Sprawa ze skargi na bezczynność Dyrektora Zakładu Karnego w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tamara Dziełakowska Sędziowie: Sędzia WSA Janina Guść Sędzia WSA Dorota Jadwiszczok (spr.) Protokolant Sekretarz Sądowy Izabela Adamowicz po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2011 r. na rozprawie sprawy ze skargi B. P. na bezczynność Dyrektora Zakładu Karnego w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1. zobowiązuje Dyrektora Zakładu Karnego do załatwienia w terminie 14 dni od dnia zwrotu akt sprawy wraz z odpisem wyroku ze stwierdzeniem jego prawomocności wniosku B. P. z dnia 7 lipca 2011 r. o udostępnienie informacji publicznej, poprzez udostępnienie żądanej informacji publicznej albo wydanie decyzji o odmowie jej udzielenia, 2. stwierdza, że bezczynność Dyrektora Zakładu Karnego nie nastąpiła z rażącym naruszeniem prawa, 3. przyznaje ze Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Gdańsku na rzecz adwokata Ł. K. wynagrodzenie wraz z należnym podatkiem od towarów i usług w łącznej kwocie 295,20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy), tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie strona 1/3

Skarżący B. P. zwrócił się do Dyrektora Zakładu Karnego z wnioskiem z dnia 7 lipca 2011 r. o udostępnienie informacji publicznej dotyczącej posiadanego wykształcenia, kwalifikacji zawodowych i specjalistycznych funkcjonariusza (lub pracownika) Służby Więziennej pełniącego funkcje psychologa w II oddziale penitencjarnym Zakładu Karnego.

W odpowiedzi na powyższy wniosek, Dyrektor pismem z dnia 21 lipca 2011 r. poinformował skarżącego, że żądane informacje nie stanowią informacji publicznej, zaś funkcjonariusz pełniący funkcję psychologa w oddziale II posiada kwalifikacje do wykonywania zawodu stosownie do treści ustawy z dnia 8 czerwca 2001 r. o zawodzie psychologa i samorządzie zawodowym psychologów.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skarżący B. P. zarzucił organowi bezczynność w rozpatrzeniu jego wniosku o udostępnienie informacji publicznej poprzez nieudostępnienie żądanej informacji. Zarzucił naruszenie art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP i art. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 i art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej.. Wobec powyższego wniósł o zobowiązanie organu do udostępnienia takiej informacji.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Zakładu Karnego wskazał, że przedmiot podniesiony w skargach osadzonego nie podlega kontroli sądu administracyjnego, gdyż rozpatrywanie skarg i wniosków osadzonych nie stanowi sprawy administracyjnej. W ocenie organu właściwym do rozpoznawania skarg wiążących się z odbywaniem kary pozbawienia wolności jest sąd powszechny oraz organy wykonujące jego orzeczenia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, która obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:

1. decyzje administracyjne;

2. postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;

3. postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;

4. inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;

4a.pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;

5. akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;

6. akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5 podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;

7. akty nadzoru nad działalnością jednostek samorządu terytorialnego;

8. bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a.

Z bezczynnością organu mamy do czynienia wówczas, gdy organ zobowiązany do podjęcia czynności nie podejmuje jej w terminie określonym przez przepisy prawa. Powyższe oznacza, że zarzut bezczynności powinien się pojawić wówczas, gdy organ, będąc właściwym w sprawie i zobowiązanym do podjęcia czynności, pozostaje w zwłoce. Skarga na bezczynność ma bowiem na celu spowodowanie wydania przez organ administracji publicznej oczekiwanego aktu.

Strona 1/3