Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska, Sędziowie Sędzia WSA Edyta Kędzierska, Asesor WSA Aneta Majowska (spr.), po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 27 stycznia 2022 r. sprawy ze skargi S. Y. na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezydenta Miasta G. w przedmiocie wymiany prawa jazdy 1) zobowiązuje Prezydenta Miasta G. do rozpatrzenia wniosku skarżącego z dnia 25 lutego 2021 r. w terminie 30 dni od dnia doręczenia akt administracyjnych; 2) stwierdza, że Prezydent Miasta G. dopuścił się bezczynności i przewlekłego prowadzenia postępowania, które nie miały miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3) przyznaje od Prezydenta Miasta G. na rzecz skarżącego sumę pieniężną w wysokości 300 (trzysta) złotych; 4) w pozostałym zakresie oddala skargę; 5) zasądza od Prezydenta Miasta G. na rzecz skarżącego kwotę 100,00 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Pismem z dnia 1 września 2021 r. S. Y.(dalej: "Strona", "Skarżący"), wniósł skargę na bezczynność Prezydenta Miasta G. (dalej: "organ") w sprawie wymiany prawa jazdy wydanego za granicą, zarzucając organowi naruszenie art. 7, art. 8 § 1, art. 12, art. 35, art. 36 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2021 r., poz. 735 z późn. zm., dalej: "k.p.a.") przez rażące przekroczenie terminów do załatwienia sprawy w postępowaniu administracyjnym oraz wnosząc o:
- zobowiązanie organu do załatwienia sprawy, wyznaczając 14-dniowy termin na jej załatwienie,
- orzeczenie na podstawie art. 149 p.p.s.a., czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa, mimo że będą podstawy do umorzenia postępowania sądowego w zakresie dotyczącym zobowiązania organu do załatwienia sprawy, jeśli sprawa zostanie załatwiona przez organ po wniesieniu niniejszej skargi,
- przyznanie Skarżącemu na podstawie art. 149 § 2 p.p.s.a. od organu sumy pieniężnej w wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a., ewentualnie wymierzenie organowi grzywny na podstawie art. 149 § 2 p.p.s.a w maksymalnej wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a.,
- zasądzenie kosztów postępowania na rzecz Skarżącego według norm przepisanych, w szczególności opłaty sądowej.
W uzasadnieniu Skarżący w pierwszej kolejności podkreślił, że skargą obejmuje dwie formy opieszałości organu, tj. bezczynność oraz przewlekłość. Następnie wskazał, że w dniu 25 lutego 2021 r. na podstawie art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (tekst jedn. Dz. U. z 2021, poz. 1212 z późn. zm.) złożył wniosek o wymianę wydanego za granicą krajowego prawa jazdy określonego w Konwencji o ruchu drogowym sporządzonej w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r. (Dz. U. z 1988 r., poz. 40 i 44), wniosek został sporządzony na obowiązującym formularzu wraz z załącznikami, zgodnie z wymaganiami określonymi w § 9 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 24 lutego 2016 r. w sprawie wydawania dokumentów stwierdzających uprawnienia do kierowania pojazdami (Dz. U. z 2016 r., poz. 231 z późn. zm.), natomiast do dnia sporządzenie skargi sprawa nie została przez organ załatwiona. Skarżący argumentując swoje stanowisko przywołał treść art. 35 k.p.a., a także poglądy doktryny i orzecznictwa co do rozumienia pojęcia bezczynności. Podniósł, że obowiązek sygnalizacji, wynikający z art. 36 k.p.a., został wykonany przez organ już po upływie terminu załatwiania sprawy, tj. w dniu 7 kwietnia 2021 r., a określony nowy termin załatwienia sprawy - 25 sierpnia 2021 r., był zdaniem Skarżącego terminem odległym i nie mającym związku z charakterem sprawy, w sytuacji gdy sprawa mogła być załatwiona niezwłocznie, ponieważ dokument prawa jazdy, którego dotyczy wniosek, jest dokumentem wydanym przez [...], a stosownie do art. 15 ust. 1 umowy o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych i karnych sporządzonej w K. dnia [...] r. (Dz. U. z [...] r., poz. [...]) opisane w nim dokumentny posiadają moc na terytorium drugiej Umawiającej się strony bez potrzeby legalizacji, nadto Polska i [...] są stronami międzynarodowej Konwencji znoszącej wymóg legalizacji zagranicznych dokumentów urzędowych sporządzonej w Hadze dnia 5 października 1961 r, (Dz. U. z 2005 r., poz. 938).