Sprawa ze skargi na bezczynność Wojewody w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Magda Froncisz Sędziowie : WSA Małgorzata Łoboz WSA Tadeusz Kiełkowski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi A. F. na bezczynność Wojewody w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej oddala skargę

Inne orzeczenia o symbolu:
6480
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Dostęp do informacji publicznej
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda
Uzasadnienie strona 1/5

A. F. pismem z dnia 18 lutego 2020 r. skierował do Wojewody wniosek o udostępnienie informacji publicznej o następującej treści: "Działając w imieniu własnym, na podstawie art. 1 ust. 1, art. 2 ust. 1, art. 3, art. 4, art. 6, art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 roku o dostępie do informacji publicznej (tekst jedn.: Dz. U. Nr 112, poz. 1189 ze zm.), wnoszę o udzielenie mi informacji publicznej w postaci wskazania czy P. mgr inż. A. C. Starszy Inspektor Wojewódzki w Wydziale Skarbu Państwa i Nieruchomości przeszła szkolenie przygotowujące do służby w administracji publicznej, a jeśli tak, to w jakiej dacie. Zakres informacji publicznej udostępnionej w Biuletynie Informacji Publicznej i centralnym repozytorium nie zawiera informacji, o którą wnioskuję, a informacja ta niezbędna jest, gdyż osoba ta wypowiedziała pełnomocnictwo Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej działając sprzecznie z orzecznictwem Trybunału Konstytucyjnego. Takie działanie doprowadziło do tego, że powstała szkoda w wysokości 1000,00 zł za każdy dzień, której zwrotu będę domagał się na podstawie art. 77 Konstytucji RP. W chwili obecnej kwoty te pokrywa Skarb Państwa, jednak będę wnioskował o ściągnięcie należności od urzędnika. W tym miejscu należy wskazać, że osoba ta nie jest uprawiona do podważania status sędziego, który wydał prawomocny wyrok. Ponadto nie zgromadzono wymaganych dokumentów, który to obowiązek wynika z art. 6, 7, 77 w zw. z art. 75 i 80 kpa. Brak działania ze strony organów administracji publicznej stwarza bezpośrednie zagrożenie dla życia i mienia znacznych rozmiarów. Powyższy wniosek, zgodnie z treścią art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej winien zostać rozpatrzony w terminie 14 dni od daty jego otrzymania - tj. do dnia 5 marca 2020 roku".

