Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Diana Trzcińska Sędzia WSA Magdalena Dobek-Rak (spr.) Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz po rozpoznaniu w Gdańsku w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 8 września 2021 r. sprawy ze skargi A Spółka z o.o. z siedzibą w K. na przewlekłość postępowania Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w przedmiocie wydania pozwolenia na usunięcie drzew kolidujących z pracami archeologicznymi 1. zobowiązuje Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków do rozstrzygnięcia sprawy w terminie 30 dni od dnia zwrotu akt administracyjnych wraz z wyrokiem ze stwierdzeniem jego prawomocności, 2. stwierdza, że Wojewódzki Konserwator Zabytków dopuścił się bezczynności i przewlekłości w sprawie wydania pozwolenia na usunięcie drzew kolidujących z inwestycją, 3. stwierdza, że bezczynność i przewlekłość, której dopuścił się Wojewódzki Konserwator Zabytków nie miały miejsca z rażącym naruszeniem prawa, 4. oddala wniosek o zasądzenie sumy pieniężnej, 5. zasądza od Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków na rzecz A Spółki z o.o. z siedzibą w K. kwotę 597 (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
A. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na przewlekłość postępowania Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w sprawie wydania pozwolenia na usunięcie drzew kolidujących z pracami archeologicznymi związanymi z budową parkingu kubaturowego w G. w lokalizacji T.
Skarga została wniesiona w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:
Pismem z dnia 19 grudnia 2018 r. A. złożyła do Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków wniosek o wydanie decyzji o zezwoleniu na wycinkę drzew kolidujących z planowanymi badaniami archeologicznymi, a której przeprowadzenie niezbędne jest do wykonania przez skarżącą jako inwestora i partnera prywatnego oraz B. jako generalnego wykonawcę, budowy parkingu kubaturowego na działkach nr [...],[...] i [...], obręb [...] w G/, zlokalizowanego przy ul. T.
W dniu 1 kwietnia 2019 r. Spółka uzupełniła wniosek poprzez wskazanie nasadzeń zastępczych, modyfikując go w zakresie ilości drzew przewidzianych do usunięcia. W dniu 6 maja 2019 r. Spółka złożyła do organu pisemne argumenty mające przemawiać za koniecznością przeprowadzenia wycinki. Natomiast w dniu 25 września 2019 r. Spółka złożyła do organu, bez wezwania, dokumentację hydrogeologiczną i geologiczno-inżynierską.
Decyzją z dnia 6 grudnia 2019 r. Wojewódzki Konserwator Zabytków wydał decyzję odmawiającą udzielenia pozwolenia na wycięcie drzew.
Po rozpoznaniu odwołania Spółki decyzją z dnia 1 kwietnia 2020 r. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego uchylił decyzję organu pierwszej instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia.
Pismem z dnia 17 czerwca 2020 r. Spółka wystąpiła do Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków o przyspieszenie prac nad wydaniem decyzji oraz bezzwłoczne przekazanie oficjalnego wezwania do wniesienia dokumentów wobec upływu ponad dwóch miesięcy od otrzymania decyzji organu odwoławczego zawierającej wytyczne co do dalszego postępowania.
W dniu 16 lipca 2020 r. organ przeprowadził wizję lokalną w terenie planowanych wycinek.
Pismem z dnia 30 lipca 2020 r. organ wezwał Spółkę do uzupełnienia dokumentacji, co uczyniono w dniu 14 sierpnia 2020 r.
Pismem z dnia 18 sierpnia 2020 r. Spółka wniosła ponaglenie do Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Natomiast pismem z dnia 17 września 2020 r. Spółka zwróciła się do Ministra z prośbą o wskazanie statusu sprawy i pilne wydanie rozstrzygnięcia.
A. w skardze z dnia 6 października 2020 r. na przewlekłość postępowania Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w sprawie wydania pozwolenia na usunięcie drzew kolidujących z pracami archeologicznymi wniosła o:
1) zobowiązanie Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków do rozstrzygnięcia wniosku o wydanie decyzji o zezwoleniu na wycinkę drzew, w terminie 30 dni od dnia doręczenia organowi odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy,
2) stwierdzenie, że Wojewódzki Konserwator Zabytków dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania z rażącym naruszeniem prawa,
3) przyznanie od Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków na rzecz skarżącego 15 000 zł.