Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosław Bator Sędziowie: Sędzia WSA Jacek Bursa Sędzia WSA Beata Łomnicka (spr.) po rozpoznaniu w dniu 8 czerwca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi R.S. na bezczynność Dyrektora Okręgowej Służby Więziennej w K. w przedmiocie udzielenia informacji publicznej zobowiązuje Dyrektora Okręgowej Służby Więziennej w K. do rozpoznania wniosku R.S. z dnia 29 lutego 2016 r. poprzez wydanie aktu lub dokonanie czynności w terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; III. oddala wniosek o wymierzenie grzywny.
Do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na bezczynność Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w K. wniósł skarżący R.S. .
Skarżący wskazał, iż skarży bezczynność w sprawie wniosku z dnia 29 lutego 2016 r. o udostępnienie informacji publicznej. Zarzucił naruszenie art. 1, i art. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. 2015.2058 zwanej dalej ustawą) poprzez błędne kwestionowanie prawa skarżącego do uzyskania informacji. Skarżący zarzucił również naruszenie art. 13 ustawy poprzez nieudostępnienie informacji bez nieuzasadnionej zwłoki, art. 16 ustawy poprzez niewydanie decyzji oraz art. 7 k.p.a. poprzez niepodjęcie żadnych działań zmierzających do załatwienia sprawy.
Skarżący domagał się udostępnienia informacji zgodnie z wnioskiem z dnia 29 lutego 2016 r., orzeczenie, iż bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa oraz wymierzenie organowi grzywny.
Skarżący wniósł o udostępnienie informacji publicznej w postaci "wszystkich odpowiedzi na skargi osadzonych w ZK i AS uznanych za zasadne lub częściowo zasadne za okres 2010-2016". Podkreślił, iż organ pismem z dnia 16 marca 2016 r. poinformował go, iż żądana informacja nie stanowi informacji publicznej. Skarżący nie zgodził się z takim stanowiskiem i podkreślił, iż nie żądał udostępnienia treści skarg lecz odpowiedzi na te skargi.
W odpowiedzi na skargę Dyrektora Okręgowej Służby Więziennej w K. , poinformował, że podtrzymuje stanowisko zawarte w odpowiedzi Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w K. z dnia 16 marca 2016 r. nr [...] .
Organ wskazał, iż w związku ze złożonym przez skarżącego wnioskiem z dnia 29 lutego 2016 r. organ uznał, że żądane przez niego dane nie stanowią informacji publicznej. Dlatego też brak było podstaw do wydania decyzji odmawiającej udzielenia informacji publicznej z uwagi na brak przedmiotu.
W konsekwencji organ udzielił odpowiedzi na piśmie skarżącemu, wskazując, że informacja publiczna to informacja związana z funkcjonowaniem organów władzy publicznej i innych podmiotów wykonujących zadania publiczne. Prawo do informacji publicznej nie jest prawem bezwzględnym i podlega ograniczeniom. Skargi osób pozbawionych wolności dotyczą indywidualnych spraw. Dlatego winien wystąpić do autorów pism w celu uzyskania zgody na udostępnienie odpowiedzi na ich zasadne skargi.
W ocenie organu nie można mu przypisać naruszenia prawa, w szczególności bezczynności. W związku z tym bezzasadne jest także żądanie ukarania grzywną organu, gdyż nie została spełniona dyspozycja art. 149 p.p.s.a.
Zdaniem organu żądane dane nie stanowią informacji publicznej. Skargi osób pozbawionych wolności załatwiane są w ramach postępowania karnego wykonawczego na podstawie wydanego w oparciu o Kodeks karny wykonawczy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobów załatwiania wniosków, skarg i próśb osób osadzonych w zakładach karnych i aresztach śledczych. Postępowanie zatem w sprawie skargi osoby osadzonej w zakładzie karnym nie jest poddane przepisom Kodeksu postępowania administracyjnego, w szczególności nie mają tutaj zastosowania art. 221-247 k.p.a. i wydanego na podstawie art. 226 k.p.a. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 stycznia 2002 r. w sprawie organizacji przyjmowania skarg i wniosków. Przepisy te są odrębne względem przepisów Kodeksu karnego wykonawczego i wydanych na jego podstawie przepisów wykonawczych. W szczególności nie ma żadnych argumentów za przyjęciem stanowiska, że do skarg osób pozbawionych wolności załatwianych przez organy postępowania wykonawczego, a takim w świetle art. 2 pkt 5 k.k.w. jest dyrektor okręgowy Służby Więziennej, zastosowanie po przez art. 224 k.p.a. znajdują przywołane artykuły Kodeksu postępowania administracyjnego. Skargi dotyczące wykonywania kary pozbawienia wolności nie należą do materii regulowanej przepisami k.p.a., lecz właśnie Kodeksu karnego wykonawczego. W związku z tym odpowiedź udzielona na skargę nie ma przymiotu aktu administracyjnego ani nie jest rozstrzygnięciem w formie decyzji o której mowa art. 7 §1 k.k.w. Jest jedynie odpowiedzią w indywidualnej sprawie osoby pozbawionej wolności, dotyczącą wykonywania kary lub środków skutkujących pozbawieniem wolności. Informacja o sposobie załatwienia skargi osoby osadzonej w zakładzie karnym lub areszcie śledczym nie jest informacją o sprawach publicznych. Nie stanowi danych publicznych, nie wpisuje się w pojęcie decyzji, jak aktu administracyjnego, w konsekwencji, w ocenie organu, nie jest to informacja o sposobie załatwienia sprawy, która mogłaby być uznana jako sprawa publiczna. Odpowiedzi na skargi osób pozbawionych wolności rozpatrywane w ramach postępowania karnego wykonawczego są sprawami indywidualnymi, dotyczą określonego podmiotu jego praw lub obowiązków w ramach postępowania regulowanego Kodeksem karnym wykonawczym i przepisami wydanymi na jego podstawie. W związku z tym informacja, o którą zwrócił się skarżący nie stanowi informacji publicznej i jej udostępnienie nie zostało poddane reżimowi ustawy o dostępie do informacji publicznej.