Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Mirosław Wincenciak, Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Roleder, \sędzia NSA Elżbieta Trykoszko (spr.), Protokolant sekretarz sądowy Anna Makal, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 6 listopada 2014 r. sprawy ze skargi P. K. na bezczynność Burmistrza C. w przedmiocie informacji publicznej 1. umarza postępowanie sądowe w przedmiocie zobowiązania Burmistrza C. do udzielenia informacji publicznej, 2. stwierdza, że bezczynność Burmistrza C. nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, 3. zasądza od Burmistrza C. na rzecz skarżącego P. K. kwotę 357 (słownie: trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Skargą złożoną za pośrednictwem organu (z datą wpływu do organu administracji 18 sierpnia 2014r.) skarżący P. K. zarzucił Burmistrzowi Miasta i Gminy C. bezczynność w rozpoznaniu jego wniosku z dnia 22 lipca 2014r. o udzielenie informacji publicznej o zawieranych przez Gminę od 2012r. do chwili obecnej umowach dotyczących obsługi prawnej gminy, a w przypadku zawierania takich umów, o udostępnienie ich treści. Skarżący podał, ze mimo upływu 14 dni od daty złożenia wniosku organ ani nie udostępnił informacji, ani nie wydał decyzji odmownej zgodnie z art. 16 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Skarżący wniósł o zobowiązanie organu do udzielenia żądanej informacji w terminie 14 dni od daty doręczenie akt organowi oraz o zasądzenie kosztów postępowania. Jednocześnie skarżący zastrzegł, że w przypadku udzielenia żądanej informacji po wniesieniu skargi, wnosi o uznanie, że organ pozostawał w bezczynności w dacie jej wniesienia oraz o zasądzenie od organu kosztów postępowania i umorzenie postępowania sadowego na podstawie art. 161 par. 1 pkt 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Burmistrz C. w odpowiedzi na skargę podał, że informacja została udzielona skarżącemu w dniu 19 sierpnia 2014r. tj. jeden dzień po dacie wpłynięcia do organu skargi na bezczynność. Do pisma organ dołączył potwierdzenie faktu przekazania stronie informacji.
Wnioskiem z dnia 20 października 2014r. (data nadania w urzędzie pocztowym) skarżący nie cofając skargi wniósł o umorzenie postępowania sądowego jako bezprzedmiotowego z uwagi na fakt udzielenia przez organ żądanej informacji publicznej, która mimo, iż została udzielona z naruszeniem terminu, czyni bezprzedmiotowym merytoryczne orzekanie przez sąd.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje;
Na wstępie Sąd stwierdza, że postępowanie sądowe - wbrew wnioskowi strony skarżącej z dnia 20 października 2014r. - nie stało się bezprzedmiotowe z powodu braku konieczności zobowiązywania organu do załatwienia wniosku o udzielenie informacji publicznej, która została udzielona po wniesieniu skargi. Umknęło bowiem uwadze strony skarżącej, że obecne brzmienie przepisu art. 149 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, stanowiącego podstawę orzekania przez sąd przy uwzględnianiu skargi na bezczynność organu, nakłada na sąd obowiązek nie tylko zobowiązania bezczynnego organu do załatwienia sprawy ale również wypowiedzenia się, czy bezczynność miała charakter rażącego naruszenia prawa. Na mocy ustawy z dnia 20 stycznia 2011r. o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy publicznych za rażące naruszenie prawa (Dz. U. z 2011r. Nr 34, poz. 173) sądy administracyjne z mocą od 17 maja 2011r. zostały wyposażone w kompetencję do stwierdzania, czy bezczynność organu (lub przewlekłe prowadzenie postępowania) miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Ze stwierdzeniem przez sąd rażącego naruszenia prawa bezczynnością organu (lub przewlekłym prowadzeniem postepowania) wiąże się szczególna odpowiedzialność majątkowa funkcjonariuszy publicznych za rażące zaniedbania. Dochodzenie tej odpowiedzialności otwiera dopiero orzeczenie właściwego sądu kwalifikujące okoliczności danej sprawy do rażąco naruszających prawo. Stąd mimo, iż w zasadniczej części orzekanie o bezczynności organu, po usunięciu stanu bezczynności, staje się rzeczywiście bezprzedmiotowe, to bezprzedmiotowym nie stanie się kwestia oceny charakteru zaistniałej bezczynności. Naczelny Sąd Administracyjny jednoznacznie wypowiedział się w kwestii takiej wykładni art. 149 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, która nie prowadzi do pozbawiania strony możliwości dochodzenia odszkodowania za szkodę, której źródłem jest niewydanie orzeczenia lub decyzji a tym samym wykładni, która nie wypacza sensu zmian wprowadzonych do ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Powyższą wypowiedź ujął w tezie wyroku z dnia 26 lipca 2012r. sygn. II OSK 1360/12 (dostępnym w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych) stwierdzającej wprost, że "wydanie przez organ decyzji po wniesieniu do sadu skargi na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania administracyjnego, nie powoduje, stosownie do art. 149 par. 1 Prawa o postepowaniu przed sądami administracyjnymi, że w zakresie dotyczącym rozstrzygnięcia o tym, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa, postępowanie sądowe stało się bezprzedmiotowe i podlega umorzeniu na podstawie art. 161 par. 1 pkt 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi." Przytoczona wyżej teza wyroku NSA znajduje zastosowanie również przy rozpatrywaniu skargi na bezczynność organu w załatwianiu wniosku o udostępnienie informacji publicznej. W postępowaniu przed sądem administracyjnym taka skarga podlega bowiem rozpoznaniu przy stosowaniu art. 149 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.