Pismem z dnia 28 lutego 2020 r. Wojewoda poinformował wnioskodawcę, że na tak sformułowany wniosek nie jest możliwe udzielenie oczekiwanej informacji. Wojewoda, jako organ władzy publicznej, działa na podstawie i w granicach prawa (art. 7 Konstytucji RP). Załatwiając wniosek o udostępnienie informacji publicznej, podmiot zobowiązany (Wojewoda [...]) musi kierować się przepisami prawa - ustawą z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, zatem przedmiotowego wniosku nie może załatwić w sposób dowolny. Spełnienie oczekiwań wnioskodawcy prowadziłoby w istocie do naruszenia prawa (m.in. art. 1 ust. 1 u.d.i.p.), gdyż wniosek ten nie dotyczy informacji publicznej - nie odnosi się do "sprawy publicznej" (dotyczy interesów wnioskodawcy a nie ogółu). [...] Urząd Wojewódzki w K. jest utrzymywany ze środków publicznych, dlatego też prawidłowość ich wydatkowania podlega kontroli społecznej. Środki te Urząd może wykorzystać wyłącznie na realizację ściśle określonych zadań. Jedno z tych zadań nakłada ustawa o dostępie do informacji publicznej. Ustawa ta wskazuje sposób realizacji tego zadania. Przepisami tej ustawy Wojewoda jest zobowiązany do realizacji żądania dotyczącego sprawy o charakterze publicznym, a nie sprawy o charakterze prywatnym. Zdaniem organu podstawowym warunkiem zakwalifikowania danej informacji jako informacji publicznej jest zbadanie jej charakteru z punktu widzenia dwóch kryteriów, a mianowicie kryterium "podmiotowego", czyli od jakiego podmiotu informacja pochodzi i kryterium "przedmiotowego", czyli czego informacja dotyczy i do jakiej sprawy (publicznej czy prywatnej) się ona odnosi. W rozpatrywanej sprawie nie ulega wątpliwości, że kryterium podmiotowe jest spełnione. Wojewoda niewątpliwie jest organem przewidzianym w ustawie o dostępie do informacji publicznej jako organ władzy publicznej w świetle jej art. 4 ust. 1 pkt 1. Wątpliwości mogą dotyczyć spełnienia kryterium przedmiotowego, a zatem czy żądana informacja dotyczy sprawy o charakterze publicznym czy sprawy o charakterze prywatnym. Nie każdy rodzaj informacji będącej w posiadaniu organu stanowi informację publiczną, lecz tylko ten, który mieści się w pojęciu informacji publicznej określonym w art. 1 ust. 1 ustawy. Przepis ten stanowi, że każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną. W świetle zawartej w tym przepisie definicji musi ona jeszcze dotyczyć "sprawy publicznej". Przedmiotem takiej informacji jest problem lub kwestie, które mają znaczenie dla większej ilości osób, czy grup obywateli lub też są ważne z punktu widzenia poprawności funkcjonowania organów państwa. Celem ustawy nie jest zatem zaspokajanie indywidualnych (prywatnych) potrzeb, w postaci uzyskiwania informacji dotyczących wprawdzie kwestii publicznych, lecz przeznaczonych dla celów innych niż kontrola działalności organów państwa polskiego, np. na potrzeby toczących się lub planowanych postępowań sądowych. Nadużycie prawa do informacji ma miejsce, gdy wniosek służy do celów komercyjnych (np. gdy wniosek składa kancelaria prawnicza) lub też do realizacji osobistych subiektywnych celów wnioskodawcy. Informacje publiczne odnoszą się do pewnych danych, a nie są środkiem ich kwestionowania. Ustawa o dostępie do informacji publicznej ma służyć uniwersalnemu dobru powszechnemu związanemu z funkcjonowaniem publicznych instytucji. Wnioski o udostępnienie informacji publicznej składane przez podmioty, których interesów dotyczą, nie są wnioskami o udzielenie informacji publicznej, nie odnoszą się bowiem do "sprawy publicznej". Dopiero bowiem stwierdzenie, że żądana informacja ma charakter informacji publicznej w rozumieniu przepisów ustawy, pozwala organowi na spełnienie oczekiwań wnioskodawcy. Złożenie wniosku przez osobę wykonującą prawo do informacji nie nakłada na podmiot zobowiązany obowiązku automatycznego udostępnienia informacji, gdyż w pierwszej kolejności powinien on stwierdzić, czy przepisy ustawy znajdują zastosowanie w danej sytuacji, a następnie w przypadku pozytywnej odpowiedzi powinien ocenić, czy nie zachodzą przesłanki ograniczające dostępność informacji, o których mowa w art. 5 ust. 1 i 2 ustawy. Wojewoda zwrócił uwagę na wskazany przez wnioskodawcę cel uzyskania zadanej informacji i ocenił, że w treści przedmiotowego wniosku nie sposób dostrzec chęci uzyskania informacji w celu kontroli działalności organów państwa polskiego. Prawo do informacji nie może służyć do uzyskiwania informacji dotyczących wprawdzie kwestii publicznych, lecz przeznaczonych dla celów innych niż kontrola działalności organów państwa polskiego, w tym przypadku na potrzeby zapowiadanych postępowań o zwrot pieniędzy (planowanego ściągnięcia należności od osoby objętej wnioskiem - starszego inspektora wojewódzkiego w Wydziale Skarbu Państwa i Nieruchomości), co wyraźnie wskazał wnioskodawca w swoim wniosku. W ocenie organu żądana informacja nie stanowi informacji publicznej. Wnioskodawca żąda informacji w swojej prywatnej sprawie. Wniosek ten jest wnioskiem dotyczącym interesów wnioskodawcy. Trudno bowiem przyjąć, że przedmiotem żądanej informacji jest problem lub kwestie, które mają znaczenie dla większej ilości osób, czy grup obywateli lub też są ważne z punktu widzenia poprawności funkcjonowania organów państwa. Należy pamiętać, że nie są sprawami publicznymi sprawy niezwiązane ze wspólnotą publiczną. Sprawa publiczna to sprawa ogółu i koresponduje w znacznym stopniu z pojęciem dobra wspólnego (dobra ogółu). W orzecznictwie sądowoadministracyjnym nieraz podkreślano, że nadużycie prawa dostępu do informacji publicznej polega na próbie skorzystania z tej instytucji dla osiągnięcia celu innego niż troska o dobro publiczne, jakim jest prawo do przejrzystego państwa i jego struktur, przestrzeganie prawa przez podmioty życia publicznego, jawność działania administracji i innych organów władzy publicznej. Wojewoda podkreślił, że przedmiotowy wniosek nie służy uniwersalnemu dobru powszechnemu, nie ma znaczenia dla większej ilości osób, czy grup obywateli i nie wykracza poza prywatną sprawę wnioskodawcy, a także nie może służyć poprawieniu funkcjonowania organu państwa - gdyż jego przedmiotem nie jest żądanie informacji pozwalającej na konkretną weryfikację legalności działania jakiegokolwiek organu w materii ważkiej społecznie. W żaden sposób nie sprzyja dobru publicznemu, a wyłącznie prywatnemu. Wszystko to dowodzi, że żądanie określone przedmiotowym pismem nie może zostać spełnione. Przede wszystkim wniosek nie wskazuje, iż jest on ukierunkowany na osiągnięcie celu, o którym mowa w art. 61 Konstytucji RP i ustawie o dostępie do informacji publicznej, a zatem w istocie wniosek ten nie jest wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej, nie odnosi się bowiem do "sprawy publicznej" - jest wnioskiem dotyczącym interesów Wnioskodawcy a nie ogółu. Wnioskodawca nadużywa prawa do informacji.

Strona 1/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6480
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Dostęp do informacji publicznej
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda