazanej przez niego formie oraz o formie lub sposobie, w jakich informacja może zostać niezwłocznie udostępniona. Artykuł 12 ust. 2 u.d.i.p. wprowadza katalog dopuszczalnych form utrwalenia udostępnianej informacji publicznej. Treść obowiązku umożliwienia utrwalenia informacji jest określona przez koniunkcję dwu alternatyw rozłącznych. Oznacza to, że podmiot udostępniający jest zobowiązany do umożliwienia utrwalenia jej na papierze (kserokopia albo wydruk komputerowy) lub też skopiowania jej w sposób umożliwiający zainteresowanemu podmiotowi bezpośrednie i wielokrotne zapoznanie się z jej treścią (przeniesienie "na stałe" na odpowiedni, powszechnie stosowany nośnik informacji lub przesłanie w formie elektronicznej jako e-mail). Pod pojęciem odpowiedniego, powszechnie stosowanego nośnika należy rozumieć jedynie podstawowe, ogólnie dostępne środki używane do gromadzenia, odtwarzania i przetwarzania danych. Należy przyjąć, iż w chwili obecnej będą to przede wszystkim dyskietki komputerowe, płyty CD, jak i aparaty fotograficzne. W związku z rozwojem elektronicznych nośników danych zakres przedmiotowy ww. terminu będzie podlegał ciągłemu rozszerzeniu i może w niedługiej przyszłości objąć inne, nowocześniejsze rodzaje nośników, np. dyski optyczne o dużej pojemności. Podmiot udostępniający czyni zadość obowiązkowi wynikającemu z art. 12 ust. 2 u.d.i.p,. umożliwiając np. wydruk i skopiowanie danych na dyskietkę komputerową, czy też wydruk i przesłanie danych pocztą elektroniczną, bądź też dokonanie ich fotokopii.

Strona 1/6
Inne orzeczenia o symbolu:
6480
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Dostęp do informacji publicznej
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
Inne orzeczenia ze skargą na:
Kierownik Domu Pomocy Społecznej