Dnia 10 marca 2022 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Grosińska-Grzymkowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski Asesor WSA Tomasz Porczyński po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 10 marca 2022 roku sprawy ze skargi Stowarzyszenia A z siedzibą w Ł. na bezczynność [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Ł. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1. zobowiązuje [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Ł. do załatwienia, w terminie 14 dni od dnia doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy, wniosku Stowarzyszenia A z siedzibą w Ł. z dnia 30 września 2020 roku; 2. stwierdza, że bezczynność [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Ł. miała miejsce bez rażącego naruszenia prawa. a.bł.
Stowarzyszenie Zwykłe A. z siedzibą w Ł. zaskarżyło bezczynność [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Ł. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej na wniosek z 30 września 2020 r., jednocześnie wnosząc o dostarczenie przez organ administracji do sądu urzędowego potwierdzenia odbioru pisma z 13 października 2020 r., znak: [...] lub innego potwierdzenia faktu, że skarżące Stowarzyszenie otrzymało wskazane pismo.
W odpowiedzi na skargę [...] Wojewódzki Konserwator Zabytków w Ł. wyjaśnił, że 30 września 2020 r. do tut organu wpłynął wniosek przesłany drogą mailową ([...]@[...]-[...].pl) Z.K. dotyczący udzielenia informacji publicznej w zakresie sprecyzowania, co dokładnie było przedmiotem zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa, o którym [...]WKZ informował w piśmie z 4 maja 2020 r. znak: [...].
Na powyższy wniosek organ 13 października 2020 r. wystosował odpowiedź znak: [...], która została przekazana wnioskodawcy za pomocą elektronicznej skrzynki podawczej ePUAP.
W ślad za pismem z 2 listopada 2021 r. organ przesłał poświadczoną za zgodność z oryginałem kopię pisma z 13 października 2020 r., znak: [...].
Kolejnym pismem z 2 listopada 2021 r. organ wniósł o:
1) przeprowadzenie dowodu z załączonej do niniejszego pisma listy wniosków o dostęp do informacji publicznej złożonych przez skarżącego i Z.K. - prezesa skarżącego Stowarzyszenia celem wykazania skali intensywności i złożoności składanych wniosków;
2) udzielenie dwutygodniowego terminu na załączenie do akt sprawy wniosków o dostęp do informacji publicznej złożonych przez skarżącego i Z.K. i przeprowadzenie dowodu z tych wniosków na okoliczność rzeczywistych motywów działań skarżącego, dalekich od ratio legis przyświecającego ustawodawcy przy wprowadzaniu do istniejącego porządku prawnego instytucji dostępu do informacji publicznej;
3) oddalenie skargi Stowarzyszenia zwykłego A. z siedzibą w Ł.
W uzasadnieniu pisma organ wyjaśnił, że Stowarzyszenie A., a także występujący w jego imieniu Prezes Z.K., są bardzo aktywni w korzystaniu z prawa dostępu do informacji publicznej. Rodzi to wątpliwość, czy w niniejszej sprawie oraz innych będących w toku rozpoznawania przez [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków nie mamy do czynienia z nadużyciem prawa do informacji publicznej. Zdaniem organu wnioski o udostępnienie informacji publicznej składane zarówno przez Stowarzyszenie, jak i przez jego Prezesa są tożsame treściowo i mają na celu jedynie utrudnienie funkcjonowania urzędu oraz zaabsorbowanie jego sił i środków, co może pośrednio godzić w inne osoby występujące z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej.
Dalej organ wyjaśnił, że w roku 2020 do Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Ł. ww. wnioskodawcy złożyli 11 wniosków o udostępnienie informacji publicznej, a w roku 2021 już 29. Wszystkie wnioski dotyczyły tzw. willi K. i podejmowanych przez organ działań mających na celu zabezpieczenie przed zniszczeniem tego zabytku, w niektórych dodatkowo zawarte były pytania o inne nieruchomości. Niektóre wnioski - tożsame treściowo - zostały także złożone do Prezydenta Miasta Ł., który przesyłał je do wiadomości i odpowiedzi [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków powielając tym samym korespondencję prowadzoną w tej samej sprawie. W większości przypadków ten sam wniosek złożony już za pośrednictwem platformy epuap jest również przesyłany (w tym samym dniu) na adres mailowy urzędu. Uzyskanie odpowiedzi na jedno z tych dwóch tożsamych treściowo pism nie satysfakcjonuje skarżącego, który następnie śle ponaglenia i kolejne pisma domagając się wyjaśnień dlaczego otrzymał odpowiedź tylko na wniosek przesłany via epuap, a nie na ten przesłany mailem. W wielu przypadkach skarżący wnosi o przekazywanie żądanych informacji (a w szczególności skanów dokumentacji) zarówno za pośrednictwem platformy epuap, ale także pocztą tradycyjną. W ślad za udzieloną informacją publiczną, w przypadku jej przekazania drogą mailową, ww. wnioskodawcy nadsyłają kolejne, dodatkowe, drobiazgowe pytania wymagające udzielenia odpowiedzi. W ocenie organu wątpliwym jest, aby przy takiej ilości wniosków ww. wnioskodawcy mieli na celu dobro publiczne, a nie jedynie zaspokojenie swoich indywidualnych potrzeb oraz sparaliżowanie działania urzędu.