Sprawa ze skargi na bezczynność Prezydenta Miasta C. wypłaty zaliczki na poczet odszkodowania za nieruchomość zajętą pod drogę publiczną 1. stwierdza bezczynność organu, która miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, 2. umarza postępowanie w zakresie zobowiązania organu do podjęcia czynności, 3.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Matan (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Łucja Franiczek,, Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 15 czerwca 2018 r. sprawy ze skargi A. P. na bezczynność Prezydenta Miasta C. wypłaty zaliczki na poczet odszkodowania za nieruchomość zajętą pod drogę publiczną 1. stwierdza bezczynność organu, która miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, 2. umarza postępowanie w zakresie zobowiązania organu do podjęcia czynności, 3. oddala skargę w pozostałej części, 4. zasądza od Prezydenta Miasta C. na rzecz skarżącego kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/3

Decyzją z dnia [...] r. Wojewoda Śląski orzekł o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej - budowy przedłużenia Al. [...] do ul. [...] oraz rozbudowy drogi wojewódzkiej nr [...], obejmującej m.in. działkę nr 1 o pow. 0,2125 ha, powstałą z podziału działki nr 2 oraz działki nr 3 o pow. 0,1136 ha powstałą z podziału działki nr 4, położoną w C., stanowiących własność skarżącego A. P.. Decyzji tej nadano rygor natychmiastowej wykonalności, a stała się ona ostateczna na mocy decyzji Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] r.

Następnie Wojewoda Śląski decyzją z dnia [...]r. ustalił odszkodowanie w wysokości 414.179 zł na rzecz skarżącego, zobowiązując do jego wypłaty Prezydenta Miasta C., jako zarządcę drogi wojewódzkiej.

Skarżący w dniu [...] r. wniósł odwołanie od powyższej decyzji i pismem z dnia [...] r., precyzując w niosek zawarty w odwołaniu, wystąpił do Prezydenta Miasta C. o wypłatę zaliczki na poczet odszkodowania w wysokości 70 % ustalonego odszkodowania.

W odpowiedzi Z-ca Naczelnika Wydziału Mienia i Nadzoru UM w C. pismem z dnia [...] r. poinformowała skarżącego o braku podstaw do wypłaty odszkodowania do czasu rozpatrzenia odwołania od decyzji o ustaleniu odszkodowania.

Pismem z dnia [...] r. skarżący ponownie wezwał organ do wypłaty 70 % ustalonej kwoty odszkodowania na podstawie art. 12 ust. 5a specustawy drogowej.

Pismem z dnia 30 listopada 2017 r. poinformowano skarżącego o braku możliwości wypłaty zaliczki ze względu na to, ze decyzja o zezwoleniu na realizacje inwestycji drogowej stała się ostateczna. Natomiast, zdaniem organu, wypłata zaliczki dotyczy tylko takiej sytuacji, w której rozstrzygnięcie w tym zakresie nie jest jeszcze ostateczne.

Skarżący ponownie wezwał organ do zapłaty w dniu [...] r.

Następnie w dniu [...] r. wniósł za pośrednictwem organu I instancji ponaglenie na niezałatwienie jego wniosku.

Pismem z dni [...]r. złożył za pośrednictwem tego organu skargę do sądu administracyjnego na bezczynność, polegającą na zaniechaniu wypłaty zaliczki w wysokości 70 % odszkodowania.

Skarżący zarzucając naruszenie art. 12 ust. 5a ustawy drogowej, wniósł o:

1) zobowiązanie organu do załatwienia sprawy w wyznaczonym terminie,

2) stwierdzenie, że organ dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania,

3) przyznanie na jego rzecz sumy pieniężnej do wysokości połowy kwoty, określonej w art. 154 § 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.).

Po zrelacjonowaniu przebiegu postępowania skarżący podniósł, że wniosek został złożony w dniu [...]r., stąd wypłata winna nastąpić w dniu [...]r., ewentualnie najpóźniej w dniu [...]r. w związku z uzupełnieniem wniosku w dniu [...] r. Z literalnego brzmienia przepisu art. 12 ust. 5a ustawy, nie wynika bowiem, aby warunkiem wypłaty zaliczki była ostateczność decyzji o ustaleniu odszkodowania. Dla poparcia stanowiska skarżący odwołał się do poglądu wyrażonego w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 lipca 2017 r., sygn. akt I OSK 2801/15.

Strona 1/3