Sprawa ze skargi na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w W. -
Tezy

Wydanie postanowienia o zawieszeniu postępowania w sprawie przerywa bezczynność organu.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Krzysztofa P. na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w W. - skargę oddala

Uzasadnienie

Pismem, które wpłynęło do Naczelnego Sądu Administracyjnego w dniu 21.09.2001 r., Krzysztof P. wniósł skargę "na nie załatwienie sprawy w terminie" i domagał się wyznaczenia Powiatowemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego w W. do załatwienia sprawy oznaczonej jako (...) w przedmiocie samowoli budowlanej. W uzasadnieniu skargi wywiódł, że pismem z dnia 8.07.1999 r. powiadomił Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w W. o samowoli budowlanej, której dopuściła się Zofia S. na dz.ewid. 275/1 położonej w P. W dniu 5.04.2000 r., organ wszczął postępowanie, a w dniu 14.05.2000 r., przeprowadził oględziny które potwierdziły fakt samowoli budowlanej. Mimo to, organ pozwalał inwestorce na wykonywanie kolejnych robót a podejmowane czynności zmierzały jedynie do przewłoki postępowania. Na skutek zażalenia skarżącego na niezałatwienie sprawy w terminie. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego postanowieniem z dnia 26.01.2001 r., wyznaczył organowi I instancji termin do dnia 26.03.2001 r., dla załatwienia sprawy. Mimo tego organ I instancji sprawy nie załatwił w wyznaczonym terminie.

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w W. w odpowiedzi na skargę wniósł o jej odrzucenie lub oddalenie podnosząc, że w dniu 6.03.2001 r., wydał postanowienie o zawieszeniu postępowania /a więc, w terminie zakreślonym przez Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego/, które zostało zaskarżone przez Krzysztofa P. i postępowanie w tej sprawie toczy się przed organem odwoławczym.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Obowiązujące przepisy ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym nie definiują pojęcia bezczynności ustalając tylko, że skarga na bezczynność organu może dotyczyć przypadków określonych w art. 16 ust. 1 pkt 1-4 tej ustawy. Samą zaś bezczynność należy definiować jako stan, w którym organ administracji publicznej nie wydaje decyzji, postanowienia zaskarżalnego do NSA lub aktu albo czynności, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 4, w terminie przewidzianym przez ustawę.

Dla rozpatrzenia skargi na bezczynność konieczne jest wystąpienie dwóch przesłanek, po pierwsze uprzedniego złożenia zażalenia w trybie art. 37 Kpa, po drugie stwierdzenie istnienia bezczynności.

Pierwsza z wyżej omówionych przesłanek została spełniona. Brak jest natomiast przesłanki drugiej. Jak wynika ze znajdującego się w aktach sprawy postanowienia z dnia 6.03.2001 r., postanowieniem tym organ I instancji zawiesił postępowanie. Wydany więc został akt administracyjny w zakreślonym przez organ wyższego stopnia terminie. W sprawie skargi na bezczynność organu. Naczelny Sąd Administracyjny nie jest władny badać trafności tego aktu, który może zostać zaskarżony /a jak wynika z akt sprawy został zaskarżony/. Wydanie postanowienia o zawieszeniu postępowania w sprawie przerywa bezczynność organu.

W tej sytuacji nie można zarzucić organowi bezczynności, i dlatego też na mocy art. 27 ust. 1 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, należało orzec jak w sentencji.

Strona 1/1